موضوعات و روش هجمه به تشیع؛ از شایعه کفر شیعه تا نویسندگان بی نام و پول پرست

«وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ اُمَةٌ یَدْعُونَ اِلی الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعرُوفِ و یَنْهَوْنَ عَنِ المُنْکَر... و باید برخی از شما (مسلمانان)، مردم را به خیر و صلاح دعوت کنند و آنان را به نیکوکاری امر و از بدی نهی کنند.»( آل عمران ـ آیه 104)

 

بارزترین معیار انسانیت در اندیشه دینی ما، شناخت و ایفای مسئولیت است. در حقیقت بازگشت و بازدهی سایر حوزه های عملی، به این اصل خواهد بود. اگر دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر، از فقه و تعامل رفتاری مسلمین حذف شود، جز پیکری بی روح، از وظائف و احکام و محافل باقی نمی ماند.

 

به قول مجتهد خبیر صاحب جواهر(ره)، آیات و اخبار در این باب، به گونه ای است که کمر ما را می شکند! اشاره، بلکه تصریح آیه فوق نیز حاکی از همین مطلب است، هم چنان که افضلیت مسلمانان، به برکت احیاء این دو رکن در جامعه می باشد، غفلت یا خدای نکرده اهمال نسبت به این آیاتِ کمرشکن، علاوه بر ارائه مکتبی بدون خاصیتِ تفوّق و تعالی، موجب ارتکاب معاصی متعدّد اخلاقی، اعتقادی... در جامعه خواهد شد.

 

نزد اهل معنا افضل قُرُبات بعد از فرائض، اقامه عزاداری سید مظلومان حضرت اباعبدالله(ع) می باشد که خاکساری و خدمتگزاری آستانش، بر منصب ناسوت و ملکوت اشرف است.

 

فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند                که التــجا به درِ دولــتِ شما آورد

 

اما اگر این چشمه‌ زلال، گل آلود شود، نه تنها شفابخش نیست، بلکه ناقل امراضی است که دستِ آخر آنچه باقی می ماند، دینی مُحَرَّف و عقایدی پوچ و به دور از حقیقت است. اگر طالب عزت و فکرت و اعتلا بخشی تشکیلات اباعبدالله(ع) هستیم، اگر به دنبال بازگشت به معارف اصیل و مصفای اهل بیت (ع) هستیم، باید پیکره دین را از آفات و خرافات بزدائیم والا دچار تخدیر دینی و تبعیت کورکورانه از یک سلسله آداب سلیقه ای خواهیم شد.

 

 

بر سـر آنـم که گر زدســت بر آیــد    دست به کاری زنم که غصه سرآید

 

انگیزه تحریر این نوشتار، تنبّه مجدد است نسبت به دسیسه های دشمنان تشیع که با نشانه گرفتن محافل، مجریان و متولّیان عزاداری، در پی بی محتوی کردن آن با ابزار و طرق مختلف هستند. در طول سالهای اخیر معاندان قسم خورده، تلاش مضاعف کردند تا پی و ریشه اعتقادات شیعی را بخشکانند. چاپ کتابی بنام (A  Plan  to  Divide  and Desolate Theology ـ طرحی برای تفرقه افکنی و منزوى کردن دین)، ازجمله اقدامات آنان است.

براساس مصاحبه مندرج در آن از آقای مایکل برانت، معاون ارشد رئیس سابق سیا و عضو مهم بخش شیعه‌شناسی آن سازمان، اختصاص مبلغ 900 میلیون دلار (سال 2008) برای سازمان دهی مبارزه با تشیع، تنها بخشی از این طرح می باشد.

بنا نداریم اصل مصاحبه و حواشی آن مطرح کنیم، اما از طرح رئؤس مصاحبه و تحقیقات به عمل آمده آن بخش، ناگزیر هستیم:

1. «مراجع شیعه، سرچشمه اصلی قدرت این مذهب هستند که هیچ وقت با حاکم غیراسلامی بیعت نکرده‌اند (نظیر فتوای میرزای شیرازی)، تا جائی که مثل قم، اکنون پنجه در پنجه آمریکای ابرقدرت، زورآزمائی می کند. در لبنان نهضت آیت الله موسی صدر، ارتش های انگلیس، فرانسه و اسرائیل را مجبور به فرار کرد. امروز نیز حزب الله لبنان، بزرگترین مزاحم اسرائیل به شمار می رود. ما به این نتیجه می رسیم که رودرروئی مستقیم با شیعه زیانبار است، باید به کارهای پشت پرده روی آورد و به جای اصل قدیمی تفرقه بیانداز و حکومت کن، تفرقه بیانداز و نابود کن را پیش گرفت.

