هدف پژوهشهای قرآنی این است که دلها و چشمها را بشوریم و جان و روح را آزاد کنیم

به گزارش خبرنگار مهر، یازدهمین همایش بین المللی بانوان قرآن پژوه صبح امروز 22 اسفندماه با هدف شناخت عظمت و فضیلت سوره مبارکه یاسین و به منظور تجلیل و تکریم از چهره های شاخص و ممتاز پژوهش و هنر قرآنی با حضور حجت الاسلام حسن خمینی، آیت الله موسوی بجنوردی و دکتر محمدباقر قالیباف، حجت الاسلام حشمتی، حجت الاسلام دکتر احمد احمدی، حجت الاسلام عبداللهیان و جمعی از جامعه قرآنی در برج میلاد تهران برگزار شد.

حجت الاسلام سیدحسین خمینی طی سخنانی در این همایش درباره پژوهشهای قرآنی گفت: پژوهش در همه علوم و عرصه ها برای یافتن یک نتیجه علمی است. انسان‌ها وقتی در یک عرصه ای تحقق می کنند با هدف به دست آوردن نتیجه علمی آنرا به انجام می رسانند. حال در این میان ممکن است عده ای این هدف را نداشته باشند و تنها به دنبال خودنمایی و جاری شدن در اذهان عموم و انجام تحقیقات بپردازند اما حوزه پژوهش قرآنی تفاوت بنیادی با سایر پژوهشها دارد و اینکه پژوهش قرآنی برای دست یافتن به نتیجه علمی نیست.

وی افزود: انسان در قرآن گام بر نمی دارد تا صرفاً یک قضیه علمی را اثبات کند، کسانی که در حوزه قرآن پژوهش می کند با این هدف به این سمت و سو حرکت می کنند که دری را به روی جان و قلب خود باز کنند.  نکته مهم بحث در این خصوص آن است که مواظب باشیم پژوهش در قرآن را برای دستیابی به این هدف مهم انجام دهیم.

وی با بیان روایتی از پیامبر اکرم(ص) ادامه داد: در بحارالانوار از پیامبر اسلام(ص) آمده است کسی که قرآن را برای زینت دنیای خود یاد بگیرد خداوند بهشت را بر او حرام می کند این موضوع در مورد پژوهشهای دیگر نیست. چرایی این مسأله این است که این راه، راه دل است. پس نکته اول اینکه کسانی که در پژوهش قرآنی گام بر می دارند هدفشان نتیجه علمی نیست. هدف در این پژوهش این است که دلها و چشمهای خود را بشوریم و جان و روحمان را آزاد کنیم.

وی افزود: برای اینکه ما به این پژوهش ها دست یابیم در وهله اول باید احساس نیاز و فقر در برابر خدا داشته باشیم. تعبیری وجود دارد با این عنوان که فقرا الی الله. انسان وقتی وارد حوزه پژوهش می شود باید احساس نیاز داشته باشد وگرنه مثل این است که وارد آب شویم و با خشکی لب بیرون آییم. در عین حال مطمئن باشید که خداوند لطف و عنایت خود را شامل حالمان خواهد کرد.

وی گفت: نکته دوم این است کسی که وارد پژوهش قرآنی می شود باید دائم خود را مراقبت کند. اولین مراقبه، مراقبه رفتاری است. امروزه وقتی به کسی می گوییم ایمان داشته باش سریع این شعر حافظ را در جواب می گوید که «می بخور، منبر بسوزان، مردم آزاری نکن». ولی این طور نیست نه می بخور، نه منبر بسوزان و نه مردم آزاری کن. کسی که پژوهش قرآنی را برای یافتن نتیجه علمی انجام می دهد باید محاسبه داشته باشد. به صورت شبانه یا به صورت هسته ای اعمال و رفتار خود را محاسبه کند و به خود امتیاز دهد.

وی افزود: مراقبت دوم، مراقبه در گفتار است. یکی از مباحث مهم این مراقبت رعایت ادب است. متأسفانه جامعه ما بی ادب شده است در حالی که در قدیم یکی از خصلتهای مهم جامعه رعایت ادب میان مردمان بود تا جایی که به آن نسبت تملق گویی می دادند. ولی امروزه کار به جایی رسیده است که باید نهضتی برای بازگشت به ادب ترتیب دهیم. وقتی می خواهیم از کسی انتقاد کنیم لزومی به هتاکی وجود ندارد. چرا باید این انتقاد با بی ادبی همراه باشد. مراقبت سوم مراقبت از افکار است؛ حسد، کینه، بغض و ... را از دل بیرون کنیم.

وی افزود: در روایت آمده است روزی پیامبر(ص) با صدای بلند صحبت می کرد و می گفت: ای کسانی که حمل قرآن می کنید وقتی همه می خندند شما گریه کنید، وقتی همه خوابند شما بیدار باشید، وقتی همه می خورند شما روزه بگیرید، اگر به شما ظلم کردند شما آنها را ببخشایید و اگر نسبت به شما کینه می ورزند شما کینه ورزی نکنید و اینکه اگر به صورت جاهلانه با شما برخورد کردند شما جاهلانه برخورد نکنید.

وی افزود: وقتی وارد دریای الهی می شویم بدانیم خداوند متعال بخیل نیست و با گشاده رویی و مهربانی و عطوفت با ما برخورد خواهد کرد و همچنین اینکه باید در درون خود این احساس ضعف و نیاز را به وجود آوریم.