به گزارش خبرگزاری مهر، سامان کارگر اظهار داشت: این فعالیت بعد از اینکه کف بتونی زیر گنبد و ایوان که در دهه 40 اجرا شده بود، برای اجرای کف‌فرش جمع‌آوری شد و فرصت مناسبی برای انجام فعالیت‌های باستان‌شناسی فراهم بود.
وی ادامه داد: در این راستا برای انجام پژوهش‌های باستان‌شناسی مجوز لازم از پژوهشکده باستان‌شناسی دریافت شد و توسط گروه باستان‌شناسی این اداره کل به سرپرستی ابراهیم کاظم نژند آغاز شد.
کارگر بیان داشت: به منظور دستیابی به لایه های تاریخی و فرهنگی، گمانه‌هایی در فضای زیر گنبدخانه ایجاد شد که تا رسیدن به خاک بکر ادامه یافت.
وی عنوان کرد: نکته مهم اینکه بستر طبیعی که در یزد به چیلو مصطلح است، بیشتر از یک متر عمق ندارد و به نوعی پایه های گنبدخانه مسجد جامع یزد بر روی این لایه قرار داده شده است.
کارگر یادآور شد: با توجه به اینکه فعالیت‌های باستان‌شناسی انجام شده در مسجد جامع یزد برای نخستین بار اتفاق می‌افتد، این مطالعات از اهمیت به سزایی برخوردار است که بعد از اتمام فعالیت‌های میدانی و جمع‌بندی، نتایج به دست آمده حاصل از کاوش‌های باستان‌شناسی ارائه خواهد شد.
مسجد جامع کبیر یزد بدون تردید یکی از شاهکارهای بدیع معماری مساجد ایران به شمار می‌آید. این بنا مشتمل بر یک ایوان رفیع و گنبدخانه و دو شبستان تابستانه در طرفین آن و دو گرمخانه در ضلع شرقی و غربی و یک صحن بزرگ مستطیل شکل و دو پایاب است.
از مسجد جامع کبیر یزد در متون تاریخی تحت عناوین مسجد جمعه شهرستان، مسجد جامع عتیق، مسجد جمعه قدیم، مسجد جامع نو یاد شده است که در قرن هشتم توسط سیدرکن الدین محمد‌بن قوام الدین بن نظام حسینی یزدی قاضی بنا شده است.
نظر شما