سی‌وپنجمین مقاله‌ شفاهي حسن رحیم‌پورازغدی منتشر شد/ سینما تقسیم بر دو: «هدایت» و «اغواء»

به گزارش خبرگزاری مهر، این مقاله شفاهی به بحثي در «نظريه‌ هنر اسلامي» پرداخته و تبیین مؤلفه‌هایی از این دست را مورد توجه قرار داده‌ است:

- تفنن، لذت، شادي، ملازمه‌ ذاتي با «غفلت» ندارد و مي‌تواند معطوف به بصيرت و رشد باشد.
- هنر و سينما، هم به لحاظ انديشه و انگيزه‌ «هنرمند» و هم به لحاظ نتيجه كار او، قابل تقسيم به اسلامي و غيراسلامي است.
- نيازهاي غريزي، عاطفي و فطري بشر مي‌تواند بستر رشد يا سقوط فرد و جامعه بوده و توسط هنرمند مورد حُسن يا سوء استفاده قرار گيرد.
- نوع استفاد‌ی هنرمند از نقاط ضعف مخاطب و تمايلات مثبت يا منفي او، ماهيت هنر را تغيير مي‌دهد.
- انكار غايت براي «هستي» و «انسان» به انكار غايت براي هنر و هنرمند مي‌انجامد.

- همه‌ تمايلات مخاطب، مستوجب ارضاء و مستحق اعتناء از سوي هنر و هنرمند نيست؛ «تمايلات بشر» به عقلاني و نفساني، اخلاقي و غيراخلاقي و  عادلانه و ظالمانه تقسيم مي‌شود، پس هنر و هنرمند نيز به دو دسته‌ ارزشی و غیرارزشی تقسيم‌شدنی است.
- هنرمند مسلمان، اصالت را به نيازهاي معنوي و تكامل‌طلب مي‌دهد و نيازهاي مادی را بي‌آنكه انكار كند، در جهت نيازهاي اصيل‌تر راهبری مي‌كند.
- هنر اسلامي، غرائز حيواني(خشم و شهوت و توهم) را نه تحريك، بلكه تعديل و به سوي تكامل هدايت مي‌كند.
- هر «جذابيتي» و هر نوع تأثيرگذاري و تصرف در ذهن و روح مخاطب، لزوماً به معناي اغواء، استحاله، حق‌گريزي و واقع‌ستيزي نيست.
- سينماي اسلامي نیز از عنصر ابهام، ايهام، تفنّن، زيبايي، تعليق و تلذذ بهره مي‌گيرد اما در جهت تعليم و تهذيب و نه عليه آن.

- جذابيت در هنر اسلامي، نه «هدف» و نه وسيله در جهت اهداف باطل بلكه «وسيله»اي در جهت خيرات و ارزش‌ها و عدالت و محبت و اخلاق و عقلانيت است.
- سینمای تخیلی، ترسناك، كمدي، درام، حماسی و... همگی به اسلامي و غيراسلامي، تقسيم‌شدني و در جهت تعديل و ارتقاء بشر يا تحريك و انحطاط او به‌كارآمدنی است.
- سینمای داستاني و مستند، هر دو مي‌توانند ديني يا غيرديني باشند.
- خداوند در قرآن با وعده وعيدهاي بهشتي و جهنمي، از قواي شهوت، ترس، خشم و تخيل انسان در جهت اصلاح بشر استفاده فرموده است.
- «خنده» غفلت و تمسخر و عصیان، هدف «هنر باطل» و سينماي شیطانی است و «خنده» شادي و محبت و شگفتی، هدف «هنر حق» و سينماي اسلامي است.

- ترس‌ها و غم‌هاي مادي و دنيوي ناشي از یأس، حسادت، نفرت، حرص و همان ترس و غم غيراسلامي و ابزار كار «سينماي غيرديني» است و ترس‌هاي عقلاني و غم‌هاي اخلاقي و معنوي، ابزار كار سينماي اسلامي و عامل رشد و تعالی است.

- سلسله‌جنباني نمايشنامه‌نويسي جديد و داستان كوتاه با امثال میرزافتح‌علی آخوندزاده و صادق هدايت به توهم «ملازمت هنر جديد» با كفر و شكاكيت و اسلام‌ستيزي و عقيده به امتناع «هنر» اسلامي و نفی «سينما»ي ديني و محال انگاشتن «ادبیات» از نوع ديني دامن زده است.
 
علاقه مندان برای شنیدن این مقاله صوتی می توانند لینک http://rahimpour.ir/uploads/hafte_nameh_soati_1.mp3 را کلیک کنند!