به گزارش خبرنگار مهر، داستان پردازی و داستان گویی در کرمانشاه از قدمت و سابقه ی بالا برخوردار است که نظیر آن را کمتر می توان یافت. قدمتی که می شود، نشانه هایش را به سادگی در آثار شعرا و ادبای بزرگی چون مولوی و نظامی پیدا کرد.
کرمانشاه، در عرصه داستان نویسی به تعریف و شکل حاضر نیز پیشگام و سر آمد بوده است.
خالق اولین رمان ایرانی یک کرمانشاهی به نام محمد باقر میرزای خسروی است.
علی محمد افغانی و علی اشرف درویشیان از جمله چهره های شاخص و شناخته شده در ادبیات داستانی کرمانشاهی هستند.
با وجود این، صاحب نظران و کارشناسان عرصه داستان نویسی معتقدند که داستان کرمانشاه در حال حاضر وضعیت خوبی ندارد و جایگاه گذشته خود را از دست رفته می بیند و برای این امر دلایل و عواملی متذکر می شود.
در همین راستا خبرنگار مهر گفت و گویی با مرتضی اسدی مرام یکی از اعضای اصلی انجمن داستان نویسی (پیرنگ) ترتیب داد.
اسدی مرام درباره علل ضعیف شدن داستان در کرمانشاه گفت: چند نکته مهم و اساسی در این خصوص وجود دارد و واقعیت امر این است که در سال های اخیرهیچ سرمایه گذاری در این زمینه انجام نشده است.
وی افزود: نکته دیگر این است که بزرگان کرمانشاه در این حوزه یا از کرمانشاه رفته اند و یا اگر حضور دارند نتوانسته اند خود را از لحاظ تئوریک به روز کنند.
وی ادامه داد: نسلی که در سال های اخیر وارد این عرصه شدند و اغلب نیز جوانند مجبورند روی پای خودشان بایستند و خودشان دنبال مفاهیم تئوریک بروند که این مساله زمان بر است و تا به نتیجه رسیدن آن مدتی طول می کشد.
وی اضافه کرد: نکته دیگر این است که کرمانشاه هشت سال به طور مداوم درگیر جنگ بوده است و این مساله باعث ایجاد وقفه فرهنگی است.
آرش محمدی از نویسندگان جوان کرمانشاهی نیز در این رابطه با خبر نگار مهر گفت: یکی از عوامل مهم در این خصوص، نداشتن ارتباط لازم با جریانات روز کشور است.
وی افزود: ارتباط چندانی بین نویسندگان کرمانشاهی و دیگر نویسندگان، منتقدین و ناشرین کشور وجود ندارد و این موضوع باعث شده، داستان کرمانشاه در یک حصار قرار بگیرند.
وی با اشاره به سابقه ی طولانی و درخشانی که کرمانشاه در داستان نویسی دارد اضافه کرد: باید این واقعیت را پذیرفت که داستان نویسی کرمانشاه با تغییر نسل مواجه شده است. نسل جدیدی که وارد میدان شده اند، نیازمند زمان هستند تا به پختگی و کمال لازم برسند.
محمدی گفت: این انتظار که نسل جدید بتواند به سرعت و بی معطلی داستان نویسی کرمانشاه را بار دیگر به سطح اول داستان کشور بازگرداند، انتظار غیر منطقی است و نباید چنین انتظاری داشت، باید زمان و فرصت کافی در اختیار این نسل تازه گذاشت تا بتوان از استعدادهایشان به خوبی بهره بگیرند.
محمد رضا سرشار از دیگر نویسندگان کرمانشاهی در مورد علل ضعف داستان نویسی کرمانشاه گفت: مساله اساسی و حیاتی در حال حاضر فضاهای آموزشی است.
وی گفت: ما فضاهای آموزشی مناسب، منسجم و کار آمدی برای پرورش نویسنده و منتقد با کیفیت نداریم، البته نهاد های که در این رابطه مسئولیت دارند باید این فضا ها را ایجاد کنند که نمی کنند.
وی با بیان اینکه در این مورد نویسندگان نمی توانند مطالبه ای داشته باشند، افزود: نویسندگی هنوز به عنوان یک حرفه به معنای دقیق کلمه، به رسمیت شناخته نمی شوند.
وی ادامه داد: این به رسمیت نشناختن هم از طرف مردم و جامعه است هم از جانب مسئولین فرهنگی است.
سرشار گفت: با همه ی این توصیفات اگر بتوان راهکارهای برای رفع مشکلات موجود اندیشید و زمینه فعالیت در این عرصه را به خوبی ایجاد کرد، می توان با توجه به استعداد ها و ظرفیت هایی که در نسل تازه داستان نویسی وجود دارد، به بازگشت کرمانشاه به جایگاه گذشته ی خود در ادبیات داستانی ایران، خوشبین وامیدوار بود.
نظر شما