تملق‏ عینی مخربتر از تملق‏ کلامی است/ تملق هیچگاه نتیجه خوبی ندارد

دکتر محمد بقایی ماکان درگفتگو با خبرنگار مهر در مورد تملق گویی گفت: تملق گویی در اصطلاح عامه همان چاپلوسی است، ولی این خصوصیت از لحاظ روانشناسی در خور اهمیت است، زیرا فرد و جامعه‏ای که مبتلا به این ویژگی است خود را در پائین‏ترین مراتب احساس می‎کند و از آنجا که می‎دانیم فاقد نیروی سازندگی و ابتکار است کمبودهای خود را از این طریق جبران می‎کند، ولی این تلاش هیچ‏گاه نتیجه مطلوبی به بار نمی‏آورد و درنتیجه برای فرد و جامعه زیان آوراست.

این محقق و پژوهشگر مسائل فرهنگی درمورد آثار منفی تملق گویی از مقامات هم اظهار داشت: همین تعریف را می‎توان در مورد کسانی که دارای مسئولیتی در جامعه هستند مورد توجه قرار داد. مصداق این تعریف را در کشورهایی که معروف به جهان سوم هستند می‎توان در مراکز دولتی و اماکن عمومی به صورت ملموسی و خارج از توصیفات کلامی در تندیس‏ها و نقش‎هایی که در ابعاد کوچک و بزرگ به چشم مردم کشیده می‏شود یا در عبارات توصیفی هیجان انگیز که به صورتی بسیار چشمگیر در همین مراکز یا معابر عمومی با نشانی‏های مراکز ذی نفع است می‏شود دید که اینها نمونه بارز تملق گویی است و یکی از اشکال بسیار فریبنده این ویژگی منحط اخلاقی است که بدین ترتیب صاحبان مناصب برتر برای تحکیم موقعیت خود نه تنها گاه از طریق الفاظ بلکه از این راه سود می‎جویند که صد البته به چشم اهل خرد ناچیز می‏نماید.
 
این نویسنده درمورد اینکه چگونه می‏شود این عادت بد را از جامعه زدود هم تصریح کرد: به نظر می‏رسد که زدودن این خلق و خوی ناپسند در هر جامعه‏ای با مدیریت‏های کلان است که با صراحت پیروان این الگو را که به عبارت دیگر مروج مداحنه می‎باشند و بدین ترتیب قصد تحکیم موقعیت خود را از مدیران بالاتر دارند از چنین روش‏هایی باز دارد.