نبود امنيت شغلي ؛ كابوس خبرنگار

به گزارش خبرنگار اجتماعي خبرگزاري مهر، ترس از بيكاري و همچنين نداشتن يك درآمد حداقل و كافي براي گذران زندگي ، باعث شده حرفه خبرنگاري دچار ضعف و سستي شود كه اين كاستي را بايد در شرايط به وجود آمده جستجو كرد.

خبرنگاري كه بعد از 10 سال قلم زدن و تحليل خبر ، هنوز نمي تواند به فرداي خود و زندگي اش اميدوار و مطمئن باشد، چگونه خواهد توانست مشوق و نمونه اي براي نسل هاي پس از خود باشد كه مي خواهند قدم در اين راه گذارده و براي انجام اين رسالت خطير از جان خويش مايه گذارند...

همان طور كه مي دانيم يكي از نقاط ضعف خبرنگاران براي تحليل و نقد مستند و در عين حال قوي اخبار و اطلاعاتي كه پي به آنها مي برند، متكي بودن رسانه آنها به دستگاهها ، سازمانها و ارگانهايي است كه به نوعي دولتي بوده و از اين طريق ارتزاق مي كنند. بنابراين اين مشكل همواره به وجود مي آيد كه رسانه مذكور نتواند از ضعف ها و كاستي هايي كه متوجه آن سازمان و دستگاه مربوطه است، خبر و تحليلي ارايه بدهد.

از سوي ديگر نبود امنيت شغلي و تامين نبودن خبرنگار و روزنامه نگار براي امرار معاش خود و خانواده اش، او را مجبور مي كند با پذيرفتن هدايايي از جانب دستگاهها و سازمانهايي كه به نوعي مخاطب خبري او هستند، نسبت به نقد آن دستگاه يا سازمان چشم پوشي كرده و به " خبرنويس" صرف تبديل شود...

در حالي كه رسالت اصلي يك خبرنگار و روزنامه نگار، كشف حقايق و تحليل و محتواي اطلاعات و اخباري است كه كسب مي كند، اما شاهد هستيم كه اكثر قريب به اتفاق خبرنگاران در يك دور تكرار قرار مي گيرند و تهيه اخباري كه به " خبر روابط عمومي" معروف هستند مبادرت مي كنند تا از اين طريق توانسته باشند براي خود منبع درآمد پنهاني دست و پا كنند.

متاسفانه اين روند طي سالهاي اخير به شدت فزوني يافته ، به طوري كه امروزه كمتر خبرنگار شجاع ، نترس و مستقل را مي توان يافت كه با مشكلات شخصي كنار آمده و تنها به فكر تهيه اخبار مستند و تحليل و نقد آنها باشد.

البته اين وضعيت بيشتر از آنچه خوشايند خبرنگار و جامعه مطبوعاتي باشد، خشنود كننده مديران و مسئولان سازمانها و دستگاههايي است كه قدرت رو در رويي با نقد و انتقاد سالم و سازنده را ندارند و همواره در هراس از اينكه مباد خطاهايشان آشكار و علني شود، لاجرم به شيوه هايي غير اخلاقي مبادرت مي ورزند.

اعطاي هديه از سوي سازمانها نبايد با اين تفكر عملي شود كه خبرنگار و روزنامه نگار ديگر به ضعف ها و كاستي هاي آن مجموعه نپردازند. بلكه دادن هديه مي تواند بهانه اي براي تشكر از نقد و تحليل هاي سازنده اي باشد كه مثمر ثمر واقع خواهد شد.

اما برخي سازمانها و مسئولان مربوطه اش براي خلاص شدن از نقد و انتقادات صريح و آشكار كه خشم آنها را بر مي انگيزاند، خبرنگار مربوطه را با هداياي مادي خود تطميع كرده تا بتوانند براي هميشه نفس راحتي بكشند...

اگر مطبوعات و رسانه هاي كشور از استقلال كافي برخوردار باشند ، قطعا خواهند توانست بدون هيچگونه دغدغه اي نسبت به تهيه اخبار و گزارشات سازنده و مفيد جامعه تلاش كنند و از اين رو براي مخاطبان خود زمينه هاي اطلاع رساني شفاف را هموار سازند.