به گزارش خبرگزاری مهر، وقتی که زلزله 9 ریشتری 2سال پیش ژاپن را لرزاند، 1200 ایستگاه تعیین موقعیت جهانی یا جی پی اس حرکت بستر اقیانوس را در زمان واقعی ثبت می کردند.
هیچ کدام از این ایستگاه ها به سیستم هشدار سونامی ژاپن متصل نبود، سیستمی که کاملا تأثیر طغیان آب را دست کم گرفت و به کشته شدن 18 هزار نفر و بی خانمان شدن 350 هزار نفر انجامید و موجب ذوب شدن سه راکتور هسته ای شد.
مقامات ژاپن ظرف سه دقیقه پس از زلزله 11 مارس 2011 هشداری صادر کردند اما این هشدار تنها برای سه حوزه اداری نزدیک بود.
آندرس هوئشنر از مرکز تحقیقات زمین شناسی آلمان گفت: ژاپن دارای شبکه متراکمی از ایستگاه های جی پی اس است، اما از این ایستگاه ها برای صادر کردن هشدارهای زود هنگام در سال 2011 استفاده نشد. این شرایط به زودی در این کشور تغییر می کند.
وجود سیستمی که بتوان پیش از وقوع مردم را از تهدیدهای سونامی مطلع کرد همواره آرزویی برای آماده شدن در مقابل فاجعه بوده است، این آرزو دست کم از سال 2004 که سونامی اقیانوس هند 230 هزار نفر را در یک منطقه وسیع به کام مرگ کشید پرقدرت تر شد.
این تیم تحقیقاتی تاکنون اثبات کرده است که وجود این سیستم امکان پذیر است. زلزله ژاپن به عنوان رویدادی که اندازه گیریهای صورت گرفته درباره آن، دقیقترین در تاریخ محسوب می شود به محققان اطلاعات بسیاری برای آزمایش سیستم آنها ارائه کرده است.
محققان از 50 ایستگاه جی پی اس نزدیک به مرکز زلزله استفاده کرده و هشداری مرتبط با اندازه های واقعی ثبت شده از رویداد زلزله ارائه کردند.
آنها نتایج تحقیقات خود را در مجله خطرات طبیعی و علوم سیستم زمین وابسته به اتحادیه زمین شناسی اروپا منتشر کردند.
سیستمهای هشدار سونامی متصل به زلزله نگارهای عادی می توانند هشدارهای عمومی را براساس یافته های زیرمرکز زلزله ارائه کنند اما قرائتهای آنها مأمورت ابتدایی هستند.
در سال 2004، زلزله اندونزی که موجب سونامی اقیانوس هند شد موجب تخریبی بیش از 1448 کیلومتر شد.
سیستمهای جی پی اس می توانند این تخریب ها را تشخیص داده و سایر تغییر شکل فیزیکی پوسته زمین را شناسایی کنند.
محققان ابراز امیدواری کرده اند که نتایج تحقیقات آنها موجب شود که مقامات ژاپنی یک سیستم محافظ جی پی اس راه اندازی کنند.
درحال حاضر تعدادی سایت جی پی اس در اندونزی راه اندازی شده است اما تعداد آنها برای فراهم کردن یک محافظ کارآمد کافی نیست.
نظر شما