انسان چه هنگام به درجه رضایت الهی می رسد/ "رَّضِيَ اللَّـهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ"

خدايا در اين روز بر روي من درهاي فضل و کرمت را بگشاي و برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنوديت موفق بدار و در وسط بهشتهايت مرا مسکن ده. اي پذيرنده دعاي مضطر پريشان

در اين دعا از خداوند خواستاريم که دربهاي فضل و کرم خود را بر روي ما بگشايد، حال مي خواهيم بدانيم که منظور از ابواب(دربها) چيست؟ اگر به ظاهر آن نظر اندازيم مي بينيم که ابواب همان موانعي هستند که براي واردشدن به مکانهاي مورد نظر نياز به فتح و گشودن آنها داريم که براي فتح و گشودن آنها نيز نياز به مفتاح و کليد داريم آن هم کليدي که مخصوص درب مورد نظر باشد چرا که اگر کليد هر درب در جاي خود قرار نگيرد آن درب گشوده نمي شود مگر اينکه شاه کليد داشته باشيم که آن کليدي است که تمام دربها را مي گشايد. اگر به بطن آن نظر کنيم منظور از ابواب(دربها) همان دربها و ورودي هايي است که براساس رضا و خشنودي خداوند و يا خشم و غضب او باز مي گردد، به فرض مثال: هنگامي که بنده اي گناه و معصيتي از پروردگار خويش انجام مي دهد آنگاه است که آن معصيت و گناه سبب گرديده است تا يکي از درب هاي خشم و غضب الهي بر روي او باز گردد که کليد بازشدن اين درب انجام آن گناه مي باشد.

منظور از فضل الهي چيست؟به دو آيه از قرآن کريم "ولو لا فضل الله عليکم و رحمته لتبعتم الشيطان الا قليلا" يعني و اگر فضل و رحمت الهي شامل حال شما نبود همانا جز اندکي همه از شيطان پيروي مي کرديد. "فلو لا فضل الله عليکم و رحمته لکنتم من الخاسرين" يعني پس اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود البته در شمار زيانکاران عالم بوديد. همانطوري که در آيه اول مشاهده مي کنيم خداوند (عزوجل) مي فرمايد: اگر فضل و رحمت خداوند شامل حال شما نبود جز اندکي همه از شيطان پيروي مي نموديد و اين را مي دانيم که پيروي از شيطان برابر است با ضلالت و گمراهي و ورود به خشم و غضب الهي و فضل خداوند، توفيق و عنايتش به بندگان و راهنمايي آنان به سوي عبادت و اطاعتش مي باشد.

"يهدي من يشاء الي صراط مستقيم" يعني خداوند هر که را بخواهد به راه مستقيم هدايت مي نمايد به طوري که در قرآن مي فرمايد: "ولا تتبعوا خطوات الشيطان انه لکم عدو مبين" يعني و از وسوسه هاي شيطاني پيروي نکنيد، به درستي که او براي شما دشمني آشکار است و در آيه دوم که مي فرمايد: اگر فضل و رحمت خداوند بر بندگانش نبود و آنها را هدايت نمي نمود به حقيقت که آنان از شيطان پيروي نموده و مورد غضب الهي واقع مي شدند و دوزخ بر آنان واجب مي گشت و در حالي که از زيانکاران شده بودند چرا که "ان الانسان لفي خسر" يعني به درستي که انسان در خسران و زيان است. پس فضل خداوند به بندگانش همان هدايت به صراط مستقيم است هدايتي که در بهاي رحمت و بخشش خداوند را بر روي بندگانش مي گشايد که ما نيز در اين روز از خداوند مي خواهيم که ابواب فضل و رحمتش را بر روي ما بگشايد.

در اول دعا از خداوند درخواست کرديم که دربهاي فضل و رحمتش را بر روي ما بگشايد، زيرا هنگامي که دربهاي فضل و رحمت او بر روي بندگان گشوده شود آنگاه است که برکات و رحمات الهي بر سر بندگان فرود مي آيد که اگر بخواهيم به آن برکات اشاره نمائيم آنها را به دو دسته تقسيم مي کنيم: 1- برکات مادي 2- برکات معنوي که برکات مادي شامل جميع نعمتهايي است که انسان از آنها به عنوان مايحتاج زندگي خود استفاده مي نمايد مثل (آب، ميوه جات، سبزيجات و...) و برکات معنوي شامل نعمتهايي است که انسان از آنها به عنوان راه و وسيله اي براي تقرب به ذات اقدس الهي استفاده مي کند مثل (توبه، استغفار، ذکر، دعا و...) که ما نيز از خداوند در اين روز مي خواهيم که برکاتش را بر سر ما بباراند.

با توجه به آيات و روايات رضايت خداوند در اين است که بنده مؤمن از دستورات خداوند و رسولش اطاعت نموده و در انجام آنها قصور نورزد "و اطيعوالله و الرسول لعلکم ترحمون" يعني و از حکم خدا و رسول او فرمان بريد، باشد که مشمول رحمت و لطف خداوند گرديد و به صورت جامعتر انجام واجبات و ترک محرمات الهي است که موجبات رضايت الهي را از بندگان خويش فراهم مي سازد تا به درجه "رضي الله عنهم ... و رضوانه ذلک الفوز العظيم" يعني خداوند از آنان راضي است و آنان از پروردگار خويش که اين رستگاري عظيم است دست يابند که ما نيز از خداوند در اين روز خواستاريم که ما را موفق بدارد تا اينکه به رضا و خشنودي او دست يابيم.

همان طور که مي دانيم خداوند در قرآن مي فرمايد: "و اذا سالک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان..." يعني هنگامي که بندگان من از تو در مورد من سؤال مي کنند، بگو که من نزديک (آنها هستم) و اجابت مي کنم دعاي کساني را که مرا مي خوانند و از من درخواست مي کنند. پس ما نيز در اين روز از خداوند خواستاريم که ما را از خشم و غضب خود دور ساخته و به بهشت برينش که سرچشمه رضايت اوست، داخل سازد.