2. در میان شیعه، مراسم عزاداری مرسوم است که سخنرانان به بیان واقعه کربلا می‌پردازند و طبقه جوان سینه زنی می کند. این سخنرانان و مستمعین برای ما اهمیت زیادی دارند، زیرا از همین عزاداری‌هاست که جوش و خروش، آزادیخواهی و مبارزه با باطل به وجود می آید. ما، ده ها میلیون دلار برای در دست گرفتن سخنرانان و مستمعین اختصاص داده ایم. ابتدا دنبال افرادی پول پرست و دارای عقاید سست و درعین حال، دارای شهرت و قدرتِ تأثیرگذاری می رویم تا در عزاداریها نفوذ کنیم.

 

 ما از این افراد، اهداف زیر را پیگیری می کنیم:

الف: به وجود آوردن و یا سرپرستی مدّاحانی که به عقاید شیعه معرفت ندارند.

 

ب: شناسائی و کمک مالی به افرادی که بتوانند با نوشته‌های خود، عقائد و مراکز علمی شیعه را هدف قرار دهند و بنیانهای تشیع را منهدم و آن را اختراع مراجع معرفی کنند.

ج: اضافه و یا حفظ نمودن رسومی که با عقائد شیعه منافات دارد.

 

د: عزاداریها به گونه ای معرفی شوند که عموم احساس کنند، تشیع، گروهی جاهل و توهم پرست است که مزاحمت به وجود می آورد.

برای تشریح این برنامه ها لازم است پول هنگفتی خرج شود و مدّاحان، به خوبی تشویق شوند. بدین ‌سان، تشیع که یک مذهب دارای قوت منطقی است، تبدیل به مذهبی درویشی محض می شود و از درون، پوک می گردد و در ذهن عوام الناس نفرت و در خود شیعه، پراکندگی گسترش می یابد. آنگاه باید توسط نیروهای جهادی به آنها تیر خلاص زد.

3. تحقیق و جمع آوری مطالب فراوانی علیه مرجعیت، توسط نویسنده های پول پرست و بی نام و پخش آن در میان مداحان و عوام شیعه، تا شیعیان دچار آشفتگی و چند دستگی شوند و مرکزیت اقتدار شیعه (مرجعیت) به وسیله خود شیعیان نابود شود.

 

برای یادآوری و تنبه بیشتر، خلاصه از مطالب بیان شده را مرور کنیم:

 

اول: عناوین مورد هجمه

1- رهبری سیاسی اجتماعی مرجع دینی.
2- حادثه شهادت امام حسین(ع)

 

دوم : نحوه مقابله

1- ایجاد تفرقه

2- شایعه کفر شیعه
3- قراردادن سایر مسلمانان در برابر شیعه
4- تقویت جهاد مسلحانه علیه تشیع
5- کمک مالی به نویسندگان مخرّب عقاید شیعه

6- حفظ یا اضافه کردن رسوم منافی فقه شیعه
7- ترویج توهم پرستی و خرافه گرایی
8- سازماندهی مخالفین

 

سوم : ابزار و عوامل

1- به کارگیری افراد کم سواد یا بیسواد برای تکمیل ستون پنجم
2- تطمیع مداحانی که معرفت به عقاید شیعه ندارند
3- سخنرانان سست اعتقادِ مشهور و متنفذ
4- نویسندگان بی نام و پول پرست

 

چهارم : محصول این پروژه

1- شکاف بین مرجعیت و جامعه.
2- مخدوش شدن وجهه تشیع.
3- روی گرداندن مبلغین و سخنرانان از اشاعه روحیه آزادیخواهی و جهاد با کفر و باطل.
4- تبدیل مذهب قوی شیعه به مذهبی بی تحرک و درویشی و پوک
5- ایجاد نفرت در ذهن عوام از رفتارهای مذهبیون
6- از دست دادن مرکزیت اقتدار تشیع (مرجعیت)
7- تصور و نشر عقاید خرافی از دین*

ادامه دارد...

 

*نویسنده: حجت الاسلام والمسلمین محسن آتشکار