«انارهای نارس» یک عاشقانه سینمایی بود/ آدم‌هایی با شناسنامه ایرانی

زاون قوکاسیان منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه فیلم سینمایی «انارهای نارس» یک فیلم شاعرانه است، گفت: این فیلم سینمایی خوب ساخته شده و می‌تواند سینمای بسیار ماندنی دهه 70 ایران را مجددا ادامه دهد. سینمایی که با نگاهی بسیار دقیق و شاعرانه مسائل اجتماعی را بیان می‌کند و بدون آنکه بخواهد کپی برداری از فیلم های غیرایرانی داشته باشد، حرف خود را می زند.

وی ادامه داد: متاسفانه امسال در جشنواره فیلم فجر فیلم هایی دیدم که سعی می کنند مسائلی که بخشی از آن را در جامعه داریم و نیازی به عنوان کردن آن نیست، بیان کنند ولی «انارهای نارس» سعی می کند نگاهی شاعرانه به زندگی داشته باشد و یک روایت ناب از روابط یک زوج را ارائه دهد.

این منتقد سینما درباره شخصیت‌های «انارهای نارس» گفت: هر چهار کاراکتر اصلی فیلم به نوعی برای من شناسنامه کاملا ایرانی دارند، آدم هایی هستند که در جامعه ما فراوان وجود دارند. کارگردان به خوبی از بازیگران بازی گرفته است. هیچگاه بازی به این خوبی از آنا نعمتی ندیده ام. همچنین رابعه مدنی نیز به عنوان یک نابازیگر که تنها در چند فیلم سینمایی حضور داشته، به خوبی از عهده نقش خود برآمده است.

قوکاسیان با بیان این مطلب که «انارهای نارس» یک پرانتز بین فیلم های حاضر در جشنواره باز کرده است، بیان کرد: امیدوارم این سینما با چنین فیلم هایی مطرح شود. اگر سینمای ایران در آن سوی مرزها مطرح شد بخاطر نگاه شاعرانه ای بود که به اتفاقات جامعه داشت. این دسته از فیلم ها شناسنامه کاملا ایرانی دارند. مصطفوی به خوبی ریتم یک زندگی ایرانی را در این فیلم نشان داده است.

وی با بیان این مطلب که کارگردانان سنین 20 تا 30 سال به شدت تحت تاثیر فیلم های اسکاری قرار می‌گیرند، توضیح داد: «انارهای نارس» از چنین فیلم هایی کپی برداری نشده است و از روی تخیل خود کارگردان ساخته شده است.

این منتقد سینما با بیان اینکه هر سال تعدادی فیلم خوب و بد در جشنواره وجود دارد که نشان‌دهنده توان سینمای ایران است، گفت: مطبوعات باید از فیلم هایی که در آن شرافت و انسانیت وجود دارد، دفاع کنند. در چنین فیلم هایی به راحتی می توان بخشی از جامعه را در آن دید. ما می خواهیم جامعه ایران و درد ایرانی را در فیلم هایمان ببینیم. اگر فقر در «انارهای نارس» نشان داده شده، کاملا شرافتمندانه بوده است. این فیلم به گونه ای با عشق و فقر روبرو شده که به راحتی می توانیم آن را با منطق بپذیریم.

قوکاسیان ادامه داد: نقش مهران رجبی در این فیلم بسیار جالب بود و او بازی متفاوت و خوبی را ارائه داد. به نظر من باید به چنین بخش هایی از این فیلم ها توجه کرد. سینمای ما نیاز دارد که به فیلم هایی مانند «خانه دوست کجاست» ساخته عباس کیارستمی با نگاهی تازه برگردد. ما باید فضای ایران و مردم ایران را در یک لفافه شاعرانه و قابل پذیرش مورد توجه قرار دهیم.

این منتقد سینمایی در پایان گفت: در فیلم سینمایی «بیگانه» ساخته بهرام توکلی پانته‌آ بهرام خیلی خوب بازی می کرد اما من به عنوان یک ایرانی بازی او را نمی پسندم ولی بازی مهناز افشار در این فیلم قابل پذیرش است. این بازی ها به گونه ای بود که من را دائم به یاد فیلم «تراموایی بنام هوس» می‌اندازد. در این فیلم آنچه نشان داده می‌شود روابط ایرانی نیست و کارگردان نیز نتوانسته این روابط را ایرانی کند. من نقش پانته‌آ ‌بهرام را تنها با منطق فرنگی می توانم بپذیرم.