به گزارش خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر"، اولين چيزي كه در بدو ورود به نمايشگاه يادگاه شهداي دانشجو چشم هر بيننده اي را به خود جلب مي كرد، قطعه شعري بود كه بر سر در ورودي اين نمايشگاه نصب شده بود.
رفته بودم در مسير حوض تا ببينم شايد
عكس تنهايي خود را در آب
آب در حوض نبود ماهيان مي گفتند:
تو اگر در تپش باغ خدا را ديدي
هست كن و بگو:
ماهي ها، حوضشان بي آب است
سالني بزرگ در باشگاه دانشجويان به اين نمايشگاه اختصاص يافته، سالني خالي از بازديد كننده كه در عين سكوت باز هم مظلوميت شهدا را فرياد مي زند. شهدايي كه اين بار از ميان همين دانشگاه تهران و نيمكت هاي آن به جبهه هاي جنگ رفته اند.
نمي دانم چه كسي بايد خوشحال باشد. ما كه راه يابي به دانشگاه را موفقيتي بزرگ مي دانيم يا كساني كه دانشگاه را براي پاسخ به دعوت حق رها كرده اند.
اما حسين يكي ازمعدود بازديدكنندگان نمايشگاه كه به سختي حاضر به صحبت شد خلاف اين نظر را دارد و معتقد است، عليرغم اين كه نمايشگاه براي عموم است اما كساني بايد به نمايشگاه بيايند كه درك درستي از آن داشته باشند.
او مي گويد، اين كه چند نفر از نمايشگاه ديدن مي كنند مهم نيست، اين كه از همين تعداد اندك هم كساني باشند كه تاثير بگيرند و دست پر بروند ارزشمند است. اين گونه نمايشگاه ها، كارهاي كوچك است كه سبب ترويج فرهنگ غني و ريشه دار جهاد و شهادت مي شود.
اگرچه نسل ما تنها آژيرهاي وحشتناك و خاطرات پدرانمان را از جنگ به ياد دارد، اما ماكتي كه در نمايشگاه طراحي شده بود به خوبي روزهاي تاريخي نبرد حق عليه باطل را به تصوير مي كشاند.
با ديدن تصاوير نقاشي شده شهدا و حماسه آفريني هاي آنها در قاب هاي مشكي رنگ، آذين شده با چفيه و پلاك، حتي اگر هنرمند هم نباشي تو را به فكر فرو خواهد برد كه آن روزها اين جوانان چه در سر داشته اند و ما امروز...
البته شايد هم كمي بي انصافي است، اين نمايشگاه نشان مي دهد كه بسياري از جوانان ما تنها عقايدشان را به روز كرده اند ولي آن ها را از ياد نبرده اند. عكس شهيد آويني و نقاشي يك شهيد بسيجي در كنار هم به خوبي نشان دهنده اين موضوع است كه جوانان ما به خصوص دانشجويان شهدا را از ياد نبرده اند.
گفتني است، نمايشگاه آثار هنرمندان سراسر كشور در خصوص طرح يادگاه شهداي دانشجو، 20 تا 25 تيرماه سال جاري توسط اداره كل امور دانشجويان شاهد و ايثارگر در باشگاه دانشجويان دانشگاه تهران برگزار شد.
نظر شما