دردسر ذره گریزان برای کمیته نوبل فیزیک/ تردیدها برای اعطای جایزه

به گزارش خبرگزاری مهر، در شرایطی که بسیاری مشاهده بوزون هیگز را بزرگترین دستاورد فیزیک می دانند، عده ای نیز این پرسش را مطرح می کنند که این مشاهده ارزش جایزه نوبل را دارد و اگر ارزش دارد چه کسی باید این جایزه را دریافت کند.

این پیشرفت در سازمان تحقیقات هسته ای اروپا ( سرن) با دشواریهای زیادی برای یافتن ذره بوزون هیگز همراه بوده است. ذره ای که هم همه جا هست و هم ذره گریزان است.

این ذره به نام پیتر هیگز فیزیکدان بریتانیایی نام گذاری شده و کلیدی برای درک ما از ماده است و می تواند توضیحی برای جرم دار بودن ذرات باشد. براساس این نظریه، بدون هیگز، این جهانی که می شناسیم وجود نمی داشت.

پیتر نایت- رئیس موسسه فیزیک بریتانیا اظهار داشت: این کشف در عرصه فیزیک نسخه کشف DNA است. اما هنوز این که جشن و شادمانی روز 4 ژوئیه برای فیزیکدانهای سرن جایزه بزرگ نوبل را به ارمغان می آورد یا خیر مشخص نیست.

لارس برینک عضو کمیته فیزیک اظهار داشت: کشف بوزون هیگز مسئله بسیار بزرگ و مهم است، این تمام چیزی است که من می توانم بگویم.

اما از سوی دیگر گفته می شود که ناظران نوبل در این زمینه بسیار محتاط هستند چرا که هنوز به طور رسمی این ذره به عنوان هیگز معرفی نشده است.

دانشمندان تقریبا مطئن هستند که این همان ذره است، چرا که آنها جرمهایی متناسب با محاسبات خود کشف کرده اند، اما هنوز به طور رسمی این مسئله را اعلام نکرده اند و این امر بدین معنا است که باید کارهای بیشتری صورت بگیرد تا مشخص شود که رفتار و واکنشهای آن در رابطه سایر ذرات چیست. درحقیقت یک احتمال بسیار ضعیف وجود دارد که می گوید این ذره جدید همان هیگز نیست، اگرچه اعلام این موضوع نیز به اندازه کافی مهم و بزرگ خواهد بود.

جدا از هیگز، سایر افراد ویژگیهای مهم و چارچوب نظری این ذره را تصدیق کرده اند. در حقیقت، در سال 1964، ظرف چهار ماه، شش فیزیکدان مقالاتی درباره ابعاد این نظریه ارائه کردند.

نخستین افراد رابرت بروت بلژیکی که سال گذشته درگذشت و فرانسوان انگلرت بودند؛ اما هیگز اولین کسی بودن که اظهار داشت تنها یک ذره جدید جرم را توضیح می دهند.

پس از آن مورد دیک هاگن، گری گورالنیک و بریتون تام کیبل از آمریکا مطرح شد.

تحقیقات بیشتر در این رابطه با حضور هزاران فیزیکدان در دو آزمایشگاه سرن در مقر برخورد دهنده بزرگ هادرون نزدیک ژنو و 27 کیلومتری زیر زمین صورت گرفت، محلی که آزمایشهای هیگز به طور مستقل از هم انجام شده است.

بنابراین پرسش اصلی اینجاست که آیا هیئت داوران اعلام ماه ژوئیه را برای کشف بوزون هیگز کافی تلقی می کنند یا خیر. آنها باید تصمیم بگیرند که آیا نظریه پردازان این جایزه را دریافت می کنند یا افرادی که آزمایشهای آن را به طور اجرایی انجام داده اند و یا هر دوی آنها باید در این افتخار سهیم باشند.

براساس قوانین نوبل افراد و حتی سازمانها می توانند این جایزه را دریافت کنند، اما این جایزه را نمی توان پس از مرگ به کسی اهدا کرد.

جان لیس استاد فیزیک نظری در کالج کینگ لندن و محقق سرن اظهار داشت: شاید نوبل در نهایت به هیگز تعلق گیرد اما امسال این اتفاق رخ نمی دهد. چرا که هنوز مشخص نیست این ذره تازه کشف شده بوزون هیگز باشد یا خیر.

اتین کلین فیزیکدانی از کمیسیون انرژی اتمی فرانسه اظهار داشت که این بوزون به احتمال زیاد برنده جایزه نوبل می شود.

وی همچنین از هیئت داوران خواست این جایزه را به طور مشترک به هیگز، انگلرت و سرن اهدا کنند، چرا که براساس اظهارات وی باید به این مسئله توجه کرد که پیتر هیگز در 83 سالگی خود در اوج شکوفایی جوانی نیست.

پیر مراج نایب رئیس سیاستهای آکادمیک و تحقیق در دانشگاه بروکسل که بروت و انگلرت تحقیقات خود را انجام داده اند گفت: انتخاب بروت- هیگز به عنوان برنده جایزه فیزیک نوبل بهترین گزینه است.

لارس برگستروم دبیر کمیته نوبل فیزیک اظهار داشت: مانعی برای ما وجود ندارد که نتوانیم این جایزه را به یک سازمان اهدا کنیم. جایزه نوبل صلح اغلب به سازمانها ارائه می شود، اما تاکنون تلاش کرده ایم که برای اهدای جوایز علمی نوبل افراد شایسته تقدیر را پیدا کنیم.