پيتر گريناوي: سينما مرد، زنده باد نقاشي

به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري مهر، اين روزها نمايشگاهي از آثار هنري گريناوي شامل نقاشي ها، طرح ها و كولاژهاي او بين سالهاي 1963 تا 2005 در هلنيك امريكن يونيون شهر آتن به نمايش گذاشته شده تا علاقمنداني كه وي را بيشتر با فيلم و سينما مي شاختند، شاهد آثاري ديگر از اين هنرمند همه فن حريف باشند.
گريناوي روي يكي از آثارش واژه "كازابلانكا" را درج كرده كه خودش دوست دارد آن را "سندروم كازابلانكا" بنامد: "اين الگويي است كه در مركز ژانرهاي سينمايي جاي مي گيرد. "كازابلانكا" فيلمي كلاسيك است، با آغاز، ميانه و پايان مشخص در يك داستان عاشقانه پرقدرت. آن فيلم براي دوران خودش خوب بود. اما نسل امروز چيزهاي بيشتري طلب مي كند. شرايط زمانه به لحاظ اجتماعي، سياسي و زيبايي شناسي تغيير كرده است."
فيلمساز صاحبنام بريتانيايي بار ديگر بر عقيده خود مبني بر مرگ هنر سينما تأكيد مي كند و مي گويد: "سينما ديگر در تعامل با مخاطبان خود نيست. سينما وقتي مرد كه من دستگاه كنترل از راه دور را در تاريخ 31 سپتامبر 1983 كشف كردم. براي سالهاي متمادي تماشاگران به مدت دو ساعت يا بيشتر در سالن هاي تاريك سينما مي نشستند و بدون اينكه مخلوقاتي عاشق شب باشند، به سايه هايي روي پرده خيره مي شدند. حالا آنچه ما نياز داريم، رابطه اي تعاملي است كه فراتر از اين برود و مستلزم مشاركت همه حس ها در درك خود باشد."
گريناوي براي مثال از پروژه بسيار عجيب خود مي گويد كه شامل هفت ساعت فيلم، چند وب سايت اينترنتي، 92 عدد DVD و يك اپرا است: "در گذشته، ما عادت داشتيم ابتدا فيلم را ببينيم و بعد تي شرت آن را بخريم. اما حالا تي شرت مهمتر شده. من متهم به اين شده ام كه فيلمهايم از مرگ و نابودي حرف مي زنند. اما آثار من در اصل تجليلي از زندگي اند. اينكه زنده بودن چه شگفت انگيز است. وقتي از فرانسيس بيكن پرسيدند آيا در نقاشي هايش معتقد است كه در جهان شر بيشتر از خير است، پاسخ داد: "نه. فقط مي خواهم بگويم كه شر بهتر ثبت و ضبط مي شود."