« محمد رضا رحماني » مشهور به مهرداد اوستا ـ كه در شعر بدين نام تخلص مي كرد ـ فرزند محمد صادق ، با سال 1306 هجري شمسي در بروجرد گام به وادي هستي گذاشت .
وي تحصيلات ابتدايي و متوسطه را در زادگاهش به پايان رسانيد و همزمان با تحصيلات دروس حوزوي را نيز فراگرفت . استاد اوستا در سال 1326 به دانشكدة ادبيات راه يافته ، در رشته فلسفه و علوم تربيتي به تحصيل پرداخت .
او پس از اتمام دورة كارشناسي ارشد به استخدام وزارت آموزش و پرورش درآمد و در كنار تدريس پژوهش و سرودن را نيز دنبال كرد . برخي از آثار اين هنرمند به اين شرح است :
امام و حماسه اي ديگر . شراب خانگي ترس محتسب خورده . پاليزبان . نگارش و پژوهش در دستور زبان فارسي . تصحيح ديوان سلمان ساوجي . تعليقاتي بر نوروزنامه . شرح حال و آثار حكيم نيشابور . از كاروان رفته . سيماي سنايي .
در چنين روزي - در بهار 1370 - مهرداد اوستا آخرين شعر ديوان خود را رقم زد و به دعوت حضرت حق لبيك گفت .
نمونه اي از شعرهاي زنده ياد مهرداد اوستا را مي خوانيد :
با من بگو تا كيستي ؟ مهري ؟ بگو ، ماهي ؟ بگو
خوابي ، خيالي ، چيستي ؟ اشكي ؟ بگو ، آهي ؟ بگو
راندم چو از مهرت سخن گفتي بسوز و دم مزن
ديگر بگو از جان من ، جانا چه مي خواهي ؟ بگو
گيرم نمي گيري دگر زآشفتة عشقت خبر
بر حال من گاهي نگر با من سخن گاهي بگو
غمخوار دل اي مه نه اي ، از درد من آگه نه اي
والله نه اي ، بالله نه اي ، از دردم آگاهي ؟ بگو
من عاشق تنهايي ام سرگشتة شيدايي ام
ديوانه رسوايي ام ، تو هر چه مي خواهي بگو
نظر شما