به گزارش خبرنگار اقتصادي مهر به نقل از مركز تحقيقات انرژي كمبريج، طرحها و پيشنهادات كشورهاي صنعتي براي تثبيت بازار جهاني نفت خام، دور از واقعيات سياسي است.
بر اساس اين گزارش، در حاليكه كشورهاي صنعتي خواستار افزايش توليد نفت كشورهاي توليد كننده از يك سو، و صرفه جويي مصرف كنندگان نفت از سوي ديگر شده اند، انتظار نمي رود صرفه جويي در مصرف انرژي حداقل در كشورهاي آسيايي رخ بدهد.
اين گزارش مي افزايد، بسياري از دولتهاي آسياي در راستاي رفاه حال مصرف كنندگان داخلي خود، يارانه هاي سنگيني براي انرژي مي پردازند، كه اين امر طبيعتا مصرف كنندگان را به صرفه جويي بيشتر تشويق نمي كند.
به عنوان مثال، يارانه هاي انرژي در اندونزي به 14 ميليارد دلار، يعني يك سوم هزينه هاي دولتي رسيده است، چرا كه سياستگذاران اين كشور مي ترسند كه مبادا افزايش بهاي انرژي موجب ناآرامي هاي اجتماعي در سطح اين كشور شود.
مركز تحقيقات انرژي كمبريج مي افزايد، در حاليكه گروه هفت كشور صنعتي خواستار صرفه جويي انرژي شده است، كارشناسان انرژي معتقدند در كشوري همچون آمريكا نمي توان انتظار داشت كه استانداردهاي سوخت خودروها كه از سال 1986 تاكنون دست نخورده باقي مانده اند، در راستاي كاهش مصرف سوخت، تغيير كنند.
اين مركز مي افزايد، وقتي گروه هفت كشور صنعتي قادر به اجراي نظرات و پيشنهادات خود در ميان اعضاي خود نيست، چگونه مي توان انتظار داشت كه كشورهاي توليد كننده نفت در صدد تامين نظرات اين گروه برآيند و براي افزايش توليد برنامه ريزي نمايند.
بر اساس اين گزارش، كشورهاي توليد كننده نفت همچون روسيه و ونزوئلا تقاضاهاي مالي خود از شركتهاي نفتي را آنقدر افزايش داده اند كه نمي توان انتظار هيچگونه سرمايه گذاري عظيمي در افزايش ظرفيت توليد اين كشورها داشت.
اين گزارش مي افزايد، با نگاهي كوتاه به كشورهاي بزرگ توليد كننده نفت خام نيز مشاهده مي شود كشورهاي صنعتي و ابرقدرت هاي اقتصادي دنيا، نفوذ چنداني بر كشورهايي همانند عربستان، ايران، عراق، ونزوئلا، و روسيه براي افزايش سرمايه گذاري اين كشورها در بخش توليد نفت ندارند.
مركز تحقيقات انرژي كمبريج معتقد است كشورهاي صنعتي جهان خصوصا آمريكا، فقط بر روي كشورهاي نروژ، كويت و امارات نفوذ مختصري دارند و اين كشورها تا حدودي گوش به فرمان هفت كشور صنعتي هستند.
بر اساس اين گزارش، قيمتهاي بالاي نفت خام موجب شده است كشورهاي صادركننده نفت قويا در پي تقويت صنايع خود بر آيند و كشورهاي صنعتي در اين زمينه هيچ نفوذ و قدرتي ندارند.
از سوي ديگر، درآمدهاي بالاي نفتي موجب شده است كشورهايي همچون عربستان سعودي فعلا نيازي به جذب سرمايه گذاريهاي شركتهاي نفتي چند مليتي احساس نكنند.
در همين حال، عليرغم مخالفتهاي فراوان هفت كشور صنعتي، كشورهاي بزرگ توليد كننده نفت خام همچنان از ارائه اطلاعات شفاف درباره ذخاير نفت خود خودداري مي كنند و اين نيز يكي ديگر از موارد ناتواني كشورهاي صنعتي در تحت تاثير قرار دادن بازار جهاني نفت است.
نظر شما