مقامات غربی با تاکید بر ادعاهای خود در مورد احتمال استفاده سوریه از سلاح هسته ای دور جدیدی از تهدیدها را علیه این کشور به راه انداخته اند. در همین راستا بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد در آخرین اظهارات خود با اذعان به این که مسائل مطرح شده در مورد سلاحهای شیمیایی سوریه هنوز به اثبات نرسیده گفت اگر چنین باشد این مسئله به منزله جنایت علیه بشریت خواهد بود.
از سوی دیگر "باراک اوباما" رئیس جمهوری آمریکا در ادامه روش قلدرمآبانه خود و در سخنانی تهدیدآمیز بار دیگر خطاب به نظام سوریه در مورد به کارگیری هر گونه سلاح شیمیایی علیه مخالفانش هشدار داد.
اکنون این سوال مطرح می شود که چقدر این ادعاها به واقعیت نزدیک است؟ منابع اطلاعاتی غرب مدعی اند که سوریه دست کم در چهار کارخانه مشغول تولید سلاحهای شیمیایی بوده و این سلاحها در 5 پایگاه هوایی در نزدیکی مراکز تولید و برخی هم نزدیک دمشق نگهداری می شوند.
این منابع احتمال می دهند سوریه صاحب چهار نوع سلاح شیمیایی باشد؛ گاز خردل که عراق در جنگ با ایران استفاده کرد. گاز اعصاب سارین که کشنده تر از سیانور است، گاز معروف به وی ایکس که منجر به از دست رفتن کنترل اعضای بدن می شود و گاز تابون که باعث خفگی فوری می شود.
جالب این جا است که منابع مذکور برای چنین اطلاعات دقیقی هیچ سند و مدرکی ارائه نداده اند و همین مسئله باعث شده که مقامات سازمانهای بین المللی از جمله سازمان ملل متحد و "سازمان منع استفاده از سلاحهای شیمیایی" اظهار نظر قاطعی در این خصوص نکنند.
در ادامه سناریونویسی علیه سوریه یک مقام آمریکایی که خواست نامش فاش نشود به روزنامه نیویورک تایمز گفته که هفته گذشته منابع اطلاعاتی آمریکا و متحدانش شاهد جابجایی سلاحهای شیمیایی در سوریه بوده اند. در همین حال "ویلیام هیگ" وزیر خارجه انگلیس مدعی شده مدارکی وجود دارد که نشان می دهد سوریه به دنبال استفاده از سلاحهای شیمیایی است و این ادعا از سوی دیگر هپیمانان منطقه ای غرب نیز مورد تایید قرار گرفته است.
با توجه به تکذیب چند باره این ادعاها از سوی سوریه و تاکید بر این مسئله که دمشق به هیچ عنوان از سلاح شیمیایی علیه مردم خود استفاده نخواهد کرد، به نظر می رسد بازی جدید با محوریت سلاحهای شیمیایی در راستای تلاش غربی ها برای اعمال فشار به سوریه و عملی کردن سناریوی خود در این کشور است.
این موضوع به ویژه پس از بی نتیجه ماندن اقدامات پیشین دشمنان غربی-عربی سوریه در شورای امنیت و ناتوانی آنها در همراه کردن افکار عمومی جهان برای مداخله نظامی در این کشور، به حربه تازه ای در راستای عملی کردن اهداف عقیم مانده آنها تبدیل شده است. آمریکا و متحدانش با رسانه های پرتعداد خود چند روزی است که موضوع سلاحهای شیمیایی را بهانه کرده اند و اینگونه القا می کنند که نظام سوریه قصد استفاده از این سلاحها را دارد تا بتوانند دخالت نظامی احتمالی خود در امور این کشور را توجیه کنند.
"حسین هواسی" کارشناس مسائل استراتژیک در این رابطه می گوید: در مورد به کار گیری سلاحهای شیمیایی سوریه علیه مردم این کشور باید گفت چنین مسئله ای بسیار دور از ذهن است و بزرگترین دیکتاتورها هم چنین کاری نکرده اند. فقط یک مورد در تاریخ داشته ایم و آن حمله شیمیایی "صدام" به کردهای حلبچه بوده است. از این دیدگاه باید گفت احتمالی که از سوی مقامات غربی مطرح می شود بسیار دور از ذهن است.
از سوی دیگر ما باید ببینیم آیا این ادعا در میدان عمل واقعا قابل اجرا هست یا نه؟ ببینید وقتی کشوری بخواهد سلاح شیمیایی به کار گیرد، چه کسانی را هدف قرار می دهد. ما می دانیم که سوریه درگیر یک جنگ شهری است پس در اینگونه درگیری ها استفاده از چنین سلاحی بیش از دشمن به نیروهای خودی ضربه می زند. در چنین شرایطی زن و بچه هست، اعضای خانواده هست و تمام اقشار مردم در معرض خطر هستند و به همین دلیل به کار گیری این سلاحها بسیار دور از ذهن است.
سوال اینجا است که شما کجا را هدف قرار می دهید که نفر و نیروی خودت از بین نرود؟ نکته دیگر اینکه اگر دولت سوریه سلاح شیمیایی به کار گیرد بهانه به دست شورشیان برای استفاده از تسلیحات شیمیایی می افتد، آنها همانگونه انواع سلاحهای سبک و سنگین را به دست آورده اند، دوربینهای دید در شب دارند و موشک به سوی نظامیان سوری پرتاب می کنند، می توانند به سلاحهای شیمیایی نیز از طریق حامیان خارجی خود دسترسی پیدا کنند. یعنی این اقدام دمشق مجوزی به آنها برای حمله شیمیایی متقابل می دهد.
وی می افزید: از این رو باید تاکید کرد که سوریه ابدا به دنبال چنین اقدامی نیست. علاوه دلایلی که ذکر شد باید گفت، فرض را بر این بگیریم که نظام سوریه با پذیرش تمام مسئولیتها، با حملات شیمیایی به شورشیان آنها را از بین برد. حال این سوال مطرح می شود که آیا آن نظام دیگر می تواند در بین مردم مشروعیت داشته باشد؟ حکومت در یک کشور اسباب و لوازمی نیاز دارد که اصلی ترین آن پذیرش از سوی مردم است. با این کار جمعیت کشور از بین می رود و پذیرش از سوی مردم نیز دیگر برای آن نظام وجود نخواهد داشت.
به نظر می رسد این تبلیغات در راستای فضاسازی برای فشار بیشتر بر ضد بشار اسد و ترساندن مردم، ایجاد ارعاب عمومی و نوعی امتیاز گرفتن در فضای عمومی جهان برای قرار دادن تروریستها در حوزه مظلومیت است. برخی موارد هم هست که با دستاویز قرار دادن این بهانه بدنبال مجوزی برای دخالت خارجی در سوریه هستند. مخالفین با این کار به دنبال شناسایی دیپلماتیک در عرصه بین المللی هستند.
هواسی در پایان تاکید می کند: استفاده از این سلاحها مستلزم سنگدلی نظامیان سوری است. آنها هم مانند هر فرد دیگری انسان هستند و در تمام مناطق این کشور خویشاوند دارند، به همین دلیل اولین کسی که از اجرای این فرمان تمرد خواهد کرد، خود نظامیان هستند و این مسئله به افزایش بحران کمک می کند.
نظر شما