خرچنگ دراز آب شیرین تالاب بین المللی در حال انقراض است

به گزارش خبرنگار مهر، حجت سعیدی پیش از ظهر شنبه در حاشیه بازدید از طرح پرورش شاه میگوی آب شیرین در تالاب بین المللی انزلی افزود: برای نخستین بار در گیلان این طرح اجرا شده است.

وی اظهارداشت: امسال 10 هزار قطعه بچه خرچنگ دراز آب شیرین ( شاه میگو ) تکثیر و  در تالاب بین المللی انزلی رها سازی شد.

مدیرکل شیلات گیلان گفت: پیش بینی می شود از این میزان رهاسازی بچه میگو  دو تن محصول به ارزش اقتصادی افزون بر دو میلیارد ریال برداشت شود.

وی افزود: خرچنگ دراز آب شیرین جزء ذخایر بومی تالاب انزلی است که متاسفانه نسل این آبزی در حال انقراض است.

سعیدی تصریح کرد: خرچنگ دراز آب‌ شيرين يا شاه ‌ميگوي آب ‌شيرين يكي از گونه‌ هايي كه بدليل قيمت بالا، مقاومت زياد نسبت به شرايط محيطي و قدرت انطباق بالا مورد توجه ويژه واقع شده ‌است.

وی اذعان داشت: هر چند صيد اين گونه از زيستگاه هاي طبيعي و صادرات آن بصورت زنده، مرسوم‌ ترين شيوه عرضه اين آبزي است ولي با توجه به محدوديت طبيعي و ارزش اقتصادي بالاي آن اقدام به پرورش و تكثير اين گونه در دستور كار كشورهاي مختلف به ویژه ایران قرار گرفته ‌است.

مدیرکل شیلات گیلان بیان داشت: با وجود دو زيستگاه طبيعي و غني اين آبزي در كشور در منطقه رودخانه ارس و خزر، همچنين صادرات آن در سال هاي اخير مي‌ توان پرورش اين گونه را موفقيت‌ آميز و پرسود ارزيابي كرد.

وی افزود: شاه میگوی آب شیرین که در مناطق مختلف دنیا به نام (Cray Fish ) نامیده می ‌شود از نظر رده بندی در وسیعترین راسته سخت پوستان قرار داشته و تاکنون 10 هزار گونه این آبزی شناسایی شده‌ است.

سعیدی اظهارداشت: خرچنگ دراز آب شیرین بیشتر در دریاها زیست می ‌کند و فقط در 10 درصد از انواع این آبزی در آب شیرین و در مناطق معتدله نیمکره شمالی و جنوبی پراکنش دارد.

وی بیان داشت: شاه میگوی آب شیرین نخستین بار در سواحل ایرانی دریای خزر در سال 1342 از سوی " ولادیکف " روسی شناسایی و از سال 1364 نیز بهره برداری این آبزی با هدف صادرات از تالاب انزلی آغاز شد.

مدیرکل شیلات گیلان گفت: متاسفانه به دلیل تغییرات ساختاری پدید آمده در زیستگاه شاه میگوی آب شیرین در سواحل جنوبی دریای خزر بویژه تالاب انزلی جمعیت این آبزی در سال های اخیر به شدت، کاهش و صید تجاری آن متوقف شده است.

وی افزود:  در حال حاضر شاه میگوی آب شیرین اغلب از دریاچه پشت سد ارس در استان آذربایجان غربی با ظرفیت برداشت سالانه 260 – 250 تن بیوماس از سوی شرکت‌های صادراتی با نظارت شیلات استان، صید و به کشور ترکیه و یا دیگر کشورهای اروپایی صادر می‌ شود.

سعیدی اذعان داشت: با توجه به مشابهت گونه‌ ای موجود در پشت سد ارس و ضرورت بازسازی ذخایر این گونه در منابع آب های داخلی شمال کشور و از طرفی قابلیت پیوند خوردن این موجود به صنعت آبزی پروری به عنوان یک محصول صادراتی، اجرای این پروژه می ‌تواند زمینه ازدیاد تولید آن در کشور بالاخص در استان گیلان و امکان افزایش صادرات سالانه را در آینده به همراه داشته باشد.