غلامرضا شكوهي : شعراي ما چوب ناشناختگي اسم خود را مي خورند

اين شاعرو محقق ادبيات ، درگفت وگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب افزود : شرط ترجمه اين است كه مترجم شعر خود بايستي زبان شعر را بداند تا آن كيفيت شعري را از بين نبرد، زيرا در بين زبانها، جملات و اصطلاحاتي وجود دارند كه به سادگي قابل ترجمه نمي باشند و اگر مترجم آشنايي كامل با آن زبان را نداشته باشد مسلما دچاراشكال خواهد شد و بين شعر و ترجمه آن فاصله زيادي خواهد افتاد.

وي تصريح كرد: معمولا شعرهاي ترجمه شده بسياري را در ايمل ها و سايت ها مي بينيم و اعتقادم بر اين است كه توسعه شعرو ترجمه در ادبيات به هر  نحوي باشد حداقل از طريق سوري  و معنوي شعراي ما را آگاه مي كند ، مثلا در يك مجله 10 عنوان شعر چاپ مي شود كه نه شعر آن اشكال وزني دارد در مجله هاي خارجي نيز همين طور است پس نبايد تمام آثار خارجي را ترجمه  كرد ، بنابراين خود مترجمان بهتر از هر كسي مي تواند اين شعرها را تشخيص داده و انتخاب كنند.

اين شاعردرپايان گفت و گو با مهر گفت : ما شاعران مطرح و معاصربسياري داريم در صورتي كه در كشورهاي مختلف فقط خيام، سعدي و حافظ و ... را مي شناسند ، بنابراين اگر آثار معاصران ادب ما به زبانهاي مختلف ترجمه شود ، بسيار مفيد مي باشد.