اضلاع از هم گسسته مثلث سینما

جشنواره فیلم مقاومت هم تمام شد و روسپیدی‌اش ماند به همه آنهایی که در این ایام زحمت کشیدند تا سینمای دفاع مقدس دوباره زنده شود؛ از اهالی سینما و مسئولان جشنواره و اصحاب رسانه گرفته تا مردمی که مشتاقانه سالن‌ها را پر می‌کردند و به تماشای فیلم می‌نشستند.  حاشیه‌های این جشنواره اما مواردی مهم و کمتر توجه شده داشت که بازنگری به آنها می تواند مشکلات خرد و کلانی را که سینما دچار آنهاست به تدریج رفت کند.

اضلاع متفرق یک مثلث

شب نشینی‌های غیررسمی سینمایی پس از پایان برنامه‌های روزانه جلوه‌های جالب و تفکربرانگیزی داشت که باید به آنها توجه کرد. نکته جالب توجه در این محافل ارتباط دوستانه اهالی سینما و رسانه و مسئولان بود که به دور از هر فضای کاری تشکیل و در آنها بدون این که کوچکترین تنشی به وجود آید درباره سینما و موارد مربوطه صحبت می‌شد. در حالی که همین اجتماعات در نشست‌های تخصصی سینمایی، خانه سینما، نقد و بررسی فیلم و نظایر آن به معمول دچار چالش‌های غیر حرفه‌ای و گاه تاسف برانگیز می‌شود.

دلیل این موضوع از دو سمت خارج نیست:یک/ این افراد در محافل دوستانه حفظ ظاهر می‌کنند و بنا به مصلحت گل می‌گویند و گل می‌شنود. دو/ از ته دل با هم دوستند اما وقتی پای کار و منافع شخصی به میان می‌آید رقابت را به رفاقت ترجیح می‌دهند.
هر کدام از این موضوعات هم که باشد، نتیجه آن هم یک اتحاد واقعی یا ظاهری حتی، بسیاری از مشکلات را حل خواهد کرد.

تعطیلی خانه سینما مشکل سینمای ایران نیست و در همان جمع اکثر افراد مقر به این موضوع بودند. همینطور موارد مرتبط با اکران و اختلافات مطروحه به راحتی از بین خواهد رفت اگر تولید در سینمای کشور زیربنای درستی داشته باشد. اگر تهیه کنندگان فقط به فکر سود بالا نباشند و به جنبه های دیگری چون فیلمنامه قوی، ساختار مناسب و موارد لازم دیگر تولید اهمیت بیشتری دهند و اگر مسئولان بدون هیچ پیش داوری نسبت به افراد یا چشم اندازهای سیاسی مرتبط فقط به اثر نگاه کنند و به تولید اهمیت بیشتری دهند و نیز، خبرنگاران کار خود را بدون در نظر گرفتن ارتباطات دوستانه یا منافع دیگری انجام دهند و دوستان منتقد هم از انصاف دور نیفتند؛ آن وقت مشکلات کوچکی باقی می ماند که در اثر همین همدلی به راحتی حل خواهد شد.

چشم اندازی از پل

شاخص‌ترین ویژگی این دوره از جشنواره مقاومت، حضور مردم مشتاق برای دیدن فیلم‌ها بود. متاسفانه کیفیت پخش فیلم بد بود و درست از خط فرضی پرده به سمت چپ تصاویر مات و تاریکتر بودند. صدا هم بم بود و تماشاچیان در شنیدن صداهای بم دچار مشکل مضاعف می‌شدند. با این حال سالن‌ها پر می‌شد و غیر از دو فیلم بلند از 18 فیلم به نمایش درآمده این اتفاق افتاد. نکته‌ای که قابل تامل است چرا که تاثیر زیادی در جذب مخاطب دارد.

هنگام پخش فیلم روزهای زندگی سالن سینما شلوغ شد و مسئولان جشنواره هم خود متحیر شده بودند که با وجود پخش این فیلم از سیما در شب گذشته چطور این همه برای دیدن فیلم آمده‌اند و وقتی موضوع را جویا شدند مردم کرمان پاسخ دادند که فیلم را دوست دارند روی پرده ببینند حتی اگر در تلویزیون دیده باشند. باید توجه داشت که کرمان در حال حاضر فقط پنج سالن سینما دارد که دو سالن آن با آغاز جشنواره مقاومت افتتاح مجدد شد. وضعیت سالن‌های این شهر مشتی از نمونه خروار وضعیت سالن‌های سینماهای کشور است که باید برای آن چاره‌ای اندیشید. مردم به سینماها خواهند رفت اگر فیلم خوب تولید شود و مهمتر این که پخش آن کیفیت خوبی داشته باشد.

گونه سینمایی دفاع مقدس، خلاف اظهارات گوناگون برخی از سینماگران، هنوز زنده است و از عنایت تماشاگران برخوردار. حضور فیلم‌های خوبی از دفاع مقدس در جشنواره که از قضا در فیلم فجر سال گذشته نیز عمده جوایز را ربوده بودند نشان‌دهنده حضور موفق این ژانر سینمایی است که بزرگانی چون رسول ملاقلی پور، سیف الله داد، ابراهیم حاتمی کیا، کمال تبریزی، احمدرضا درویش و بسیاری دیگر آثار خوبی در آن ارائه کرده‌اند و بازماندگان این ژانر اگر ملجایی مناسب داشته باشند دوباره ارائه خواهند کرد.
-----------------
عباس کریمی