کارگردان آمریکایی "وصیت‌نامه قاضی" هندی را فیلم می‌کند

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ددلاین، فیلم "وصیت‌نامه قاضی" بر اساس قصه روت پراور جهابوالا که پیش از درگذشتش آن را برای مجله نیویورکر به اتمام برده بود، ساخته می شود. 

جهابوالا که با اسماعیل مرچنت و جیمز ایوری برای نوشتن فیلم های بزرگی همکاری کرده بود این داستان را درباره لحظه های پایانی یک رابطه شطرنجی بین یک قاضی پریشان از دهلی و همسر زیبای جوان اهل بمبئی او نوشته بود. این دو گرچه زیر یک سقف زندگی می کنند اما زندگی های جدایی دارند و وقتی این قاضی احساس می کند به زمان مرگش نزدیک می شود، می خواهد مطمئن شود همه چیز همانطور که خودش می خواهد پیش می‌رود. این داستان ماه مارس و پیش از درگذشت این نویسنده نوشته شد.

الکساندر پین که همیشه برای آثارش تحسین شده برای "نبراسکا" یکی از امیدداران اسکار به شمار می رود. این فیلم سیاه و سفیدِ جاده‌ای با بازی بروس دارن و ویل فورت از سوی کمپانی پارامونت اکران می شود.

الکساندر پین 52 ساله کارگردان و فیلمنامه‌نویس آمریکایی برای فیلم‌ هایش که از طنزی سیاه و نگاه انتقادی به جامعه معاصر آمریکا برخودار هستند، معروف است. او کارگردان و فیلمنامه نویس "همشهری راث" در سال 1996، "انتخاب" در سال 1999، "درباره اشمیت" در سال 2002، "راه‌های فرعی" در سال 2004 و "فرزندان" در سال 2011 است. جدیدترین فیلم وی "نبراسکا" محصول سال 2013 است و در جشنواره های متعدد با استقبال روبه رو شده است.

جهابوالا یکی از اعضای قدیمی کمپانی فیلمسازی مرچنت آیوری بود و طی چهل سال فیلمنامه‌نویسی، 22 فیلمنامه نوشت. او برنده دو جایزه اسکار فیلمنامه اقتباسی برای "هواردز اند" و "اتاقی با یک چشم‌انداز" است که هر دو اقتباس از رمان‌های ای. ام. فورستر هستند.
 
این نویسنده و فیلمنامه‌نویس سال 1993 برای فیلمنامه اقتباسی "بقایای روز" براساس رمان کازوئو ایشی‌گورو هم نامزد اسکار بود.

جهابوالا در سال 1975 برای رمان "دل و غبار" برنده جایزه ادبی بوکر شد و تنها نویسنده‌ای بود که هم اسکار برده و هم جایزه بوکر. او زاده آلمان بود و وقتی به مدرسه می‌رفت (سال 1939) از آلمان تحت سلطه نازی‌ها فرار کرد و در بریتانیا زندگی جدیدی شروع کرد.
 
جهابوالا در دهه 1950 پس از ازدواج به وطن شوهرش هند سفر کرد و بیشتر عمرش را در هند سپری کرد. او سال‌ها بود با اختلالات ریوی مبارزه می‌کرد. او در هند با مرچنت و آیوری دیدار کرد که می‌خواستند اقتباسی سینمایی از رمان سال 1960 او به نام "خانه‌دار" بسازند. جهابوالا پذیرفت خودش فیلمنامه را بنویسد و این شروع یک همکاری بلندمدت و پرثمر بود.