تاسوعای سهمگین چابهار، دری که به سوی آسمان باز شد

به گزارش خبرنگار مهر از زاهدان، سپاه کفر روز نهم ماه محرم سال 61 هجری در سرزمین کربلا امام حسین(ع) و یارانش را در محاصره قرار داد و با بستن آب  بر روی اهل بیت(ع) و یاران امام و تدارک برای به شهادت رساندن فرزندان اهل بیت(ع) برگ ننگینی را برای خود و برگ زرینی را برای شیعیان در تاریخ آفرینش رقم زد.

واقعه عاشورا تابلویی رنگارنگ از درس ها و عبرت هایی است که شهادت 72 نفر از اهل بیت و یاران امام حسین (ع) و اسارت اهل بیت (ع) در هر سن و سالی نشان از عمق بی رحمی کفار در برابر شیعیان دارد واقعه ای که در تاسوعای چابهار نیز به شکلی دیگر بر عمق شقاوت جاهلان زمانه در به شهادت رساندن کودکان و زنان تکرار شد.

بازخوانی واقعه تاسوعای چابهار  

چهارشنبه ۲۴ آذرماه ۱۳۸۹ همزمان با برپایی مراسم تاسوعای حسینی در شهرستان بندری چابهار باری دیگر دستان پلید کفاردر حالی که مسلمانان بی دفاع و سوگوار این شهرستان برای یادآوری و زنده نگاه داشتن ارزش های قیام عاشورا مشغول عزاداری بودند جنایتی خونین را رقم زد که موجب پیوستن 32 نفر دیگر از مردم بی دفاع به جمع  یاران راستین حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شد.

در این حادثه که در ساعت ۱۰:۳۰ در نزدیکی مسجد امام حسین (ع) و میدان فرمانداری چابهار به وقوع پیوست تعداد ۳۲ تن از پیروان راستین سرور و سالار شهیدان  در خون خود غلتیدند و به قافله شهدای اسلام پیوستند و ۹۵ نفر دیگر نیز مجروح شدند.

عوامل این جنایت ۴ نفر بودند که دو نفر از آنان کمربند انفجاری خود را در نزدیکی مسجد امام حسین(ع) و میدان فرمانداری چابهار در زمانی منفجر کردند که مردم به قصد عزاداری تاسوعای حسینی در حال حرکت به سوی مسجد بودند اما نفر سوم که قصد داشت جلیقه انتحاری خود را در بین جمعیتی که برای امدادرسانی به شهداء و مجروحین تجمع کرده بودند منفجر کند با هوشیاری ماموران امنیتی هدف قرار گرفت و به هلاکت رسید و نفر چهارم نیز دستگیر شد.

سقای چابهار

هنگامی كه حضرت ابوالفضل تشنگی اهل بیت و اطفال برادرش را دید با 30 سوار و 20 پیاده به راه افتاد و راه رود فرات را در پیش گرفت که در بین راه دشمن راه را بر آنان سد کرد اما قهرمان كربلا ابوالفضل العباس(ع) حملۀ آنان را دفع كرد ومشك ها را برای رفع تشنگی سپاه اسلام  پر از آب کرد.

شهیده مطهره نارویی یکی از شهدای 11 ساله واقعه تاسوعای چابهار که درس عشق و ایثار را در مکتب حسینی به درستی آموخته بود از جمله شهدایی است که  در این روز به عنوان سقای تاسوعای چابهار نامش در تاریخ این مرز و بوم جاودانه شد.

مطهره از سلاله پاک سادات و متولد شهرستان بزمان در جنوب استان بود و در سن 11 سالگی در حالیکه به همراه خانواده خود برای عزاداری به خیابان آمده بود سعی کرد تا با رفع تشنگی عزاداران و بچه های هم سن و سال خودش برزنده بودن و ادامه داشتن نهضت حسینی تاکید کند که هم چون شهدای واقعه عاشورا خود تشنه لب به جمع یاران امام حسین(ع) پیوست.

جرعه شهادت

نور احمد نارویی پدر شهیده مطهره از خاطرات دخترش در قبل این واقعه می گوید: «قبل از شهادت و از نخستین روز های ماه محرم اخلاق ورفتارش خیلی برای ما عجیب بود.

 چند روزی بودکه گریه می کرد و سرش درد می کرد اما اواصرار داشت که مشکلی نیست و از من خواست تا قول بدهم که هر شب او را به مجلس عزاداری امام حسین(ع) ببریم.

مطهره اعتقاد داشت اگر در مراسم عزاداری شرکت کند حالش خوب می شود و انگار درست می گفت چون هر شب که از هیئت بر می گشتیم خیلی آرام به نظر می رسید.

شب تاسوعا وقتی از هیئت برگشتیم به من گفت: می خواهم با همین لباس ها بخوابم چون فردا باید زودتر از همه در هیئت محبین اهل بیت اداره کل شیلات باشیم برای همین باهمان لباس ها از شوق حضور در مراسم روز تاسوعا خوابید.

