مقیاس آسمان اول به دیگر آسمان‌ها/ آیا قرآن وجود موجودات زنده بر روی کرات را تأیید می‌کند؟

به گزارش خبرگزاری مهر، حسین امیدیانی، عضو پیوسته انجمن فیزیک ایران در برنامه شب آسمانی شبکه قرآن و معارف سیما به موضوع شگقتی‌های آفرینش پرداخت و بیان داشت: در خلقت خداوند هرگز نمی‌توان بی نظمی دید، بلکه تمامی خلقت خداوند دارای نظم است، دانشمندان از قبل می‌دانند که در چه زمانی و در کجا خورشید گرفتگی و ماه‌گرفتگی صورت می‌گیرد. کهکشان شناسان پیشگو نیستند بلکه بر روی نظم موجود زمان‌ها را حساب می‌کنند و به همین دلیل است که در قرآن می‌فرماید "مَّا تَرَی فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَی مِن فُطُورٍ" یعنی در آفرینش رحمان هیچ ناهماهنگی نمی بینی، پس چشم خود را برگردان.

وی اظهارداشت: آیات مختلفی داریم که در آن به هفت آسمان اشاره شده، مفسرین دو نگاه دارند، بعضی از مفسرین بیان می‌دارند که هفت به معنای همان عدد 7 است و آنچه که ما می‌توانیم ببینیم همان آسمان اول است. یک سری می‌گویند همه اینها آسمان اول است یعنی همه کهکشان‌ها و منظومه شمسی آسمان اول است.

امیدیانی تصریح کرد: در احادیث داریم که مقیاس آسمان اول به دیگر آسمان‌ها مانند انگشتری در بیابان است، در حقیقت این حدیث به معنای آن است که این آسمان که قابل رصد است به مثابه همان انگشتر است. بعضی تفاسیر هم می‌گویند هفت، 7 نیست بلکه منظور کثرت و تعدد است. یکی از سؤالاتی که فکر بشر را بسیار به خود مشغول کرده و دانشمندان نیز به شدت کنجکاو هستند که پاسخ این سؤال را دریابند بحث این است که آیا ما انسان‌ها در عالم تنها هستیم و یا موجودات زنده فقط بر روی کره زمین وجود دارد؟ این سؤال مهم و زیبا و جذابی است.

عضو پیوسته انجمن فیزیک ایران افزود: قرآن کریم فرموده که چنین موجودی وجود دارد، دابه به معنی موجود زنده جنبنده‌ای که در وجودش آب به کار رفته است در کرات آسمانی قطعا دیگر وجود دارد، چگونگی‌اش را نمی‌دانیم اما وجودش قطعی است.

امیدیانی با بیان این مطلب که همین الان هرجا که نشسته باشیم، زمین 20 کیلومتر در دقیقه به دور خودش می‌چرخد گفت: خداوند خودش می‌فرماید که این چرخش از نشانه‌های من است، حتی در عبادات هم نگاه ما به آسمان است و نمازهایمان نیز بر طبق این گردش‌ها زمان‌بندی شده اما ما از این امور می‌گذریم بدون آن که به آیات خداوند توجهی داشته باشیم.

وی ادامه داد: در قرآن آمده است که "إِنَّ فِی خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَالأرْضِ وَاخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ لَآیَاتٍ لاِولِی الاْءَلْبَابِ"همانا در آفرینش آسمان ها و زمین و اختلاف شب و روز، نشانه هایی برای خردمندان است، خداوند نمی‌فرماید نشانه برای الناس بلکه بیان داشته نشانه برای خردمندان زیرا هستند انسان‌هایی که 70 سال عمر می‌کنند اما 7 دقیقه در این نشانه‌های خداوند تعقلی ندارند.

این کارشناس نجوم و ستاره‌شناسی تصریح کرد: ما اصلا در فضا ساکن نیستیم در عین حال که زمین دور خود می‌چرخد، با سرعت 30 کیلومتر در ثانیه یعنی با سرعتی بسیار بالاتر از چرخش زمین به دور خود، به دور خورشید می‌گردد و خورشید و خانواده‌اش نیز با سرعت 240 کیلومتر در ثانیه به دور خود می‌چرخد. بنابراین کمی اگر دقت داشته باشیم متوجه می‌شویم که در 30 دقیقه نه تنها ما ساکن نبوده‌ایم بلکه مسافت زیادی را در فضا طی کرده‌ایم.

وی گفت: اگر خورشید بخواهد به دور مرکز کهکشان راه  شیری تنها یک دور بزند 225 میلیون سال طول می‌کشد بنابراین از وقتی خدا آدم و حوا را آفریده بشر یک دور هم دور کهکشانی را طی نکرده است اینجاست که باید گفت لاحول و لا قوة الا باالله العلی العظیم. بحث فاصله برای تمامی تماشاگران آسمان بسیار جذاب است اگر دقایقی را به آسمان خیره شویم حس می‌کنیم که معلق هستیم و واقعیت نیز همین است.

وی تأکید کرد: اگر خوب به آیات خداوند نگاه کنیم متحیر خواهیم شد که چگونه ستارگان این‌گونه منظم در مکان‌های خود قرار دارند در قرآن در این باره آمده است "وَ کَأَیِّنْ مِنْ آیَةٍ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَمُرُّونَ عَلَیْها وَ هُمْ عَنْها مُعْرِضُونَ" یعنی و چه بسیار آیه ها و نشانه ها در آسمان و زمین هست که با حالت اعراض از کنار آن می گذرند.

امیدیانی بیان داشت: کاوشگران به سیارات منظومه شمسی رفته‌اند اما اگر بخواهند از منظومه شمسی خارج شوند و به اولین ستاره بعد از خورشید بروند با آپولو یک میلیون سال طول می‌کشد تا به این ستاره برسند. بشر با شاتل‌های فضایی امروز 100 هزار سال در راه است تا به اولین ستاره بعد از خورشید برسد، یعنی از همان روز که بشر متمدن شده است اگر با سرعت شاتل‌های امروزی راه افتاده بود 90 هزار سال دیگر باید می‌رفت تا به این ستاره برسد.

عضو پیوسته انجمن فیزیک ایران گفت: اگر با سرعت نوری هم بسنجیم فاصله ما با اولین ستاره بعد از خورشید 5/4 سال است یعنی در حقیقت ما که داریم به آسمان نگاه می‌کنیم در حقیقت به گذشته عالم نگاه می‌کنیم و بسیاری از ستارگان دیگر وجود ندارند زیرا ما گذشته آن‌ها را می‌بینیم. فاصله ما تا کهکشان همسایه دو میلیون سال نوری است وقتی این فاصله را حساب کنیم به عظمت خداوند پی می‌بریم، در سوره واقعه قرآن به این فاصله قسم خورده شده و بیان می‌کند که این سوگند بزرگی است از طرفی پس از آن بیان شده که این قرآن، قرآن باعظمتی است و در حقیقت این نشانه‌ها را هم دلیلی بر عظمت قرآن نیز ‌می‌داند.