اسماعیل زرعی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: نوروز ریشه در باستان دارد، مراسم نوروز ارمغانی است که از دل اسطوره ی ایران باستان تا به امروز نسل به نسل چرخیده و زنده نگه داشته شده است.
وی افزود: بنیان گذار مراسم نوروز پادشاه جمشید جم بوده است.
وی ادامه داد: این مراسم یا در واقع نوروزبه معنای تازه شدن جهان یا به عبارتی دیگر شکوفایی طبیعت در زمانی که طبیعت از چنگ دیو و اهریمن سرما رها می شود.
زرعی اضافه کرد: زمین نفسی تازه می کند و مردم به مناسبت این رهایی جشن می گیرد.
نویسنده کرمانشاهی گفت: خانه تکانی، زدودن غبار ایام از منازل پوشیدن لباس های نو، دید و بازدید، شادباش گفتن به یکدیگر، تعارف و پخش میوه و شیرینی و در مجموع برگزاری مراسم شادمانی به شکرانه ی روز نو از دیگر کارهای ایام نوروز است.
زرعی افزود: سنت نوروز در اغلب شهرهای ایران با تفاوت های اندکی کم یا بیش مانند چیزی که در بالا به آن اشاره شد برگزار می شود و کرمانشاه نیز مانند سایر نقاط ایران در ایام نوروز سعی داشته است بازدید های فامیلی و دوستانه و گرد هم آیی آشنایان به شادمانی بپردازند.
وی ادامه داد: در ایام نوروز گروه های متنوع و متفاوت فرارسیدن بهار را به طریق مختلف در کوچه و بازار ( جار زنان) شادباش می گفتند، از جمله اشخاصی که به نشانه ی شادابی طبیعت لباس سرخ می پوشیدند و چهره سیاه می کردند و با داشتن دایره ای زنگی در کوچه و بازار رقص کنان و آواز خوان مردم را شاد می کردندکه اصطلاحا به این اشخاص حاجی فیروز گفته می شد.
زرعی گفت: عده ای دیگر در شب های نوروز به بام منازل می رفتند و به بام و آنجا شعری می خواندند تربناک که ضمن دعا برای تندرستی صاحبخانه چشم داشت گرفتن انعام را دارند که اصطلاحا به زبان کردی به این مراسم ( شال دورکانی) یا نوروز خانی گفته می شد که جای این مراسم های قدیمی در ایام نوروز بسیار خالی است.
وی افزود: در کرمانشاه و همچنین در سایر نقاط ایران نه تنها زنده گان بلکه مرده ها نیز در برگزاری شاد باش های نوروزی مدنظر بودند، زیرا ایرانیان باستان باور داشتند که در این ایام ارواح گذشتگان به میهمانی بازماندگان می آیند، به همین خاطر سعی می شد خانه ها تمیز، روشن و با نشاط باشند تا به این باور گذشتگان با دیدن شادابی و نشاط با خیالی آسوده به دنیای ارواح برگردد.
نویسنده کرمانشاهی در پایان یکی دیگر از مراسم که در ایان نوروز انجام می شود را برگزاری مراسم چهارشنبه سوری دانست و گفت: در آخرین شب چهارشنبه ی سال کهنه با روشن کردن آتش و پریدن از روی آن و تکرار شعر سرخی تو از من زردی من از تو و ایجاد سر و صدای شادی و سرودن اشعار کردی در مناطق کرمانشاهی این شب را نیز گرامی می داشتند.
نظر شما