به گزارش خبرگزاری مهر، احمد دهقان، نویسنده كتاب «من قاتل پسرتان هستم» با اشاره به اینكه این كتاب مجموعه داستانهای كوتاه در خصوص جنگ است گفت: من در این كتاب به قصه آدمهایی كه در جنگ حضور داشته اند پرداختم و سرنوشت آنها را پس از جنگ روایت كردم زیرا معتقدم كه پس از نبرد است كه قصه آنها آغاز می‌شود.
وی در پاسخ به این سوال كه تا چه حد قصه‌هایتان بر مبنای زندگی واقعی اشخاص است؟ ادامه داد: عمده قصه ها‌زاده تخیل هستند اما ریشه در واقعیت دارند؛ در بسیاری از داستان های جنگ بیشتر افرادی كه چهره های رسانه ای اند مطرح می‌شوند اما عمده كسانی كه به جنگ رفته اند،آدم های كوچه و بازاری هستند كه كسی از رنج و درد آنها با خبر نیست.
دهقان با بیان اینكه در قصه هایم به سراغ آدم های كوچه و بازار ی كه در جنگ بودند، رفتم تصریح كرد: من در قصه هایم از زندگی پس از جنگ و مشكلات این آدم ها‌كه در جایی مطرح نشده اند نوشته ام؛ قصه هایم خطی را از واقعیت گرفته اند اما در كنار آن قصه خودم را گفته‌ام.
این نویسنده در پاسخ به این سوال كه با توجه به آنكه " من قاتل پسرتان هستم" را یكی از مترجمان به زبان انگلیسی برگردانده تادر نمایشگاه سه روزه لندن عرضه شود آیا این امر می‌تواند كشورهای دیگر را با ادبیات جنگ ایران آشنا كند؟ اظهار داشت: جنگ زبانی بین المللی دارد؛ جنگ پر از حادثه، پر از شادی و غم است. در جنگ جهانی دوم آلمان به كشورهای زیادی تجاوز كرد و بسیاری از نقاط را به خاك و خون كشید ؛ كشورهایی كه به آنها تجاوز شده پر از قصه آدم هایی است كه سرشار از مقاومت بودند.
وی در ادامه گفت: به ما نیز در جنگ 8 ساله حمله شد و به همین خاطر می‌توانیم با تمام كشورهایی كه به خاك آنها تجاوز صورت گرفت زبان مشتركی داشته باشیم؛ البته گاهی ما از زبان بومی خود و چیزهایی كه تنها برای ما مطرح است، استفاده می‌كنیم كه ممكن است دیگر نقاط دنیا آن را نفهمند اما من در این كتاب سعی كردم ماجراهایی را روایت كنم تا دیگران نیز این حس و زبان مشترك را درك كنند.
این نویسنده در پاسخ به این سوال كه با توجه به اینكه مازیار میری فیلم «پاداش سكوت» را با نگاه به یكی از داستانهای این مجموعه ساخته است، فكر می‌كنید تا چه حد فیلم می‌تواند احساس یك نویسنده را انتقال دهد و به متن وفادار باشد اظهار كرد: اگر فیلمی بر اساس یك رمان ساخته شود فضای بیشتری برای كار دارد اما باید دید كه داستان كوتاه تا چه حد می‌تواند به تصویر كشیده شود. به طور قطع برای اینكه یك داستان كوتاه به تصویر كشیده شود باید شاخ و برگ بیشتری در فیلم به آن داده اما در عین حال جان مایه قصه نیز در نظر گرفته شود.
وی ادامه داد: به عنوان مثال داستانی كه از این كتاب انتخاب شده تا به صورت فیلم ساخته شود حدود 5 صفحه است در حالی كه فیلم حدود 100 دقیقه زمان دارد. این یعنی برای اینكه قصه كوتاهی به فیلم تبدیل شود باید فضاهایی به آن اضافه شود اما در عین حال اصل و جان مایه داستان نیز باید حفظ شود.
دهقان در پایان گفت: قرار بر این بود كه جعفر پناهی نیز داستان دیگری از این كتاب را كارگردانی كند و به تصویر بكشد كه هنوز انجام نشده است.
نظر شما