با صدور مجوز کارخانه فولاد نمی‌توان ادعای حل مشکل زاینده رود را داشت

به گزارش خبرنگار مهر، سید مهدی بصیری بعدازظهر چهارشنبه در سمینار مدیریت بحران زاینده رود که از سوی پژوهشگاه مهندسی بحران‌های طبیعی شاخص پژوه در دانشگاه اصفهان برگزار شد، با اشاره به اینکه مشکلات کنونی ما را مدیرانی به وجود آورده‌اند که زمانی دانشجوی همین دانشگاه‌ها بودند، اظهار داشت: برخی از اساتید دانشگاه به دلایل مالی مجبور است که یک پروژه را توجیه کند و نمی‌تواند مسئله را حل کند.

وی در ادامه افزود: حل مسئله با اجماع متخصصین امکان‌پذیر است و باید تصمیمات آب در کشور ما با اجماع قانون‌دان، اکولوژیست و هیدرولوژیست صورت پذیرد.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه هم‌اکنون تصمیمات در حوضه آب در کشور ما توسط متخصصین سازه صورت می‌گیرد، افزود: بارها در مورد حفر چاه‌ از سوی شهرداری هشدار داده‌ایم اما فایده ندارد و در زمان کم‌آبی نیز از حق آبه کشاورزان استفاده می‌کنند.

وی تصریح کرد: اگر درصدد رفع مشکل آب کشور باشیم با سخنرانی و پروژه این مشکل برطرف نمی‌شود  و باید نیت خالص باشد تا این بحران را به آرامی مطرح و در مسیر حل کردن آن پیش رویم.

بصیری در ادامه با اشاره به اینکه نمی‌توان ادعا کرد که می‌خواهیم مشکل آب اصفهان را حل کنیم اما مجوز احداث سه کارخانه فولاد را در شرق اصفهان صادر کنیم، گفت: فولاد مبارکه در اصفهان 200 هکتار فضای سبز دارد که این موارد نیز تنها برای تصاحب زمین است اما در قالب محیط زیست، القا می‌شود.

وی تصریح کرد: توسعه کشاورزی در سه دهه گذشته اشتباه بود و این موارد بود که ما را به بحران رسانده است.

مدیرعامل انجمن خبرگان کشاورزی استان اصفهان بیان داشت: اگر بخواهیم مسئله آب را حل کنیم آیا باید اردکان را به عنوان قلب تولید فولاد در یزد معرفی کنیم و بعد یک لوله آب با قطر سه متر از اصفهان برای انتقال آب از اصفهان را احداث کنیم.

وی افزود: آیا صحیح است که تمدنی را خراب کنیم و جای دیگر سرمایه‌گذاری انجام دهیم و این موارد نتیجه رانت خواری است.

بصیری بیان داشت: اگر قانون آب اجرا می‌شد ما به اینجا نمی‌رسیدیم چراکه در قانون تصریح شده که ابتدا حق‌آبه اختصاص یابد و مابقی آن صرف توسعه شود.

وی به وارد کردن منطقه مهیار و جرقویه و برخوار به محدوده آبرسانی استان اصفهان از سال 75 اشاره کرد و گفت: در سال 1383 نیز قانون استقلال آب‌ها تصویب شد که براساس آن در بالا دست به هر میزان آبی که وجود داشته باشد برداشت می‌شود اما پایین دست از بین می‌رود.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: نخستین قربانی سد و مدیریت ناقص در این حوضه تالاب‌ها سپس کشاورزی و بعد از آن خراب شدن شهر است.

وی ادامه داد: استان چهارمحال و بختیاری در شیبی که تنوع زیستی دارد و خاک آن نیز آهکی است که در این شرایط درخت نمی‌تواند عمر طولانی داشته باشد، اقدام به کشت و پمپاژ آب کرده است که در این شرایط هرچه در اصفهان صرفه‌جویی شود نمی‌توانیم این برداشت‌ها را جبران کنیم.