دكتر محمدرضا ظفرقندي در گفت و گو با خبرنگار دانشگاهي "مهر" افزود: شرايط دانشگاه ها با يكديگر متفاوت است و ميان يك دانشگاه مانند دانشگاه علوم پزشكي تهران كه از 16بيمارستاني كه دارد 15 بيمارستان به امور آموزشي مي پردازد با دانشگاه علوم پزشكي يك استاني كه اكثر قريب به اتفاق بيمارستاني هاي آنجا درماني هستند داراي شرايط متفاوتي است و قطعاً مشكلات و مسايلي را براي آنها ايجاد خواهد كرد.
وي اظهار داشت: اين مشكلات براي دانشگاه هاي مستقر در تهران و شهرهاي بزرگ كمتر است زيرا هم اكنون نيز بيشتر تخت هاي در اختيار اين دانشگاه ها، آموزشي است.
رئيس سابق دانشگاه علوم پزشكي تهران بازگشت آموزش پزشكي به وزارت علوم را نيازمند يك كار كارشناسي، تدريجي و مصداقي دانست و تأكيد كرد: تصميم گيري در اين خصوص بايد با توجه به شرايط هر استان و هر دانشگاه به طور جدا گانه اتخاذ شود.
به گفته وي در بسياري از شهرستان هاي كشور امر تفكيك آموزش پزشكي از وزارت بهداشت و درمان مفيد به فايده نخواهد بود.
دكتر ظفرقندي خاطرنشان كرد: امر تفكيك در شهرستان ها موجب افزايش مشكلات وزارت علوم مي شود اما در خصوص دانشگاه هاي بزرگ كشور اين امكان اتصال، توان علمي كشور را افزايش مي دهد چرا كه ما امروزه براي رشد علم نيازمند ارتباطات تنگاتنگ بين بخشي هستيم.
وي يادآور شد: بدون ارتباط با دانشكده فني و رفت و آمد ميان اين رشته با رشته هاي پزشكي پيشرفت در بحث نانو تكنولوژي و نانومديسن امكان پذير نيست، بنابراين با كار كارشناسي و تنظيم برنامه هاي زمان بندي مي توان دانشگاه هاي بزرگ علوم پزشكي كشور را به وزارت علوم بازگرداند.
عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران تصريح كرد: الزامي وجود ندارد براي همه كشوربه يك شكل عمل كنيم بلكه منافعي كه طرفداران نظريه ادغام آموزش پزشكي به وزارت علوم آن را پيگري مي كنند تنها با پيوستن چند دانشگاه بزرگ كشور تأمين مي شود.
نظر شما