روز تاسوعا از همه زودتر بیدار شد وضوگرفت و همه را بیدارکرد. با وجود اینکه همگی پس از اقامه نماز خوابیدیم  اما او خوابش نبرد و در انتظار بود تا اینکه همه را بیدار کرد و به هیئت رفتیم.

هنگامی که به هیئت شیلات رسیدیم ازمن تشکر کرد ورفت تا پیشانی بندهای امام حسین(ع) را بین خانم ها وبچه ها وهم سن سال های خودش تقسیم کند.

وقتی نزدیک ایستگاه صلواتی رسیدیم مطهره چند عدد بطری نوشابه برداشت وهمه را پر از شربت کرد تا بین بچه ها پخش کند.

با اینکه خواهرش از او می خواست خودش هم از شربت بخورد اما  او به فکر توزیع و رفع تشنگی بچه های حاضر در هیئت بود.

هنگامی که انفجار رخ داد مطهره از ناحیه  سر و پهلو و بازو مورد اصابت ترکش قرار رفت و دو خواهر و دختر عمویش نیز از ناحیه پا مجروح شدند.

مطهره در حالیکه مظلومانه بر روی زمین افتاده بود گفت: تشنه ام، قلبم می سوزد و با همان لب تشنه شهد شیرین شهادت را نوشید.»

پیروان علی اصغر (ع)

شهادت حضرت علی اصغر(ع) درواقعه عاشورا پیامی فراموش نشدنی و پندآمیز را به ثبت رساند و به عنوان عاطفی  ترین نقطه این واقعه محسوب می شود.

هنگامی که حضرت بر در خيمه آمد و به حضرت زينب (س) فرمود كودك صغيرم را به من سپاريد تا با او وداع كنم در حالیکه آن كودك معصوم را به نزدیک صورت برد تا او را ببوسد «حرمله بن كامل اسدی» تيری رها کرد که بر گلوی آن طفل نشست و وی را به شهادت رساند.

اگر آن روز در کربلا کودک شش ماهه امام حسین (ع) مظلومانه به شهادت رسید و مهر تاییدی بر مظلومیت اصحاب حسین(ع) زد در تاسوعای چابهار نیز نوزادی دو ماهه با تیر سربازان شیطان به شهادت رسید و مظلومیت شیعیان را تکرار کرد.

شهیده «ثنا پردل» یکی از شهدای تروریستی تاسوعای حسینی در چابهار بود که در حال شیر خوردن در حالیکه تنها 2 ماه از تولد وی می گذشت مورد اصابت ترکش نفاق و جهل قرار گرفت و به همراه مادرش سکینه سند گل به جمع پیروان امام حسین(ع) پیوست.

شهیده سکینه سند گل که همراه با همسر و فرزند 2 ماهه اش برای سوگواری به جمع عزاداران حسینی به خیابان آمده بود یکی از معلمان این خطه از میهن اسلامی بود که سعی داشت فرزند دخترش را از همان کودکی با رسم و رسوم آزادگی و ایثارگری در مکتب حسینی آشنا کند اما از آنجا که دشمنان اسلام همواره از رشد و تربیت این چنین کودکانی انقلابی و عاشورایی در هراس هستند وی را به شهادت رسانند غافل از اینکه نام و یاد این عزیزان همچون شهدای کربلا برای همیشه در تاریخ اسلام جاودانه می ماند و به اقتدار اسلام می افزاید.   

در تاسوعای چابهار شهیده سند گل از همسرش می خواهد تا لحظه ای توقف کند تا فرزندش را از شیره جان خود سیراب نماید اما دشمن هم چون «حرمله بن كامل اسدی» با قساوت، جان این مادر آزاده و فرزندش را گرفت.

توطئه ای که خنثی شد

دشمنان کور دل و مزدور که سعی داشتند به بهانه دفاع از منافع جامعه اهل سنت با همکاری رسانه های بیگانه بدین وسیله وحدت تشیع و تسنن را خدشه دار کرده و اقوام و مذاهب را در مقابل یکدیگر قرار دهند این بار نیز همچون گذشته با محکومیت  و اعلام انزجار جامعه اهل سنت چابهار در این اقدام تروریستی روبرو شدند و از دستیابی به اهداف شوم خود بازمانند.

جامعه اهل سنت چابهار با صدور بیانیه ای در همان روز حادثه تروریستی در تاسوعای حسینی را محکوم کرد و با راهپیمایی به همین مناسبت نفرت و انزجار خود را از عوامل و ایادی استکبار اعلام و همبستگی و همدردی خود را با مصیبت دیدگان ابراز کرد.

حضوری پر رنگ تر

هم اکنون که در طلیعه ی ماه محرم، ماه غلبه ی خون بر شمشیر و پیروزی حق بر علیه باطل قرار داریم یک بار دیگر حضور پر شور مردم در هیئت های عزاداری نشان داد که این جنایات بر خلاف باور غلط دشمن که فکر می کرد می تواند ذره ای از فروغ این فرهنگ بکاهد بی تاثیر مانده است و پیروان مکتب حسین(ع) ذره ای ترس و واهمه از تیر دشمنان و جاهلان زمانه ندارند زیرا نخستین درس این مکتب شهادت و ایثار است.

......................

گزارش: بابک رحیمیان