به گزارش خبرنگار مهر، پزشکانی که از این دیار کهن برخاسته‌اند علاوه بر اینکه برای مردم کهک و قم منشأ خدمات بودند، در تهران هم سرشناس بودند، آنها به آب و خاک سرزمین پدری‌اشان دلبستگی ریشه‌دار داشتند و سفارش می‌کردند هنگام فوت، به خاک جای خود ببرند.
از رهگذر این طبیبان مجرب و متعهد، طبابت و پزشکی سومین و قدیمی‌ترین شغل در کهک محسوب می‌شد و دانش پزشکی در این دیار رونق داشت، اما در آن زمان نه از شهر و شهرنشینی در کهک خبری بود، نه از مطب‌ها و طبیب‌خانه‌های آنچنانی. هر چه بود سادگی و تعهد طبیبان بود که بر بالین بیماران می‌رفتند و معجونی از گیاهان دارویی برای آنها تجویز می‌کردند.
به مرور زمان با رشد جمعیت و شهرنشینی، افزایش آلاینده‌ها، کمرنگ شدن اخلاقیات در علم پزشکی، جایگزین شدن داروهای شیمیایی و صنعتی با شفابخش‌های طبیعی، حذف مولفه‌های سلامت مردم از چرخه زندگی و افزودن مواد خوراکی مضر در سبد غذایی خانوار و... نیاز مردم به بهداشت و درمان روزافزون شده و شکل گیری مراکز عمومی و تخصصی برای درمان بیماری و تمرکز بر بهداشت محیط در دستور کار قرار گرفت.
از سوی دیگر با پیوستن قم به جمع استان‌های کشور در سال 1375، روستای کهک که از پیشینه و ظرفیت مناسبی برای شهرشدن برخوردار بود، به عنوان مرکز بخش کهک مورد توجه قرار گرفت و به موازات آن تلاش برای توسعه امور شهری و شهروندان از طریق ایجاد شهرداری و سایر نهادها شدت گرفت.
یک مرکز بهداشتی و درمانی برای 7 هزار نفر
در تازه‌ترین آماری که بخشدار کهک به خبرنگار مهر داده است، در این بخش 18 هزار نفر سکونت ثابت دارند و 35 هزار نفر ساکن فصلی هستند که از بهار تا پایان تابستان در این منطقه سکونت دارند. از بین جمعیت ثابت این بخش، 6 هزار نفر در دهستان فردو، 5 هزار نفر در کرمجگان و حدود 7 هزار نفر در شهر کهک زندگی می‌کنند.
با وجود اینکه شهر کهک جمعیت رو به رشد را به خود دیده، ولی امکانات بهداشتی و درمانی این شهر توسعه نیافته است. به گونه‌ای که در این شهر 7 هزار نفری فقط یک مرکز بهداشتی و درمانی وجود دارد که البته این مرکز هم با گلایه‌هایی همراه است.
آن گونه که قدیمی‌ترهای این شهر می‌گویند درمانگاه بهداشتی و درمانی کهک در سال 52 به بهره برداری رسیده و در آن زمان دکتر سیامک عربشاهی رئیس شبکه بهداری استان مرکزی بود که حدود یک هکتار زمین این بیمارستان را به همراه یکی دو نفر دیگر در اختیار شبکه بهداری گذاشت و در ساخت این مرکز کمک‌های زیادی کرد.
خود او هم بخشی از تجهیزات پزشکی را از استان مرکزی به این مرکز منتقل کرد و این مرکز را به عنوان یک درمانگاه مجهز که حتی وسایل اتاق عمل هم در آن بود، راه‌اندازی شد.
به اعتقاد شهروندان کهک، وضعیت این درمانگاه در سال‌های گذشته مناسب بود و پزشکان زیادی در این مرکز مستقر بودند، که تعدادی از آنها اکنون از بهترین پزشکان کشور هستند، اما خدماتی که در سال‌های اخیر از سوی این مرکز به شهروندان ارائه شده در شأن آنها نبوده و انتظارات مراجعه کنندگان را برآورده نکرده است. بنابراین نوعی بی‌اعتمادی نسبت به این مرکز بهداشتی و درمانی در ذهن شهروندان ایجاد شده است.
نبود اعتماد به عنوان ضروری‌ترین دستمایه
بخشی از این بی‌اعتمادی ریشه در نحوه ارائه خدمات مورد خواست شهروندان داشته و بخشی دیگر مربوط به تعهد، تجربه و دانش پزشکان این مرکز است. شهروندانی که در روزگار نه چندان دور از بهترین طبیبان متعهد و باتجربه برخوردار بودند و درد روحی و جسمی خود را درمان می‌کردند طبیعی است که در برابر کوچک‌ترین برخورد نامناسب یا خدمات ضعیف و درهای بسته بر نتابند.
