در حالی که شواهد نشان می داد مهدی به خارج از کشور گریخته است، بازپرس شعبه سوم دادسرای جنایی طی دستوری از اینترپل خواست قاتل فراری را شناسایی و دستگیر کند.
یک هفته بعد از این ماجرا مهدی در حالی که به خانه اش باز گشته بود از سوی ماموران پلیس محاصره شد. وی سعی کرد با گروگان گرفتن پسر خاله اش که آن زمان در منزل متهم بود راه فرار خود را باز کند ولی وقتی موفق به این کار نشد اقدام به خودزنی کرد و ماموران او را به بیمارستان منتقل کردند.
در ادامه متهم تحت بازجویی قرار گرفت و به قتل همسر و پسرش اعتراف کرد. با تکمیل تحقیقات پرونده برای رسیدگی به شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران تهران فرستاده شد و متهم پای میز محاکمه قرار گرفت.
در این جلسه رئیس دادگاه با تفهیم اتهام به مهدی از او خواست تا به دفاع از خود بپردازد که متهم اظهار داشت: من با همسر و فرزندم رابطه خوبی داشتم. همسرم کارمند فرودگاه مهرآباد بود و من در یک شرکت موتورسازی کار می کردم. شب حادثه من و الهام بر سر محل کار من با هم درگیر شدیم. او مخالف کار کردن من در این شرکت بود. وقتی درگیری بالا گرفت جلوی دهان او را گرفتم تا سروصدا نکند اما دقایقی بعد متوجه مرگ او شدم. دو ساعت بالای سر جنازه گریه کردم بعد هم برای اینکه پسرم بی پدر و مادر بزرگ نشود او را هم خفه کردم. صبح روز بعد به مالزی رفته و مدتی آنجا بودم. اما خیلی زود پولهایم تمام شد و مجبور به بازگشت شدم که ماموران مرا دستگیر کردند.
پس از آخرین دفاعیات متهم و وکیل مدافعش قضات دادگاه برای صدور حکم وارد شور شده و قضات شعبه 113 دادگاه کیفری، مهدی را به اتهام قتل همسرش به قصاص و به اتهام قتل پسر بچه خود به 10 سال زندان محکوم کردند.
با اعتراض مرد جنايتكار به حكم مجازاتش پرونده به ديوان عالي كشور فرستاده شد كه قضات ديوان عالي كشور حكم را تائيد كردند.
نظر شما