به گزارش خبرنگار سياسي "مهر" ، ويس اظهار داشت: دبيرخانه با يك زمينه بحران روبروست. ما لازم نيست خيلي به عقب برگرديم در دهه 90 هيچ اتفاق خاصي نيافتاد اما در 1994 در روآندا وقتي آن اتفاق افتاد سازمان ملل نتوانست هيچ كاري كند و موارد ديگر هم چنين بود و سازمان ملل نتوانست كاري كند . بايد ديد كشورهاي اصلي و تاثيرگذار در سازمان ملل چقدر حاضر به قبول اصلاحات خواهند بود.
وي ايالات متحده و سازمان ملل را دو سازمان بزرگ بين المللي دانست و گفت: آمريكايي ها خيلي خوشحال هستند كه در شوراي امنيت، 26 عضو وجود داشته باشد چون هيچ تصميمي گرفته نمي شود. در پيش نويس سند نوشته شده، پيشنهاد شده است كه ميزان مداخلات شوراي امنيت تقويت شود اما به نظر مي رسد كه اين مساله خيلي به موفقيت و كارايي شوراي امنيت كمك نخواهد كرد.
ويس تاكيد كرد: در سپتامبر اتفاق خاصي نخواهد افتاد . 16 عضو دور هم نشسته اند و به نتيجه نرسيده اند چطور ممكن است كه سازمان ملل با 191 عضو به نتيجه برسد.
مدير موسسه "پانج رالف" در مطالعات بين المللي خاطرنشان كرد: ما بايد به يك سري جنبه هاي عملي نگاه كنيم. به نظر مي آيد كه بهترين جايي كه هيچ تصميمي گرفته نمي شود شوراي امنيت است و تغيير ساختار آن خيلي مهم نيست.
وي افزود: پس از سالها وقتي به اصلاحات سالهاي اخير نگاه مي كنم به نظر مي رسد دانشگاهها مي گويند اين سازمان به درد نمي خورد اما وقتي با دبيرخانه سازمان گفت وگو مي كنند تغيير عقيده مي دهند كه خيلي عجيب است.
ويس در پايان تصريح كرد: حال من نمي دانم چطور مي خواهيم در مورد اصلاح ساختار سازمان ملل متحد صحبت كنيم.
نظر شما