مراجعه بیماران به مطب‌های خصوصی در شرایطی که شهروندان کهک از درآمد پائینی برخوردارند دلیلی بر این ادعاست که دیوار اعتماد شهروندان به عنوان ضروری‌ترین دستمایه زندگی اجتماعی نسبت به مرکز بهداشتی و درمانی کهک فرریخته است.
طبیعی است که در چنین شرایطی، شهروندان برای بیان گلایه‌ها و نیازها به نمایندگان خود در نهادهای محلی مراجعه کنند. از این رو آنچه که در روزهای گذشته از طریق این رسانه به مسئولان بهداشتی و درمانی استان ارائه شد، دلمایه‌های بیماران بی‌قرار بود که از زبان اعضای شورای اسلامی شهر و شهرستان منتشر شد.
در یک طرف جریان‌سازی رسانه‌ای برخی مسئولان بخش کهک از نامناسب بودن وضع بهداشت و درمان این بخش به دلیل نبود داروخانه شبانه‌روزی، بسته بودن درهای مرکز بهداشتی و درمانی در ساعات غیراداری و پذیرش بیماران اورژانسی و در نهایت نارضایتی شهروندان از ضعیف بودن خدمات سخن گفتند و از سوی دیگر مجید محمدیان رئیس مرکز بهداشت قم از برخی اظهارنظرهای غیرمنصفانه و خلاف واقع پیرامون ناقص بودن چرخه بهداشت و درمان کهک و بیان مطالب غیرکارشناسی از زبان افرادی که در خصوص مسائل بهداشتی و درمانی هیچ‌گونه تخصصی ندارند انتقاد کرد و درباره رشد قابل ملاحظه خدمات بهداشتی و درمانی در بخش کهک گزارش مفصلی ارائه کرد.
قانون مقصر است!
در یک سو اعضای شورا از افول نقش آفرینی مرکز بهداشت و درمان و کمبود نیروی انسانی و امکانات بهداشتی و درمانی در این مرکز سخن گفتند، در طرف دیگر ضوابط و مقررات، دست مسئولان بهداشتی و درمانی را بسته است.
کش و قوس‌های مطالبات مردمی همچنان ادامه داشت که علیرضا گلچین بخشدار کهک - به گفته خودش - در تماسی با دکتر حجازی رئیس دانشگاه علوم پزشکی از وی خواست در جلسه‌ای که با حضور دهیاران و شوراها برگزار می‌شود برای بررسی مشکلات و ارائه راهکارهای مناسب شرکت کند ولی رئیس دانشگاه علوم پزشکی در این جلسه حضور پیدا نکرد.
آن طور که مسئولان مرکز بهداشت می‌گویند مراکز بهداشتی و درمانی در سطح کشور به سه دسته طبقه بندی می‌شود که تمامی مراکز بهداشتی و درمانی در شهرهای تابعه قم در دسته تیپ دو قرار دارند.
این مراکز شبانه‌روزی هستند اما نه به آن معنی که هر زمانی شهروندان به مرکز بهداشتی و درمانی مراجعه کنند می‌توانند از کلیه خدمات از جمله پزشک، پرستار و ... استفاده کنند بلکه در این مراکز در ساعات اداری سرویس‌های لازم به مراجعه کنندگان ارائه می‌شود و خارج از ساعات اداری پزشک کشیک در آنجا حضور دارد و اگر کسی مشکل اورژانسی داشت - که تعریف خاص خود را دارد- یک آیفون تصویری جلوی مرکز نصب شده که مراجعه کنندگان می‌توانند به این وسیله نیروی خدماتی مرکز را مطلع کرده و پزشک نیز برای معالجه بیمار اورژانسی در مرکز حاضر می‌شود.
از آنجایی که تنها یک مرکز بهداشتی و درمانی در کهک وجود دارد و شهروندان این شهر - بر اساس ضوابط و مقررات - از خدمات تخصصی بیمارستانی محروم هستند، این انتظار از مسئولان بهداشتی و درمانی می‌رود که با بهره‌گیری از ظرفیت نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی، طرح ارتقای این مرکز بهداشتی و درمانی را پیگیری کنند تا با تامین نیروی انسانی و امکانات و تجهیزات بیشتر، چرخه ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به شهروندان کهک توسعه یابد.
البته پیگیری درخواست‌های مردمی و انتشار گزارش در رسانه‌ها عزم مسئولان بهداشتی و درمانی را برای دگرگونی در ارائه خدمات جزم کرده و وعده‌هایی بیان شد که حکایت از بهبودی وضع بهداشت و درمان کهک در آینده دارد.
........................
روح الله کریمی
نظر شما