به گزارش خبرگزاری مهر، در باب تهاجم فرهنگي سخن بسيار گفته شده و در بيان حساسيت اين پديده شوم و نوع برخورد با آن، گفته ها و نظريه هاي مختلفي ابراز شده كه هر يك، اغلب ناظر به بعدي از ابعاد فرهنگ است و بنابراين در اینکه به كداميك از عناصر تشكيل دهنده فرهنگ اصالت داده شده باشد و به ميزان ارزشيابي آن عنصر، با يكديگر متفاوت هستند.
آنچه در تهاجم فرهنگی، مورد توجه و تاكيد دانشمندان مسلمان و مسئولان دلسوز جامعه قرار گرفته، اساسي ترين عنصر فرهنگ ما، همانا معارف و ارزش هاي ديني مي باشد كه به شدت هدف هجوم دشمنان قرار گرفته است.
اگر چه در کشور مساله تهاجم فرهنگی از مدت ها قبل مطرح بوده، اما در سالهای اخیر نمودي تازه يافته و غرب با سرمايه گذاري هاي وسيعي تلاش مي كند تا حركت کشور و نفوذ فرهنگ اسلامي ایرانی را متوقف كند. به طور كلي مي توان زمينه هاي مهم تسلط دیگران را در مواردي خلاصه كرد.
-سلطه نظامي
يكي از عادي ترين و متعارف ترين راههايي كه از ديرباز براي غلبه بر ديگران مورد استفاد قرار مي گرفته حملات نظامي است. دین اسلام از همان پيدايش در جنگ هايي كه بر مسلمانان تحميل مي شد، با آن روبه رو بوده است. سلطه نظامي يك پديده تازه نيست، بلكه در همه ادوار تاريخ نمونه هايي داشته است. دشمنان اسلام نيز كه تعاليم ديني را نمي پذيرفتند و از طرفي نمي توانستند پيشرفت هاي سريع مسلمين را تحمل كنند جنگ را برآنان تحميل مي كردند تا شايد ضمن شكست دادن آنها در جبهه نظامي، بر مقدراتشان تسلط يابند.
نمونه هايي از اين تهاجمات را مي توان در جنگ هاي صليبي عليه مسلمانان مشاهده كرد كه بر اساس كينه توزي و با استفاده از ضعف و تفرقه مسلمين آغاز شد. صليبيان كه در دوران تاريك قرون وسطي عظمت فرهنگي اسلامي را در آندلس و در قلب اروپا تحمل نمي كردند با تحريك كليسا، بارها به سرزمين مسلمانان حمله كردند و جنايات فراواني را مرتكب شدند. اسلام در مقابل حملات نظامي كفار، احكام دفاع را براي ما مقرر فرموده است.
-سلطه سياسي
يكي از آن شيوه ها،تسلط سياسي است. در اين روش، دشمن به جاي لشكركشي و جنگ و خونريزي تلاش مي كند كه با انجام توطئه هايي صحنه سياسي را در يك كشور به نفع خود تغيير دهد و براي اين كار عناصري را از ميان افراد خودشان بر مي گزينند و با استفاده از نقاط ضعف آنان در وجودشان ايجاد شيفتگي و وابستگي مي كند و اگر بتوانند آنها را با دادن و عده هاي رياست و حمايت، رسما مزدور خود مي سازد و بدين و سيله كم كم بر اركان حكومت و همه شئون آن كشور تسلط پيدا مي كند. اين عناصر، ممكن است افرادي را در سطح رئيس يك دولت تا سطوح پايين تر شامل گردد. اين همان تسلط سياسي است كه در نهايت اهداف اقتصادي را نيز در بر مي گيرد و غالبا با سلطه اقتصادي توام است. يكي از نمونه هاي بارز اين عملكرد،استيلاي غرب بر كشور اسلامي ما پس از انقلاب مشروطيت مي باشد.
-سلطه اقتصادي
يكي از تسلط دشمنان بر مسلمين، سلطه اقتصادي است. در اين شيوه دشمن كوشش مي كند كه اقتصاد کشورها را تحت كنترل خود درآورد تا از فعاليت هاي اقتصادي، منابع زيرزميني و معادن آنها به نفع خويش بهره برداري كند. براي اين كار الگوی مصرف را متناسب با منافع خود تغيير مي دهد و به وسيله تبليغات و برنامه ريزي روح مصرف گرايي را در جامعه مسلمانان تقويت مي نمايد.
-سلطه فرهنگي
در ميان شيوه هاي استعماري و سلطه گري، آنچه از همه خطرناك تر و در عين حال مخفي تر مي باشد، سلطه فرهنگي است. خطري كه در اين زمينه جبهه اسلامي ما را تهديد مي كند، به خاطر گستردگي جبهه تهاجم پيچيدگي آن و صدماتي است كه از نظر معنوي وارد مي شود و افكار و عقايد و ارزش ها را در درون به نابودي مي كشد و حيات معنوي را مختل مي سازد.
امروزه دشمنان براي انجام مقصود خويش با استفاده از همه ابزارها و شيوه ها و با به كارگيري برترين تكنولوژي ها و جديدترين روش هاي علمي در سطحی وسیع فرهنگ بومی و اسلامی را مورد هجوم قرار داده اند. امروز دیگر مساله آمدن بيگانه به داخل يك خاك مطرح نيست، بلكه سخن از بيگانه شدن از خويش و از درون پوسيدن است.
نظر شما