به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب دو پیشوای ملل حضرت ابراهيم(ع) و حضرت رضا(ع) از جمله کتب بدیعی است که توسط بنیاد بین المللی امام رضا با همکاری و نظارت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات به خامه دکتر ابوالفضل خوش منش استادیار دانشگاه تهران در 189 صفحه نگاشته شده است.
همان گونه که حضرت ابراهيم(ع) حائز نقش جهاني و بين ادياني است، از ميان ائمه نيز شخصيت امام رضا را مي‌شود با ايشان مقايسه کرد؛ گو اينکه شباهتهاي ميان اين دو شخصيت، فراوان و تأمل‌پذيرند. در واقع، دفتري بزرگ ميان ابراهيمِ بين النهرين و شرق و جنوب مديترانه و شمال آفريقا تا علي بن‌موساي مدينه و مرو در شمال شرق ايران بزرگ گسترده است.
اولين کسي که «امام» و پيشوا شد و ميان مردم سخن گفت، حضرت ابراهيم است، آخرين «امام»ي که در تاريخ امامت ميان مردم حضور عام يافت و خطاب به آنان سخن گفت، امام رضاست.
انسان بزرگي که ميان يهود و مسيحي و مسلمان و برخي اديان ديگر، محترم و عزيز است، حضرت ابراهيم است؛ امامي که با بزرگان يهودي و نصراني و صابئي و طرف‌داران ديگر نحله هاي زمان خودش به گفت‌وگو نشسته، امام رضاست.
اهم موضوعاتي که در اين کتاب مورد بررسي قرار گرفته اند و مجال بسط سخن همچنان در آنها وجود دارد، عبارت اند از:
شرايط تاريخي و جغرافيايي بعثت حضرت ابراهيم که پس از واقعه توفان نوح در منطقه‌اي است که گاهواره تمدن‌هاي بشري شمرده مي‌شود؛ سخن دربارة بابل و اهميت آن در تاريخ دين و فرهنگ بشري؛ سخن دربارة شکل‌گيري اولين طغيان بزرگ سياسي در تاريخ اديان و مواجهه و محاجه حضرت ابراهيم با طاغوت زمان خويش.
سيرة حضرت ابراهيم در سير بين‌المللي ميان اور، بابل، شام، مصر و حجاز؛ سخن دربارة مأموريت مهم او در انتقال مرکزيت ديني از بابلِ باب الله آباد تا سرزمين خشک و سوزان حجاز که ام القري و حرم امن الهي و خانة خاص خداوند بود و نيز نقش ابراهيم در توسعة آيين عبادي - سياسي حج و ديگر مناسک مهم ديني و بشري.سخن از ايران و سابقة کهن آن در يکتاخواهي و يگانه گرايي.
دو کلمة «پيشوا» و «ملل» در اين کتاب، ناظر به موضوع «امامت» ابراهيم و «ملت» و آيين حنيف اوست؛ اين هر دو مفهوم که حضرت ابراهيم بنياد نهاد، پس از او در سيرة پيامبر اکرم و حضرت رضا که موضوع اين کتاب است، تجلي کامل يافت.
نظر شما