به گزارش خبرنگار گروه دين و انديشه "مهر" ، نشست "خيام نامه" در ساعت 17 روز سه شنبه 22 شهريور و با حضور دكتر محمد رضا قنبري و دكتر مهدي محبتي در خانه كتاب برگزار مي شود.
خواجه امام غياث الدين ابوالفتح عمر بن ابراهيم خيام از شعراي معروف قرن شش هجري است. درباره تاريخ تولد وي اتفاق نظر نيست و تاريخ آن را 417 يا 440 هجري قمري و در نيشابور ذكر كرده اند. عمر خيام جدا از شخصيت ادبي برجسته اي كه در تاريخ ادبيات ايران دارد به واسطه تبحر در علوم ديگر از جمله هيئت و نجوم و فلسفه مشهور است. او يكي از سه يار دبستاني معروف در عهد سلجوقي (حسن صباحي و نظام الملك و خيام) بوده است. وي همچون بسياري از نوادر روزگار از عصر خود پيشتر بوده است از اين رو بستر اجتماعي و فرهنگي ايران آن دوران را چندان نمي پسنديده است به همين دليل لحن اشعار وي داراي گونه اي تلخي و بدبيني و شك به زندگيست كه با چاشني « دم را غنيمت شمار» همراه است.
سادگي و سلامت اشعار خيام، پرهيز وي از صنايع ادبي پرتكلّف و نيز آرايشهاي دست و پا گير كلامي از رباعيات وي محبوبيتي دوچندان نزد عامه ساخته اند و عامل اصلي بقاي اين اشعار در ميان همگان محسوب مي شوند. در عين حال همين محبوبيت سبب شده است تا رباعياتي با مفاهيم و ادبيات متفاوت هم به عمر خيام منسوب شوندكه محل بحث بسياري از اهالي فن بوده و هستند. هدايت قديميترين مجموعه اصيل از رباعيات منسوب به خيام را نسخه «بودلن» اكسفورد دانسته است كه 3 قرن بعد از خيام در شيراز كتابت شده است.
اشعار عمر خيام در ميان بيگانگان نيز مورد توجه هستند و مجموعه اي از رباعيات وي را فيتز جرالد به بهترين شكل به انگليسي برگردانده است. عمر خيام در 517 هجري قمري درگذشت و وي را در صحن امام زاده محمد محروق به خاك سپردند .
نظر شما