جشنواره تئاتر کودک و نوجوان نیازمند اتاق فکر است

مهدی فرشیدی سپهر در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه به نظر من جشنواره تئاتر کودک و نوجوان نیاز به یک اتاق فکر دارد، گفت: مدیران باید کار خود را بکنند یعنی هتل اجاره کنند، بروشور چاپ کنند، جدول ها را ببندند اما این جشنواره نیازمند یک اتاق فکر جوان است که حقوق بگیر هیچ جا نباشد و تنها ایده پردازی کند.

وجود اتاق فکر جوان در جشنواره مدیریت کهنه آن را پویا می کند

کارگردان نمایش "بی چیز" ادامه داد: این اتاق فکر می تواند از طرفی سبب پویایی هر چه بیشتر جشنواره نیز بشود تا این روحیه کهنه مدیریت این جشنواره نو شود که در این راستا زحمات یدی افراد حقیقی و حقوقی نیز سر جای خودش؛ اما نیاز به یک اتاق فکر دارد که در مورد نحوه ورود هنرمندان، پذیرایی و نحوه ورود تماشاگر به سالن ها برنامه ریزی نو و منسجمی داشته باشد.

وی با بیاین اینکه ورود تماشاگران برای دیدن نمایش من حدود 50 دقیقه به طول انجامید، ابراز داشت: اگر یک اتاق فکری در این جشنواره وجود داشته باشد با استفاده از روشهای جدید می توانند این موارد را برطرف کنند.

این نویسنده عرصه تئاتر با بیان اینکه نمایشنامه های بخش تئاتر نوجوان در کشور مغفول مانده است، گفت: در این راستا به روشهای جدیدی نیاز داریم و اینکه نویسندگان ما یک ایده به سرشان بزند و همان را به رشته تحریر درآورند و از ارشاد مجوز بگیرند، نمایشنامه خارق العاده ای نمی دهد.

دلم می خواهد به زودی "جوجه اردک زشت" را کار کنم

فرشیدی سپهر با بیان اینکه فرم های نمایشنامه هایم را از دنیای اطراف و ذهن درونی ام ثبت می کنم و در عین حال دغدغه های عمومی نوجوانان و مردم را نیز مورد توجه قرار می دهم، اظهار داشت: تا کنون متنی را از متن هاس کلاسیک دنیا کار نکرده ام اما دلم می خواهد به زودی "جوجه اردک زشت" را کار کنم چون بسیار به اوضاع ضعف شخصیتی که در نوجوانان ایرانی می بینم، شبیه است.

این فعال عرصه تئاتر کودک و نوجوان کشور با بیان اینکه ایجاد جلوه ها بسیار و رنگ و لعاب شکیل به تنهایی سبب جذب مخاطب به هنر تئاتر نمی شود، عنوان داشت: از این نوع تئاترهایی که از دکورها و جلوه های بسیار استفاده می کنند زیاد است اما هدف من بر این است که با زبان و پوشش خود مخاطب مفاهیم هدف را القا کنم.

اجازه اجرای عمومی نمایش ها در شهرستان های مختلف بزرگترین درخواست من از مسئولان است

وی خطاب به مسئولان خواستار اجرای عمومی نمایش ها شد و گفت: من حاضرم حتی یک ریال از جشنواره دریافت نکنم اما بجای آن تعهد و نامه بگیرم که بتوانم در همدان، تهران، شیراز و تبریز اجرا بروم که در این راستا اقامت ها را نیز خودم به دست می آورم و فقط مسئولان به ارشاد شهرستان ها نامه دهند که نمایش برگزیده شده و اجازه اجرا و تبلیغ به من بدهند.