به گزارش خبرنگار مهر، ماجرای عبور خط لوله نفت سروستان از مهر ماه سال 90 آغاز شد که رئیس سازمان حفاظت محیط زیست در سفر به شیراز اعلام کرد توسعه پالایشگاه شیراز که یکی از دغدغه‌های مهم بود با پیگیریهای استاندار فارس و حل مشکلات زیست‌محیطی، قابل اجراست و مجری طرح می‌تواند کار خود را آغاز کند.
هر چند هنوز توسعه پالايشگاه در بمو عملی نشده (به دليل اعتراض ديوان محاسبات کشور به نحوه واگذاري اين اراضي توسط سازمان محيط زيست)، اما اين موافقتها مقدمه اي شد براي اجراي ساير طرح هاي مخرب که عبور خط لوله نفت سروستان از داخل پارک ملي بمو یکی ازآنهاست .
آنطور که درطرح آمده بود، عبور این خط لوله پارک ملی بمو را به دو بخش تقسیم می کرد و مسئولان وزارت نفت نیز با توجیه صرفه جویی اقتصادی حاضر به تغییر مسیر نبودند. تا جایی که در تابستان امسال مسیر خط لوله تا پشت فنس های پارک ملی بمو احداث شد ه بود.
در آخرین روز بهمن سال 91 فعالان محیط زیست استان فارس با انتشار عکس هایی از این پروژه خبر از ورود خط لوله سروستان به پارک ملی بمو دادند. چند روز بعد در هشتم اسفند ماه نیز میدان نفتی سروستان که قرار است تولیدات خود را از طریق همین خط لوله به پالایشگاه شیراز بفرستد توسط رییس جمهور افتتاح شد .
سرانجام پیگیریهای شرکت نفت در این مورد نتیجه داد و در سکوت سازمان محیط زیست این خط لوله به طول 7 کیلومتر از دل مهمترین پارک ملی در استان فارس عبور کرد و حدود یک چهارم از این پهنه طبیعی را از سایر قسمتهای پارک جدا کرد.
این در حالی است که کارشناسان و ارزیابان محیط زیست، مسیری را برای عبور لوله نفت و میعانات گازی و انتقال از سروستان و فراشبند به شیراز پیشنهاد کرده بودند که هیچگونه آسیبی به پارک ملی بمو وارد نمی‌کرد و خطوط انتقال، بی‌آنکه وارد پارک شود به پالایشگاه متصل می‌شدند. اما مسئولان اجرایی بی‌آنکه این پیشنهاد را درنظر بگیرند گزینه‌ای را انتخاب کرده‌اند که براساس آن، بخشی از مسیر خطوط انتقال نفت و میعانات گازی از عمیق‌ترین و بکرترین دره‌ها در پارک ملی بمو عبور می‌کند. حال آنکه بنا به تصریح قانون و معیارهای زیست‌محیطی هرگونه طرح صنعتی باید حداقل 14 کیلومتر از پارک ملی فاصله داشته باشد.
در گزینه جدید برای انتقال خطوط لوله نفت و میعانات گازی نه تنها معیارهای زیست‌محیطی رعایت نشده که عملیات اجرایی انتقال با دشواری‌های فراوانی همراه خواهد بود زیرا طبق مسیری که کارشناسان محیط‌زیست پیشنهاد کرده بودند خطوط انتقال از اراضی مسطح عبور می‌کرد و با دور زدن پارک ملی بمو به پالایشگاه متصل می‌شد اما مسیر جدید از منطقه کوهستانی و دره‌های عمیق عبور می‌کند.ضمن آنکه 30کیلومتر طولانی‌تر از مسیر پیشنهادی محیط‌زیست استان است.
اين خط لوله از غرب در منطقه چشمه آب بز به شرق پارك در منطقه بند امير رسيده و بخش شمالي پارك كه حدودا يك چهارم مساحت بمو را شامل مي شود از بخش جنوبي جدا شده تا به اين طريق تسهيلات لازم براي تعرض به ساير اراضي باقيمانده پارك در آينده نزديك براي فرصت طلبان فراهم شود.
اين نقطه از پارك زيستگاه كل و بز و همچنین آبشخورگاه آهوان است كه تقريبا با اين عمليات دستخوش تغييرات اساسي و جدي شده است .
بسیاری از کارشناسان معتقدند : تصمیم کمیسیون زیر بنایی در مورد عبور خط لوله از پارک ملی بمو ، ناشی از آن بوده که سازمان محیط زیست در این زمینه از مسئولیت خود شانه خالی کرده و در حالیکه پیش از این هم عده اي در سازمان محيط زيست در صدد بي ارزش نشان دادن پارك ملي بمو بودند با عبور اين خط لوله نفت و جاده دسترسي آن عملا با از بين رفتن امنيت منطقه ، امكان جدا شدن اين بخش از پارك از قسمت اصلي در آينده بسيار زياد است.
دادن مجوز برای عبور لوله‌های نفت از بمو در حالی اتفاق افتاد که این پارک ملی جزو مناطق چهارگانه تحت نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده و نیازی نبوده که کمیسیون زیربنایی دولت در مورد عبور خط لوله از آن مجوز بدهد و سازمان حفاظت محیط زیست این اختیار را داشته که با این تصمیم مخالفت کند.
نظر شما