تأثیر عبور نور از بدن مادر برای رشد چشم جنین

به گزارش خبرگزاری مهر، نتایج این مطالعات نشان می دهد موش هایی که دوران بارداری خود را در تاریکی مطلق سپری کرده بودند، نوزادانی داشتند که رشد چشمی نامناسب و غیرطبیعی داشتند.

این یافته حاکی از آن است که مقادیر بسیار کمی از نور برای کنترل رشد رگهای خونی در چشم جنین ضروری اند.

محققان امیدوارند این یافته ها به شناخت بهتر اختلالات چشمی منجر شود.

این محققان می گویند اگر می توانستیم به درون بدن یک موش یا انسان سفر کنیم قطعا نور کافی برای مشاهده نمی یافتیم. با این حال مقادیر بسیار کمی از نور از بدن عبور می کند.

از این تاثیر در حال حاضر برای تصویربرداری از گسترش عفونت در بدن استفاده می شود.

اکنون دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا و بیمارستان کودکان سینسیناتی معتقدند نور نفوذ کرده به بدن، دستکم در موشها، رشد چشم را تغییر می دهد.

به طور معمول، شبکه ای از رگهای خونی موسوم به رگهای هیالوئید برای کمک به تغذیه شبکیه در حال ساخت، ایجاد می شوند.

با این حال اگر رگهای خونی باقی بمانند می توانند دید را مختل کنند و بعدا از بین بروند، مانند داربست هایی که وقتی ساخت ساختمان به اتمام می رسد، برچیده می شوند.

محققان می گویند در مادرانی که بارداریشان در تاریکی مطلق سپری شده، این رگهای خونی اضافی، از بین نمی رود.

این دوره حیاتی حدود 16روزگی در بارداری موش ها و دیر هنگام است اما معادل سه ماهه نخست بارداری در انسان است.

پروفسور ریچارد لانگ از بیمارستان سینسیناتی می گوید: این امر ناچیزی نیست این تاثیر مهمی در مسیری است که شبکیه رشد می کند و نیازمند عبور نور از بدن است.  این یک شگفتی بزرگ است که در بدن روی می دهد.

محققان امیدوارند این یافته ها بتواند به درک و شناخت بیماری های چشمی در انسان منجر شود که بسیاری از آنها به دلیل مشکلات عروق خونی ایجاد می شوند.

برخی از نوزادان که پیش از موعد به دنیا می آیند به "رتینوپاتی نوزادان نارس" مبتلا هستند که در آن رگهای خونی در چشم به طور غیر معمولی رشد می کند و موجب آسیب دیدگی شبکیه و از بین رفتن دید می شود.

به گفته لانگ، در رتینوپاتی نوزادان نارس، شاهد رشد بیش از اندازه رگهای خونی هستیم و این چیزی است که در این موش ها مشاهده شد.

این پژوهشگران نشان دادند نور در جنین موش، پروتئینی موسوم به ملانوپسین را فعال می کند که نقش مهمی در تنظیم ساعت بدن دارد. این پروتئین در انسان نیز وجود دارد. با این حال، اینکه آیا همین فرایند در انسان یا دیگر حیوانات نیز روی می دهد یا خیر هنوز مشخص نشده است.

نتایج این تحقیقات در نشریه Natureمنتشر شده است.