دكتر رستمي در گفتگو با خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر" افزود: كنكور با فشار سنگيني كه به داوطلبان ورود به دانشگاه وارد مي كند، تمام انرژي جوانان را مي گيرد. ضمن اينكه به محض قبولي داوطلب در كنكور و ورود دانشجو به دانشگاه انتظارات از وي به پايان مي رسد. به نظر مي رسد با قبولي داوطلب در كنكور، قله فتح شده و هيچ كار ديگري نبايد صورت گيرد.
وي خاطرنشان كرد: كنكور افراد را وادار مي كند به هر قيمتي كه شده به دانشگاه وارد شوند. به همين دليل فقط ورود به دانشگاه به عنوان هدف اصلي مطرح است. ضمن اينكه در 95 درصد موارد رشته قبولي دانشجويان با خصوصيات اخلاقي و فرهنگي آنها هماهنگي و همخواني ندارد. عدم هماهنگي ميان رشته قبولي و خصوصيات اخلاقي و فرهنگي دانشجويان نشاط علمي در دانشگاه ها را كاهش مي دهد.
اين استاد دانشگاه در ادامه افزود: تغيير در وضعيت كنوني ورود به دانشگاه، مي تواند به داوطلبان كنكور و دانشجويان كمك كند تا به دليل فشارهاي اجتماعي و اجبار خانواده ها به دانشگاه وارد نشوند و تنها بر اساس انگيزه و علاقه شخصي به رشته مورد علاقه خود وارد شوند. به طور حتم دانشجويي كه با علاقه شخصي وارد رشته اي خاص شده با علاقه هم به تحصيل مي پردازد و در نتيجه نشاط علمي برقرار خواهد شد.
دكتر رستمي يادآور شد: در دانشگاه تا وقتي داننشجو وجود دارد، وجود استاد هم معني پيدا مي كند. با فقدان شور و شوق دانستن در دانشجو، استادان دانشگاه هم بي انگيزه و بي علاقه مي شوند و عامل ديگري براي كاهش نشاط علمي در دانشگاه ها ايجاد مي شود.
وي همچنين تصريح كرد: اگر اساتيد از نظر رفاهي تأمين نباشند، به يك سخنگو تبديل مي شوند. تدريس هاي اضافه بر سازمان اساتيد براي تأمين وضعيت معيشتي شور و هيجان علمي در دانشگاه ها را كاهش مي دهد.
اين عضو هيئت علمي دانشگاه تهران در پايان خاطرنشان كرد: بودجه هاي پژوهشي كه به دانشگاه ها اختصاص داده مي شود، در مقايسه با ديگر كشور ها بسيار كم است و انگيزه و شور تحقيق را از اساتيد زايل مي كند.
نظر شما