به گزارش خبرنگار مهر، محمد علی رجبی شنبه شب در نشست تخصصی بررسی ساحت معنوی هنر نگارگری که به همت پزوهشکده هنرهای سنتی – اسلامی در موزه هنرهای معاصر برگزار شد، افزود: هنر در فرهنگ ایرانی در ادوار مختلف تا امروز معنایی مختلفی داشته که یک بخش با معنای عام هماهنگ است و یک بخش بسیار خاص است.
وی ادامه داد: نگارگری در ایران وجهی از نقاشی است وجهی از نقاشی بزرگ تاریخ بشر که دارای ویژگی هایی است که باید آن و اهدافش شناخته شود.
مایه اصلی تمام هنرها طراحی است
رجبی بیان داشت: برخی فکر می کنند نگارگری چیزی غیر از نقاشی است و این موضوع سبب می‌‌شود که نگارگری امری تزئینی شود.
این استاد دانشگاه و هنرمند فعال در عرصه نگارگری تصریح کرد: اما اینجا چیز دیگری است که هنر نگارگری را خاص می‌کند و قبل از بررسی موضوع نگارگری باید به تعریف واژه های معنا و مفهوم پرداخت.
این هنرمند نگارگری گفت: تمدن دینی تمدنی است که برگرفته از فرهنگ نبوی بوده و باید آیات الهی را بازگو کند چنانچه یک اثر معماری صرفا عملکردش معماری نیست یا یک لباس مبین فرهنگ ماست.
این هنرمند نگارگری در ادامه به وجه تمایز نگاه به نگارگری غربی و ایرانی اشاره و بیان داشت: دو نوع نگرش در طول تاریخ وجود دارد که در نگرش نخست بشر همان چیزی را که می بیند مورد شناسایی قرار داده و حکم صادر خواهد کرد چنانچه در یک کلمه می توان گفت شناخت پرسپکتیو است.
رجبی بیان داشت: مقابل این فرهنگ تفکر واژه ای به نام "نیهور" بوده است که معنای آن این است که جهان از چشم حق است و در آن دوری و نزدیکی مطرح نیست.
وی ادامه داد: در هنر اصالت با دل آرایی است و هنرمند ابتدا با دل مشاهده می کند و پس از آن پرسش می کند حقیقت چیست وبه سراغ خدا می آید.
رجبی تصریح کرد: هنرمند در این مرحله به خودآگاهی رسیده است و اینجاست که صنعت ظهور پیدا خواهد کرد.
در هنر هر ظرفی مظروف خاص خود را طلب می کند
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: در این مرحله باید به رابطه ظرف و مظروف توجه کرد چرا که هر مظروفی نیازمند ظرف خاص خودش است و ما نمی توانیم فرهنگ دینی و معنوی را در قالب غیر دینی بریزیم.
رجبی با اشاره به موضوع ظرف و مظروف و یا قالب و محتوا گفت: ظرف خودش به تنهایی تمام تاریخ را نشان می دهد به همین دلیل وقتی می خواهیم یک اتفاق تاریخی و یا یک مثل تمدنی را بررسی کنیم ابتدا خود اثر را بررسی خواهیم کرد و پس از آن در خصوص چیستی آن سوال می کنیم.
نگاه نگارگر در نگارگری دینی است
وی بیان داشت: در نگارگری نگاه یک نگارگر دینی است و نه پرسپکتیو چرا که با نگاه پرسپکتیو عالم دائما در حال تغییر است.
رجبی بیان داشت: نگارگری یک نگاه نیکو دارد و نسبت ها را آنگونه می بیند که در تصورش به اشیاء است.
این هنرمند نگارگری مطرح کرد: در نگارگری رنگها متحد می شوند و در بافت نیز بافت یکی از عناصر اصلی نقاشی است و اگر بافت نباشد نقاشی به سمت تزئین پیش می رود.
رجبی گفت: بافت به اثر هنری اتحاد بیشتری می‌دهد و سبب تلطیف نقاشی خواهد شد اما در نگارگری بافت یک هویت مستقل می دهد.
نظر شما