نتیجه پروژه درمان زودهنگام اوتیسم/ ارتقای مهارت های اجتماعی کودکان

به گزارش خبرگزاری مهر، تعداد کودکان مبتلا به طیف اختلال طی 20 سال گذشته به نحو چشمگیری افزایش یافته اند. مراکز کنترل و پیشگیری بیماری پیش بینی کرده اند که حدود 1 در 150 کودک در گذشته به این اختلال مبتلا بودند، اما امروز این آمار حکایت از ابتلای 1 در 88 کودک دارد.

درحالی که برخی اظهار می دارند که این نرخ به علت ابزارهای تشخیص افزایش یافته است اما این حقیقت را که در حال حاضر هیچ درمانی برای این اختلال وجود ندارد نمی شود تغییر داد.

این درحالی است که محققان به این نتیجه رسیده اند که درمان زودهنگام می توند نشانه های اختلال طیف اوتیسم را کاهش داده، مهارتهای اجتماعی کودکان را بهبود بخشیده و تأثیرگذارتر از همه فعالیت مغز آنها را به حالت عادی بازگرداند.

مدل درمان زودهنگام دنور توسط نویسندگان این تحقیق سالی راجر و جرالدین داوسون مسئول ارشد علم و پیشرفت و تحقیقات سازمان " اوتیسم صحبت می کند" پایه گذاری شد. براساس نتایج این تحقیق که در مجله آکادمی آمریکایی روانپزشکی کودک و نوجوان منتشر شده آمده است که این روش استفاده سبک تعاملی پاسخگوی کودک محول که دربرگیرنده بازی در قالب فرصتهای آموزشی توسط والدین است را با درمان جمعی معمول مقایسه کرده است.

این تحقیق 48 کودک دختر و پسر بین 18 تا 30 ماهه که همگی مبتلا به اوتیسم بوده اند را مورد بررسی قرار داده است. به علت تأثیرات اوتیسم، تعداد پسران نسبت به دختران نرخ 5 به یک بود و تعداد پسران بیشتری در این تحقیق حضور داشتند.

علت انتخاب کودکان کم سن در این تحقیق این است که مغز نوزادان قابل انعطاف است و این درمان بر پتانسیل بالقوه یادگیری مغز نوزاد به منظور کاهش تأثیرات اوتیسم تمرکز دارد.

پس از این که کودکان به دو گروه تقسیم شدند یک گروه از این مدل درمانی طی 20 ساعت بهره بردند و از والدین خواسته شد که این درمان را مدیریت کنند. سایر کودکان از این درمان برخوردار نشدند اما برای آنها نیز کتابهایی برای خواندن و راه های ساده تر درنظر گرفته شد.

درپایان دوره تحقیق با انجام موج نگاری مغزی درحالی که آنها به اجسام و صورت انسانها نگاه می کردند مشخص شد که 71 درصد از کل کودکان این تحقیق از فعالیت بیشتری از مغزشان برخوردار شدند و توانستند که صورتها را تشخیص دهند.

این درحالی است که کودکانی که از این مدل درمانی بهره گرفته بودند تا 73 درصد فعالیت مغزی خود را افزایش دادند، اما کودکانی که از این نوع درمان بهره نگرفته بودند تا 64 درصد هنگام مشاهده اسباب بازیهای نسبت به صورت انسانها واکنش نشان دادند.