ضرورت حفظ شخصيت زن و مرد در محيط خانواده

به گزارش خبرگزاری مهر، واژه شخصيت درنزد كارشناسان علوم انساني داراي معناي فني و تخصصي است كه در زمينه رفتار انسان به كار مي رود. در نظر آنان شخصيت بافت به هم پيوسته و درهم تنيده عوامل جسمي و رواني است. به عبارت ديگر اندامهاي دروني و بيروني، افكار، احساسات، تمايلات، علائق، توانايي سرعت انتقال و عكس العمل ها، پايداري حافظه و غيره سازمان شخصيت هر فرد را تشكيل مي دهد.

با توجه به اين تعريف همه افراد انساني اعم از كوچك و بزرگ، روستايي و شهري، بي سواد و تحصيل كرده، فقير و غني و زن و مرد داراي شخصيت هستند، زيرا هر كس بالفعل كمالاتي دارد و در عين حال مي كوشد تا فضيلتهاي ديگري را به دست آورد. امام صادق(ع) از رسول خدا نقل می کنند كه آن حضرت درباره انسانها فرمودند: انسانها همانند معادن گرانبها و ارزشمند هستند بنابر اين تمام افراد انساني داراي ارزش و شخصيت هستند و هرگز هيچ انساني نبايد تحقير شود.

پروردگار متعال در سوره اسرا، آيه 70 به صورتهاي گوناگون كرامت و شرافت انسان را بازگو كرده است و مي فرمايد: فرزندان آدم را گرامي داشتيم و در خشكي و دريا بر نشانديم و از چيزهاي پاكيزه روزي شان کردیم و آنان را بر بسياري از آفريدگان خويش برتري بخشيديم.

بدون ترديد انسانها نيازمند حفظ شخصيت خويش هستند و همه افراد دوست دارند رفتار و كردارشان مورد تاييد ديگران قرار گيرد چراكه تاييد شدن از سوي ديگران به آدمي جان تازه اي مي بخشد. اما نكته بسيار ظريف و حساسي كه نوعا از آن غفلت داريم اين است كه تماميت وجودي هر فرد وابسته به شخصيت اوست؛ يعني اگر فردي شخصيت او لطمه ببيند همه هستي خود را از دست مي دهد و اگر چه از نظر ظاهري همانند ديگر افراد زنده راه مي رود و سخن مي گويد، ولي پويايي، تحرك و ابداع در او مشاهده نخواهد شد، زيرا چنين انساني موجوديت خود را از دست داده است.

بنابر اين براي توسعه و گسترش فعاليتها و تلاشها نخست بايد شخصيت انسانها را محفوظ داشت، چرا كه عدم توجه به اين نكته مهم ضايعات جبران ناپذيري به اجتماع وارد مي كند.

يكي از مسائل زير بنايي و بسيار حساس كه رعايت آن در زندگي خانوادگي لازم و ضروري به نظر مي رسد،حفظ شخصيت زن و مرد توسط يكديگر است. زن و مرد به خاطر استحكام خانواده هر دو موظف هستند حرمت يكديگر را حفظ كنند و هر گز رودروي يكديگر قرار نگيرند، زيرا دشواري هاي خانوادگي وقتي آغاز مي گردد كه زن و مرد در برابر يكديگر ايستاده و پرده حرمت از ميان آنان برداشته شود. بديهي است كه اين كار بسيار ظريف و دقيق است و هنرمندي و هوشمندي لازم دارد.

در زندگي خانوادگي نيز ارتباط بين زن و مرد بايد به گونه اي تنظيم شود كه ضمن وجود صميميت و صفا شخصيت طرفين حفظ گردد. براي وصول به اين هدف زن و مرد هر دو موظف هستند از انجام هرگونه رفتاري كه آنان را رو در رو قرار مي دهد، به طور جدي اجتناب نمايند.

يكي از مسائل خطيري كه در برخي از خانوادهها رواج دارد، مراء و جدال زن و مرد با يكديگر است. گاه زن و شوهر درباره موضوع بسيار كوچكي ساعت ها بگو مگو مي كنند، كه كمترين زيان و ضرر اين گونه برخوردها اين است كه صفا و صميميت خانوادگي لطمه مي بيند و بذر دشمني و كينه توزي در دل هر دوي آنان كاشته مي شود.

عامل ديگري كه كينه توزي را در دلها مي كارد، انتقادهاي كوبنده و تحقير كننده است. در مواردي مرد همسرش را مي كوبد و متقابلا زن هم شوهرش را شديدا مورد انتقاد قرار مي دهد. بديهي است در اين گونه موارد در درجه اول حرمت و شخصيت طرفين از بين مي رود و در درجه دوم روحيه لجبازي در زن و مرد به وجود مي آيد.

نا گفته نماند كه منظور اين نيست كه زن و مرد در برابر خطاها و اشتباهات يكديگر بي تفاوت و ساكت باشند، بلكه هدف اين است كه انتقاد زن و مرد از يكديگر بايد طوري انجام بگيرد كه شخصيت طرف مقابل پايمال نگردد و اين واقعيت وقتي عملي است كه شخص انتقاد كننده در درجه اول،كمالات و فضايل انتقاد شونده را مورد تاييد و پذيرش قرار بدهد و پس از آن از عملي كه انجام داده،سوال نمايد.

در نتيجه ارتباط زن و مرد در محيط خانوادگي نيز بايد ضمن برخورداري از صفا و صميميت، توام با احترام و تكريم باشد. زن و مرد بايد نام يكديگر را با احترام بر زبان آورند و از به كار بردن كلماتي كه دلالت بر توهين و اهانت مي كند جدا خودداري نمايند و به خاطر داشته باشيم كه نام يك شخص براي او شيرين ترين و مهمترين كلمه ها در كليه زبان هاست.