امامت امام حسن عسكري (ع) با تعليمات عاليه قرآني و نشر احكام الهي همراه بود

امام حسن عسكري (ع ) در 8 ربيع الثاني سال 232هجري در مدينه چشم به جهان گشود . مادر بزرگوارش سوسن ، در سفري كه امام حسن عسكري (ع) به سامرا كرد، همراه امام بود و در سامرا نيز از دنيا رفت .

امام يازدهم بياني شيرين و جذاب داشت و همراه با شخصيت الهي و با شكوه خود ، مفسري بي نظير براي قرآن مجيد بود . وي راه مستقيم عترت و شيوه صحيح تفسير قرآن را در ايام عمر كوتاه خود ، براي مردم و بويژه اصحاب بزرگوارش روشن كرد .

دوران عمر 29ساله امام حسن عسكري (ع ) به سه دوره تقسيم مي شود . دوره اول 13سال است كه زندگي آن حضرت در مدينه گذشت .
دوره دوم 10سال در سامرا قبل از امامت ايشان بود و دوره سوم نيز نزديك به 6 سال امامت آن حضرت است .

امام حسن عسكري (ع ) از شش سال دوران امامتش ، سه سال را در زندان گذراند .

امام  بيش از 29سال عمر نكرد ، ولي در مدت شش سال امامت و رياست  اسلامي ، آثار مهمي  از تفسير قرآن ، نشر احكام و بيان مسائل فقهي و جهت دادن به حركت انقلابي  شيعياني كه از راههاي دور براي كسب فيض به محضر امام (ع ) مي رسيدند ، بر جاي گذاشت .

در زمان امام يازدهم (ع) تعليمات عاليه قرآني و نشر احكام الهي و مناظرات كلامي جنبش علمي خاصي را تجديد كرد و فرهنگ شيعي ، در رشته هاي ديگر نيز مانند فلسفه و كلام باعث ظهور مردان بزرگي چون يعقوب بن اسحاق كندي  ، كه خود معاصر امام حسن عسكري (ع) بود و تحت تعليمات آن امام ، گرديد .

در قدرت علمي  امام (ع ) ، كه از سرچشمه زلال ولايت و اهل بيت عصمت مايه گرفته بود ، نكته ها گفته اند . از جمله اينكه  يعقوب بن اسحاق كندي فيلسوف بزرگ عرب كه دانشمند معروف ايراني ابونصر فارابي شاگرد مكتب وي بوده است ، در مناظره با آن حضرت درمانده گشت و كتابي را كه بر رد قرآن نوشته بود سوزانيد و بعدها از دوستداران و در صف پيروان آن حضرت درآمد .

القاب امام حسن عسكري (ع)

الف) عسكري : در عصر امام انقلابها و حركتهاي زيادي بصورت مسلحانه عليه خلافت بني عباس انجام مي شد. بعضي از آنها شيعي بود مثل نهضت يحيي بن عمر طالبي كه بر كوفه تسلط يافت و زندانيان را آزاد نمود. اينگونه قيامها خلافت عباسي را هراسان ساخته بود. بويژه اگر رهبري آن را شخصيت بي نظيري مثل امام عسكري (ع) عهده دار مي شد. از سويي ديگر طبق احاديث منقول از پيامبر اكرم (ص) خلفاي بني عباس مي دانستند كه حضرت مهدي از خاندان علي و فاطمه است و اوست كه بساط ستمگري را بر مي چيند و عدالت و قسط را برقرار مي كند. بدين جهت هر چه تاريخ  ولادتش نزديكتر مي شد ، سختگيريهاي آنان بيشتر مي شد . امام هادي را به همراه فرزند بزرگوارش به سامرا احضار كردند تا كاملا آن حضرت را زير نظر داشته باشند كه البته به اين هم اكتفا نكردند ، آنان را در سامرا و محله اي به نام عسكر سكونت دادند تا از ديد نظاميان پنهان نمانند و رفت و آمدهاي آنان را كنترل كنند ، بر اين اساس هر دو امام به عسكرين لقب يافتند.

ب) زكي : پاكي امامان معصوم عاملي بود كه دلهاي مردم را بدان سوي هدايت مي كرد. آنان خورشيدهاي فروزاني بودند كه تقوا و عدالت را به جانهاي مستعد هديه مي كردند و دشمنان غافل از مقام عصمت ، با ديد باطل و ظاهربين خويش مي خواستند اين حقيقت ممتاز را در ميان مردم خدشه دار كنند و اين توطئه اي بود كه پيشتر در زمان امام جواد شروع شده بود. صفت زكي يعني پاك و آراسته ، زيبنده وجود او شد و او را يادگاري صالح و تجسمي زيبا از آيه : (انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا) كرد .

ج) صامت : يكي از صفات ارزشمند و متعالي انساني سكوت و لب فروبستن از سخنان بي فايده و غير اخلاقي است.
همين صفت حضرت بود كه گاه موجب هدايت انسانها مي گشت . در مورد آن حضرت مي گفتند او جز به ذكر خدا سخن نمي گويد بدين خاطر حضرت به صامت لقب يافت.

صفات ديگري نيز براي آن حضرت از قبيل خالص (منزه از هر عيب) هادي (هدايت كننده) سراج (چراغ فروزنده) تقي (پرهيزكار و تقواپيشه) ذكر شده است كه هر كدام به سهم خود مي تواند پرتوي از نور پرفروغ آن حضرت باشد.