بهبود معیشت فرهنگیان تنها در گرو افزایش حقوق نیست/ نگاه ویژه دولت به مسکن، درمان و تعاونی فرهنگیان

محمدرضا محدث در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: جامعه فرهنگیان با یک میلیون کادر رسمی و بیش از 600 هزار فرهنگی بازنشسته بزرگترین مجموعه کارکنان دولت را تشکیل می دهد، اما آنچه که تا امروز در حوزه معیشتی و حقوقی فرهنگیان انجام شده است، در شان این قشر تاثیرگذار نبوده است.

وی با بیان اینکه معلمان وظیفه سنگین انتقال ارزشها را از نسلی به نسل دیگر دارند، افزود: شاید پایه حقوق معلمان که در سال 84، 280 هزار تومان بود، امروز به 850 هزار تومان رسیده است، اما باید دقت کرد که در این مدت نیز هزینه ها و قیمتها سه برابر شده است و باز هم شاهد کاهش قدرت خرید فرهنگیان هستیم.

محدث با بیان اینکه راهکار افزایش حقوق فرهنگیان ساده ترین راهکار برای بهبود وضعیت معیشتی معلمان است، تصریح کرد: معلمان و فرهنگیان هزینه های مختلفی همچون هزینه مسکن، درمان، اقلام مصرفی، سفر و... دارد که قطعاً این میزان حقوق دریافتی به رقم همه افزایش ها، کفاف این همه هزینه را نمی دهد.

خانه های سازمانی برای معلمان مناطق محروم ساخته شود

این کارشناس اقتصادی در حوزه آموزش و پرورش، پیشنهادهای خود را در برای بهبود وضعیت معیشتی فرهنگیان اینگونه بیان کرد: هزینه مسکن، یکی از هزینه های سرسام آور معلمان است. در دولت های گذشته طرح های مختلف برای خانه دار شدن فرهنگیان به ویژه در مناطق محروم کشور داده شد. به عنوان مثال عنوان شد که در کنار مناطق محروم، خانه های سازمانی تعبیه شود تا معلمان دیگر هزینه رفت و آمد و همچنین کرایه خانه را نداشته باشند که این طرح به سرانجام نرسید.

وی ادامه داد: در سال 1370 نیز مصوبه ای برای اولویت واگذاری زمین برای فرهنگیان ارائه شد. مصوبه ای که به صندوقچه خاطرات سپرده شده است و قطعاً با احیای این مصوبه می توان بخشی از مشکلات مسکن این قشر را حل کرد.

به گفته محدث، پرداخت وامهای قرض الحسنه از دیگر امکانات رفاهی برای فرهنگیان است. وامهایی که برای خرید یا ساخت مسکن در نظر گرفته شود و یا آنکه اقلام ضروری مورد نیاز معلم خریداری شود.

کمک دولت به تعاونی های فرهنگیان

معاون سابق برنامه ریزی و توسعه مدیریت آموزش و پرورش به تعاونیهای فرهنگیان به عنوان یکی دیگر از زمینه های کاهش هزینه معلمان اشاره کرد و گفت: در گذشته تعاونی فرهنگیان کالاها به ویژه کالاهای ضروری را با قیمت پایین در اختیار فرهنگیان قرار می داد. اما از برنامه سوم توسعه دستورالعملهایی مبنی بر انحلال این تعاونی ها داده شد و از برنامه چهارم به بعد (از سال 1384) این تعاونیها با حذف کمک دولت به سمت انحلال رفته است.

محدث توضیحاتش را اینگونه تکمیل کرد: من قصد دفاع از نحوه فعالیت تعاونیها را ندارم. اما اگر اصلاحاتی روی مدیریت تعاونیها انجام شود و با کمک بخش خصوصی می توان دوباره این تعاونیها را فعال کرد و از پتانسیل آنها برای تهیه اقلام ضروری و ارزان قیمت فرهنگیان استفاده کرد.

وی همچنین به توسعه مراکز رفاهی فرهنگیان در سراسر کشور اشاره کرد و گفت: از دهه 70 اقدامات خوبی درحوزه امکانات رفاهی انجام شد در آن زمان نزدیک به 200 مرکز رفاهی فرهنگی تاسیس شد. اما با گذشت زمان نیاز فرهنگیان توسعه یافته است و باید این مراکز نیز توسعه پیدا کند. اما براساس قانون برنامه چهارم توسته کمک دولت به این مراکز ممنوع اعلام شد و این مراکز امکان توسعه یافتگی نداشتند. قطعاً اگر این هزینه ها دوباره از طریق سیستم دولتی احیا شود، هم امکان توسعه این مراکز فراهم می شود و هم فرهنگیان از امکانات بیشتری برخوردار می شوند.

توسعه مراکز درمانی فرهنگیان

وی در بخش پایانی صحبتهای خود به هزینه های سرسام آور درمان فرهنگیان اشاره کرد و گفت: فرهنگیان در سه چهار سال اخیر بیمه طلایی شدند. اما مهم درحال حاضر مراکز درمانی فرهنگیان است. مراکز درمانی فرهنگیان 120 مرکز در سراسر کشور است. قطعا با توسعه مراکز درمانی در شهرستانها و همچنین راه اندازی بیمارستان فوق تخصصی برای فرهنگیان می توان هزینه های درمانی معلمان را کاهش داد.

به گفته محدث، در میان فرهنگیان بیش از 2 هزار پزشک متخصص وجود دارد که از این افراد به دلیل منع قانونی استفاده نمی شود، اما اگر مراکز درمانی توسعه یابد و یا بیمارستان فوق تخصصی برای فرهنگیان ایجاد شود، می توان از این افراد در این مراکز استفاده کرد که برای این مهم نیز باید بستر قانونی آن فراهم شود.