به گزارش خبرنگار مهر، مراسم دومین سالگرد آغاز به کار پایگاه اینترنتی شاعران فارسی زبان چهارشنبه شب 22 آذر با حضور جمعی از شاعران کشور در محل موسسه فرهنگی شهرستان ادب برگزار شد.
در این مراسم علیرضا قزوه شاعر و مدیر سابق مرکز تحقیقات زبان فارسی در دهلی نو در سخنانی با تسلیت درگذشت خلیل عمرانی اظهار کرد: عمرانی به اعتقاد من از معلمان و باباهای شعر فارسی است و ما از این دست باباها هم امروز و هم در ادبیات فارسی کم داریم، یعنی کسانی که هم شاگردپروری می‌کنند و هم به دنبال دستگیری از اطرافیان خود هستند.
وی افزود: اینکه شاعری مثل عمرانی به جای سکونت در تهران و نزدیکی به همه مراکز قدرت به خارج از شهر می‌رود و خانه‌ای بزرگتر می‌گیرد تا در اختیار شاگردانش قرار دهد یعنی که او شخصیتی دارد که اهل دستگیری است.
قزوه افزود: عمرانی هم شاعر خوبی بود وهم اهل تقوا. ما در سال‌های گذشته شاعران بزرگ زیادی داشته‌ایم اما بنا به دلایل فراوانی نمی‌توانستیم به آنها لقب «بابا» بدهیم اما عمرانی از معدود باباهایی بود که ادبیات فارسی در روزگار ما داشت.
سراینده مجموعه شعر«صبح بنارس» در ادامه به شعر فارسی در هند اشاره کرد و گفت: در شهر کشمیر 1000 شاعر فارسی زبان هست که بسیاری از آنها در ایران شناخته شده نیستند. پایگاه اینترنتی شاعران فارسی زبان نیز در واقع با این نیت ساخته شد که این شاعران فارسی زبان خارج از مرزهای ایران را بشناسیم و مورد توجه و حمایت قرار دهیم، شاعرانی که نه فقط در هند که در تاجیکستان و افغانستان هم هستند و ناشناس مانده‌اند.
وی ادامه داد: نیت ما این بود که با این سایت، خودمان را به آنها گره بزنیم هر چند که قبول دارم مشکلات در کشورهای آنها زیاد است و گاه حتی شاعران جوان در این کشورها از امکان وصل شدن به فضای وب و یا مردمی که شعر فارسی برایشان خوانده شود و آن را بفهمند و احیانا نقدش کنند محروم هستند. خود من در انجمن ادبی بیدل در هندوستان با چنین افرادی روبرو بودم. مثلا پیرمردی 90 ساله به نام ولی الحق انصاری که دیگر قدرت بینایی هم نداشت اما به فارسی شعر می‌سرود و آرزویش این بود این اشعار را برای کسانی بخواند و نظرشان را درباره آن بپرسد.
قزوه افزود: هندوستان در روزگار نه چندان دور از نظر حضور شاعران فارسی زبان در خود، قابل مقایسه با ایران نبود، اگر امروز 100 تذکره شعر فارسی داشته باشیم، نزدیک به 70 تا 80 تذکره از میان آنها متعلق به شاعران فارسی‌زبان هندوستان بود. این موضوع مربوط به دوره باقریان هند که هم عصر دوره صفوریه در ایران است می‌شود اما وضعیت امروز ما نمایانگر یک دوران عسرت شدید است.
سراینده مجموعه شعر«از نخلستان تا خیابان» ادامه داد: انگلستان در مدت حضورش در هند زبان فارسی را در هند به کنار زد. آنها در ابتدای حضورشان در هند حتی آثار فارسی را منتشر می‌کردند، چون به دنبال نفوذ بودند اما به تدریج زبان اردو را روی کار آوردند و بعد از آن هم زبان انگلیسی را تا جایی که امروز زبان انگلیسی در هند حرف اول و را می‌زند و متاسقانه همین مساله در افغانستان و تاجیکستان هم در حال رخ دادن است و متاسفم که باید بگویم همه ریشه‌های زبان فارسی را آمریکا و انگلستان در این کشورها زده‌اند.
قزوه در ادامه خطاب به شاعران حاضر در جمع گفت: در این شرایط اندک شاعران فارسی‌زبان موجود در این کشورها باید با ادبیات ما پیوند بخورند و مورد توجه قرار بگیرند، باید از آنها دستگیری کنیم، آنها را به ملایمت نقد کنیم و بنای کار سایت شاعران فارسی زبان را بر این موضوع قرار دهیم.
وی در ادامه به مشکلات پیش روی حمایت از این آثار اشاره کرد و گفت: مرحوم عمرانی 3 سال قبل آخرین مجموعه شعرش را برای انتشار در اختیار نشر تکا قرار داد و من هم آن را برای انتشار به ارشاد فرستادم اما متاسفانه به خاطر بحرانی که اگر هیچ جا هم نباشد، حتما در فرهنگ هست، تا به امروز منتشر نشده است. نمی‌دانم چقدر دیگر باید صبر کرد تا این مشکلات حل شود.
وی افزود: فرهنگ و ادبیات را در کشور ما همیشه تابع سیاست می‌خواهند و هیچ وقت فرهنگ حرف اول را در این کشور نزده است. در واقع مخروط قدرت در ایران به صورتی وارونه تعریف شده، به جای آنکه فرهنگ در نوک آن باشد آن را در انتهایش نشانده‌اند.
قزوه همچنین گفت: نگاه فرهنگی رهبر معظم انقلاب امروزه در بسیاری از مدیران فرهنگی ما نیست و حتی باید بگویم در همین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کنونی مدیرانی هستند، شاید پنج یا شش مدیر- که اساسا ضد فرهنگ هستند.
وی ادامه داد: سایت شاعران فارسی زبان شاید در مدتی که در هند بودم برای امکانات مختصری مانند تهیه سرور سایت از امکانات دولتی استفاده کرد که باید می‌کرد، اما من هیچگاه نخواستم موفقیت این سایت را در زمره گزارش کار خودم رد کنم که اگر این کار را می‌خواستم انجام دهم، باید می‌گفتم بازدهی آن از بازدهی تمامی سایت‌های کل سازمانی که گزارش می‌خواست بیشتر بود. امروز هم که دیگر جایی نداریم، این سایت، سرور و بقیه امکاناتش از جیب خودمان در حال اداره شدن است. روزی که از هند بر می‌گشتم به من گفتند که باید سایت و امکاناتش را تحویل دهی اما پاسخ دادم که این سایت متعلق به شما نیست. اگر روی پا مانده با حمایت‌های محسن مومنی و شهرستان ادب و برخی از اعضای خودش بوده و بس.
قزوه گفت: می‌توانیم برای اداره این سایت بودجه بگیریم اما می‌خواهیم با همین دوستی‌های موجود آن را اداره کنیم. همکاران ما هم در این کار هیچ چشمداشتی ندارند و من تنها شرمسار آنهایم اما خب فکر می‌کنم این شیوه بهترین شیوه است.
نظر شما