عبدالرحمن عمادی نویسنده و مترجم در گفتگو با خبرنگار مهر، از تالیف و صدور مجوز نشر اثر تازه‌ای از خود با عنوان «دیلمون پارسی» از سوی نشر آموت خبر داد و گفت: این کتاب دارای دو قسمت مجزا است. بخش نخست آن شامل ترانه‌های جوانان روستایی در منطقه شمال ایران به ویژه اشکور گیلان است که جزو دیلمان قدیم به شمار می‌رود.
وی افزود: من این ترانه‌ها را از دوران نوجوانی و دبیرستان جمع کردم و در قالب یک کتاب درآوردم. همان موقع بود که برای انتشار آنها را به مرحوم پرویز ناتل خانلری سپردم که میسر نشد و در سال 47 کتاب را پس گرفتم و در بایگانی خودم قرار داد. به تازگی بچه‌های من آن را پیدا کردند و من دوباره نگاهی به آن انداختم که تا یک ماه دیگر منتشر شود.
عمادی تاکید کرد: من دوبیتی‌های موجود در این کتاب را تبدیل به شعر فارسی فارسی کردم. در واقع این سروده‌ها و اشعار محلی را از نقطه نظر زبانی به شعر فارسی نزدیک کردم تا خواننده بیشتر بتواند از متن آن سردربیاورد.
این نویسنده و محقق افزود: بخش دیگر این کتاب مربوط به تئوری زبان فارسی و پهلوی در ایران است. تا پیش از این همه می‌اندیشیدند که کلمه فارسی برگرفته از استان فارس و مردمان حاکم در آن و تمدنی است که در آنجا کشف شده است اما من در این پژوهش نشان دادم که تمام سرزمین ایران از ناحیه تاجیکستان تا آن سوی افغانستان و خاک عراق فعلی و تمامی کردستان و بخش جنوبی قفقاز در قلمرو فرهنگ فارسی قرار دارند و زبان فارسی و فرهنگ فارسی فرهنگ همه این سرزمین است.
وی افزود: در زبان مردمان ایرانی دوره هخامنشی عبارتی با عنوان «فرّه» وجود دارد که برگرفته از اوستاست و در صورت‌های مختلفی چون فره ایزدی، فره ایرانی، فره سوشیانی وجود دارد. فره به معنی نیروی ابرکاری است که از جان و روان انسان برتر است و کلمه فارسی نیز ریشه در همین عبارت دارد. به عبارت دیگر کلمه و عبارت فره که از آن یاد کردم بالاتر از روان و جان ایرانی است و سندیتی برای نام و زبان کشور ما به شمار می‌رود.
عبدالرحمان عمادی با 88 سال عمر یکی از پژوهشگران پیشکسوت و صاحب نام حوزه ایرانشناسی محسوب می‌شود که تاکنون کتاب‌های متعددی را به چاپ رسانده است. چندصد نام دریای خزر، فره‌گان، آسمانکت، لامداد، دوازده گل بهاری، حمزه آذرک و هرون الرشید و خوزستان در نامواژه‌های آن از جمله آثار اوست.
نظر شما