چندین حراج نظیر «حراج تهران» داشته باشیم/ گنجاندن آثار هنری در سبد خانوار

حجت الاسلام سیدحسین شاهمرادی دبیر شورای فرهنگ عمومی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حضورش در سومین حراج تهران که چندی پیش برگزار شد، گفت: من به آثار هنری از جمله خط، نقاشیخط علاقه دارم و در این حراج هم به همین دلیل حضور داشتم اما اثری خریداری نکردم.

وی با تأکید بر این که قیمت آثار این حراج به هیچ عنوان بالا نبود، افزود: قیمت‌های آثار این حراج اتفاقاً بسیار خوب بود و در نهایت هم حدود 13 و نیم میلیارد تومان فروش داشت.

دبیر شورای فرهنگ عمومی با تأکید بر لزوم گنجاندن آثار هنری و کالاهای فرهنگی در سبد نیازهای اساسی خانوار ایرانی اظهار کرد: یکی از اموری که باید به آن توجه کرد و جای آن خالی است، گنجاندن کالاهای فرهنگی و هنری در سبد نیازهای خانواده هاست از کتاب و تابلو هنری گرفته تا فیلم و ... چراکه این کالاهای فرهنگی و هنری کالای لوکس نیستند بلکه از نیازهای جدی هر خانواده ایرانی است و باید جزو نیازهای خانواده ها محسوب شود.

حجت‌الاسلام سید حسین شاهمرادی بیان کرد: متأسفانه خرید آثار فرهنگی و هنری جزو فرهنگ عمومی ما نیست ولی می توان از طرق مختلف به آن پرداخت، یکی از این راهها گالری ها هستند و یکی از راه های شناخت سره از ناسره نیز برگزاری همین حراج های هنری است که در تمام دنیا رواج دارد و در ایران هم داریم.

او با اشاره به فروش آثار این حراج یادآور شد: همه کار فرهنگی یک حراج، فروش آثار هنری نیست بلکه این نشانه و سمبلی برای اهل فرهنگ و هنر است.

وی تصریح کرد: ما چند هزار نقاش خوب و زبردست داریم و هنرمندان ما تنها کسانی نیستند که آثارشان در حراج تهران فروخته شد بلکه تنها سلیقه گروهی از خریداران به آثار آنها جلب شده بود.

شاهمرادی بر لزوم برگزاری حراج های بیشتر در ایران تأکید کرد و ادامه داد: ما 10 حراج دیگر نظیر حراج تهران باید داشته باشیم که به کالاهای مختلف اختصاص داشته باشد مثلاً حراجی برای آثار خوشنویسی داشته باشیم، حراجی برای آثار هنرهای سنتی، حراج کتابت و ...که فروش آثار هنری ایران تنها به یک حراج داخلی محدود نشود.

دبیر شورای فرهنگ عمومی تصریح کرد که حرکت های فرهنگی نظیر حراج تهران در ایران جایش بسیار خالی و روند چنین فعالیت هایی بسیار کند است.

او در بخش پایانی سخنانش یادآور شد که فعالیت های فرهنگی نظیر حراج را باید به بخش خصوصی سپرد و منابع سرمایه ای کشور را به سمت کالاهای فرهنگی هدایت کرد و همچنین دولت تنها باید ناظر و حامی باشد و به این مسائل ورود پیدا نکند.