به گزارش خبرنگار مهر، اندود خانه؛ درقدیم بهترین روش برای استحکام خانه قدیمی وگلی در مقابل بارش شدید باران بوده که فکر وآسایش صاحب خانه رااز تخریب ونفوذ آب راحت می کرده است.
اگرچه اکنون ایزوگام جای اندود خانه را گرفته است اما این نوع روش سنتی در روستاها و منازلی که پشت بام آنان از گل وکاه است بیشتر مورد استفاده قرارمی گیرد و چاره ای جز اندود کردن خانه های خود ندارند.
محقق و پژوهشگر دیری در این باره به خبرنگار مهر گفت: اندود واژه بسیار قدیمی است که روش ساخت آن گل شیرین باغ، کاه و آب را مخلوط و برای مدت 3روز آن را نگاه می دارند،سپس آن را با پا بهم می زنند تا کاملا مخلوط شود و پس از آماده شدن مخلوط ،به آن شل (shal)می گویند.
عبدالحسین بحرینی‌نژاد افزود: کارگران شل را با دست یا بیل درزنبیل پر کرده وبا بکرَک (وسیله کشیدن شل) برای حمل به پشت بام آماده می کنندو یک نفر که قوی دست بوده در پشت بام ایستاده و آن رابه پشت بام می کشیده است و استاد بنّا و شاگردش نیز ابتدا پشت بام را بوسیله شل شیب بندی کرده و سپس با ماله پشت بام را اندود می کردند.
وی گفت: این نوع روش تعمیر خانه های قدیمی حداقل 20سال استحکام داشت اما چون هرسال به علت شدت بارش باران مقداری از شل ها کاسته می شود هرسال نیز یک لایه نازک روی آن می ریختند.
وی افزود: اگرچه اکنون ایزوگام جای اندود خانه را گرفته است اما این نوع روش سنتی در روستاها و منازلی که پشت بام آنان از گل وکاه است بیشتر مورد استفاده قرارمی گیرد وچاره ای جز اندود کردن خانه های خود ندارند.
بحرینی نژاد گفت: از بنّاهای مشهور وماهری که در این نوع کار تخصص داشتندمی توان به شیخ عباس رنجبر،شیخ حسن پنجسته ،گنجعلی پوزش،حس آندیده و محمد جهرمی زاده اشاره کرد.
نظر شما