دکتر بهرام امیراحمدیان در مورد دلایل فقدان اجماع در میان مسئولان در موضوعات مهم و اساسی کشور به خبرنگار مهر گفت: این مشکل به نحوه ساختار فرهنگی جامعه بر میگردد. زیرا که مسئله پیچیدهای است و از گذشتههای دور برای ما قهرمان مطرح بوده و قهرمان هم همیشه یک نفر است. بنابراین کار جمعی کمتر مورد توجه قرار میگرفته است. با اینکه در ادبیات ما درباره کار جمعی نکات زیادی ذکر شده یا در ساختارهای بهرهبرداری روستایی کارهای جمعی مطرح بوده ولی در جوامع شهری این همکاری و اجماع جمعی برای مسائل کمتر بوده است.
وی افزود: برای اینکه همیشه بزرگترها بودهاند که مرکز تفکر جمعیت بوده و هر تصمیمی که آن بزرگترها میگرفتند دارای ارزش و قابل استفاده بود به همین جهت در دورهای که این فرهنگ رشد پیدا کرد سواد در دست عده محدودی بوده و تجربه بود که روی هم انباشته شده و کسی که از همه پیرتر بود قوم و قبیله خویش را هدایت میکرد.
این استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران ادامه داد: تحصیل هم در اختیار قشر مرفه بوده و آنها عالم میشدند و اکثریت مردم عامی بودند. با اینکه هم اسلام به مشورت توصیه کرده اما به این نحو نبوده که همه را جمع بکنند و از آنها در یک اجماع کلی نظر خواهی بکنند و آن را ملاک عملی قرار دهند به همین دلایل فرهنگ اجماع و تصمیمگیری جمعی در ما ضعیف است.
این نویسنده و مترجم اظهارداشت: با آنکه جوامع پیشرفت کرده و پیچیدگیهای خاص خودش شده عدهای هنوز میپندارند مرکز قدرت و تصمیم گیری تنها خودشان هستند و فردگرایی را اشاعه میدهند و از تسلیم شدن در برابر اجماع سرباز میزنند. امام (ره) هم گفته بود مسئولی که آگاهی لازم را برای اداره مسئولیتش ندارد باید خودش استعفا دهد اما کدام مسئولی در این سالها این توصیه را عملی کرد و استعفا داد یا جایش را با فرد آگاهتر عوض کرد.
امیر احمدیان عنوان کرد: احزاب و سندیکاهای سیاسی هم در کشور پس از انقلاب شکل نگرفت و این هم دلیلی بر ضعف کارگروهی و تک روی ما شد.
استاد دانشگاه تهران درمورد پراکندگی و ناهماهنگی در تصمیم گیریها نیز تصریح کرد: ما سازمان برنامه و بودجه را که یک مرکز برنامه ریزی برای کل کشور بود تعطیل کردیم انتخابات همگی بدون احزاب برگزار شده و اینها سبب تک روی ما شده است.
این استاد دانشگاه تهران ابراز کرد: باید مراکز نظر سنجیهای مستقل تشکیل دهیم تا بازخورد کار نهادها را به نظر آنها برساند و آنها موضع خود را اصلاح کنند. دارای پتانسیلهای قوی از نظر نیروی انسانی و منابع انرژی هستیم که میتواند ما را در میان جوامع مختلف بالا ببرد. اما مشاهده میشود بی برنامگی ها سبب هدر رفتن این پتانسیلها شده است.
این محقق و پژوهشگر حوزه علوم سیاسی ادامه داد: برنامههای عمرانی 5 ساله هم که با زحمات زیاد نخبگان تدوین شده عملاً به اهداف خودش نرسیده و در کار جمعی و با برنامه کاملاً با مشکلات زیادی همراه شدهایم.
وی درپایان یادآورشد: ما باید یک صدا و یک سخنگو برای کل کشور و همه نهادها داشته باشیم. به جای اینکه رسانهها در مورد موضوعات خاص نظر نهادهای مختلف را جویا شوند بهتر است با استفاده از نظرسنجیها بازخورد هر سازمانی را به آنها اطلاع دهیم و از یک مرکز خاص درمورد موضوعات مختلف سؤال کنیم. زیرا عدم هماهنگی مشکلی است که روابط بین الملل ما را به نحو مطلوب ارتقا نمیدهد.
نظر شما