به گزارش خبرنگار مهر، معدن انگوران، نگين زرين ايران و بزرگترين ذخيره سرب و روي كشور يكي از اين انفال است كه از سال 1324 اين معدن را مي دوشند و شمش خامش را صادر مي كنند. خاك انگوران از سال 1377همیشه به سبب ملاحظاتي خاص در قیمت گذاری ماده معدنی، بسیار پائین تر از قیمت واقعی به فروش مي رسد.
اين بذل و بخشش از جيب مردم سبب رويش حدود 80 شرکت توليد كننده شمش خام شده است که تولید معدن انگوران به طور متوسط حدود 40 درصد از ظرفیت اين شركتها را پاسخگوست و در عين حال به علت قیمت پائین ماده معدنی همچنان درخواست برای ایجاد کارخانه های جدید وجود دارد.
خاك درفشان انگوران کانی های با ارزشی مانند نیکل، کادمیوم، کبالت و نقره نیز دارد که متاسفانه تاکنون اقدامی برای بازیافت آن صورت نگرفته و قیمت ماده معدنی بر اساس دو فلز سرب و روی محاسبه می شود. از سوي ديگر صادرات شمش خام حاصل از خاك معدن انگوران بدون ايجاد ارزش افزوده، سود سرشاري را نصيب عده اي مي كند كه هيچ گاه انگيزه اي براي ايشان به جهت فرآوري و يا حتي بالا بردن راندمان كارخانه هاي خود ايجاد نخواهد كرد.
با نگاهي سطحي اگر براي مثال خاك معدن انگوران به ازاي هر تن 200 هزار تومان ارزانتر فروخته شود با در نظر گرفتن توليد سالانه اين معدن كه حداقل 800 هزار تن است، سالانه معادل 160 ميليارد تومان از انفال كه به همه مردم تعلق دارد معلوم نيست به جيب چه كسي سرازير مي شود؟ اين درحالي است که روش فعلی قیمت گذاری فقط برای ماده معدنی انگوران لحاظ می شود ولي مواد معدنی دیگر از طریق برگزاری مزایده فروش یا ارائه در بورس کالا با قیمت واقعی به فروش می رسد.
آنچه مسلم است قیمت فعلی ماده معدنی انگوران که یکی از معادن کم نظیر دنیاست، بسیار پائین تر از قیمت واقعی آن می باشد و اين امكان و احتمال وجود دارد كه این ماده با ارزش معدنی توسط شركت هايي که سهمی از خاك معدن دارند، در بازار آزاد با قیمت بسیار بالاتر به فروش برسد.
با اين توصيف چه كسي پاسخگوي اين ملاحظه كاري نابجا است و تا كي بايد سرمايه هاي اين كشور به صورت خام و بهاي نازل از از دست ملت خارج شود. آيا وقت آن نرسيده است كه با واقعی کردن قیمت موادمعدنی در کشور بتوان از اتلاف بی مورد این مواد معدنی تجديد ناپذير که قابل جایگزین در طبیعت نمی باشد، جلوگیری کرد.
نظر شما