اندک اندک که نسیم تند انتخابات ریاست جمهوری صورت مردم را نشانه می رود فضای سازمانها و ارگانهای دولتی نیز گویی رنگ و لعاب تازه ای به خود می گیرد که صد البته پایتخت مهمترین هدف برای این تغییرات است. چند وقتی می شود شاهد آمد و رفت عجیب و غریب مدیران سازمانهایی هستیم که منصب و موقعیتشان برای برخی کاندیدا شایان توجه است لذا تا جایی که توان دارند با گرفتن آن کرسی خیال خود را از صندوقهای رایشان راحت می کنند. گویی مدیران برای حفظ سمت فعلی خود باید سنگ جناحی را به سینه بزنند و این پروسه نه تنها به شرکتهای خصوصی بزرگ رحم نکرده بلکه با زیرکی تمام به دنبال سازمانهایی می گردد که قشر جوان را با خود به همراه دارند. در این میان شنیده شده است که زنگ تغییر مدیران میانی و سازمانهای تهران به صدا در آمده است که می توان به نهادهایی مانند بنیاد شهید، اداره ارشاد و حتی معاون مرکز رسانه های دیجیتال هم اشاره کرد.
یکی از سازمانهایی که بیش از دیگر نهادها معمولا مورد هدف و توجه کاندیداهاست اداره کل ورزش و جوانان استان تهران است چرا که چند هزار جوان فعال و ورزشکار را چون مرواریدی در درون خود گرفته و دارای پتانسیل بسیار قوی و شبکه ای در ارتباط گیری با قشر وسیعی از جوانان تهرانی است و این نکته مهم هر کاندیدای انتخابات یازدهمین دوره ریاست جمهوری را برای رسیدن به مقصود یاری می کند. در این میان چند سوال مطرح می شود ابتدا اینکه آیا باید منتظر بود تا زمزمه تغییر مدیریتی در این نهاد همچون سایر سازمانها به دور از نگاه نافذ رسانه ها به گوش برسد؟ از سوی دیگر با توجه به نوپا بودن وزارت ورزش و جوانان و انتصابات جدید در ادارات کل استانی آیا فارغ از توانایی و تجارب این مدیران در امور اجرایی و در ارتباط با جوانان، شایسته است در شرایطی که باید با جدیت به اداره امور محوله بپردازند درگیر سیاست بازیهای برخی چهره های خاص گردند؟ آیا بعد از دوره کوتاه مدیریتی هر مسئولی باید منتظر بود تا کرسی اش را به دیگری بدهد تا طبلش را برای جناحی به صدا در آورد؟
پاسخ به این سوالات را باید وزیر ورزش و جوانان بدهد ولی در خصوص تغییرات مدیریتی دیگر در سطح استان تهران وزرای دیگر هم باید پاسخگو باشند.
...............................
یادداشت از سید هادی کسایی زاده
نظر شما