به گزارش خبرگزاری مهر ، "رنج و عذاب ،بهای آزادی بیان" عنوان این سرمقاله است که نویسنده در ان تبلیغات اول فیلم را ، تبلیغاتی شرم آور توصیف می کند و تولید کننده آن را شخصی شارلاتان و مجرم خوانده و اعلام می کند که فیلم وی از لحاظ حرفه ای، تاریخی، هنری و علمی کاملا بی ارزش است.
نویسنده در این مقاله می نویسد: کاریکاتورهای چاپ شده در مجله طنز چارلی هبدو فرانسه نیز به همین اندازه بی ارزش بوده و هر دوی این اتفاقات توهین آمیز و شرم آور است و من معتقدم تهیه این فیلم ها تنها با هدف تحریک مسلمانان صورت گرفته است .
بر اساس این گزارش ؛ نویسنده معتقد است با این حال مسائل ذکر شده در این مقاله نمی تواند دلیلی برای قتل افراد بی گناه و حمله به سفارتخانه ها باشند.
نویسنده در ادامه می نویسد بعد از کشته شدن سفیر آمریکا و همکاران وی در لیبی ، عجیب ترین صحنه در استرالیا رخ داد و کودکی مسلمان در اعتراض به فیلم توهین آمیز در شهر سیدنی نوشته ای را حمل می کرد که بر روی آن نوشته شده بود : " توهین کنندگان به پیامبر را گردن بزنید." مطمئنا استرالیا مشوق چنین رفتاری نبوده و نیست و به طور کلی دنیای غرب بدنبال چنین راه و روشی نیست و بنابر گفته یک سیاستمدار استرالیایی "کودکانی در این سن وسال باید قایم موشک بازی کنند نه اینکه فریاد جهاد و گردن زدن سر دهند."
وی درمقاله خود اظهار می دارد سازنده فیلم ، معصومیت مسلمانان را زیر سوال برده است و در مورد کاریکاتور فرانسوی می نویسد گرچه انسان ها در غرب از حق آزادی بیان برخوردارند و نباید این آزادی ها با خشونت پاسخ داده شود واگر هدف کاریکاتوریست فرانسوی تنها آزادی بیان بود روش انتخاب شده برای آن ، بسیار توهین آمیز و خطرناک است.
وی با اشاره به نظرالیور وندل هومز قاضی مشهور آمریکایی مبنی بر وجود محدودیت در گفتارو بیان ؛ می نویسد :آزادی بیان مجوزی برای توهین و ارعاب دیگران نیست . هیچ کس نمی تواند به بهانه داشتن آزادی وارد سالن تئاتر شده و به سمت جمعیت شلیک کند. افراد جامعه باید آزادانه افکار خود را بیان کنند و از اقدامات متعصبانه دوری کنند. این تنها راهی است که باعث پیشرفت جوامع خواهد شد.
وی می نویسد :آزادی بیان وسیله ای بسیار گرانبهاست. ابرازی است برای مقابله با خرافات و جهل ، ولی استفاده از این ابزار دردنیای ایده آل ، باید با حساسیت و احترام کامل به دیگران توام باشد. هیچ جامعه ای نباید پاسخگوی اعمال تک تک افراد آن جامعه باشد و این ابزار نباید وسیله ای برای توهین به دیگران مورد استفاده قرار گیرد. ما نباید جهت مقابله با این مشکل همه جا را آتش بزنیم و یا بمب گذاری کنیم بلکه باید اعمال و رفتار این گونه افراد را بررسی و بر آنان نظارت داشته باشیم.
من معتقدم این فیلم هیچگاه تفسیری از اسلام نیست ، بلکه بیانگر شخصیت سخیف سازنده آن است. کاریکاتورهای یاد شده هم ، نشانگر فقر فرهنگی معتقدین به اسلام و مسلمانان نیست بلکه بیانگر افکار و ذهن احمقانه خالق آن است.
نظر شما