«سکوت» در مقابل زبان گشایی دیپلماتیک آل نهیان و آل مکتوم

مجله مهر: "سفرای کشورهای اروپایی که به بهانه ماجرای رخ داده در رستوران میکونوس در برلین از ایران خارج شده بودند، درخواست بازگشت می دهند. درخواستی که البته با مخالفت جمهوری اسلامی ایران مواجه می شود..."

این قطعه از تاریخ، بخشی از رخداد مهم "بیدادگاه میکونوس و حواشی مهمتر از متن پیرامون آن" بود.ماجرایی که اوج آن در نیمه ابتدایی دهه 70 در عرصه دیپلماسی خارجی جمهوری اسلامی ایران رخ داد و البته به گفته مقام معظم رهبری، تبدیل به یکی ازافتخارات تاریخی ملت ایران شد.

ما در پرونده میکونوس، از موضع عزت، حکمت و مصلحت با زیاده خواهی های قدرت های غربی به محاجّه برخاستیم و این روش و منش که با دخالت مستقیم مقام معظم رهبری ایجاد شده بود کار را به آنجا رساند که اروپایی ها در مقابل ما مجبور به ارائه درخواست برای بازگشت سفرایشان به ایران شدند.اما داستان به همین جا ختم نشد.

آنها به بهانه های واهی مثل تروریسم، اقدام به تبلیغ علیه کشورمان کرده و نیزدر یک اقدام خودسرانه و خلاف شأن دیپلماتیک، ایران را ترک و به کشورهای خودشانرفته بودند.

حال چگونه امکان داشت که بی هیچ تنبیه و هزینه ای به کشور ما بازگردند؟و سرانجام دستوری که از سوی مقامات ارشد نظام در این زمینه صادر شد توانست ذهنهای استراتژیک! را به اقناع برساند.

"سفرای اروپایی می توانند در صورتیکه درخواست بدهند به کشور، بازگردند. اماهمگی با یک پرواز!"

این کسر شأن دیپلماتیک برای سفرای کشورهای امپریالیست اروپایی قابل تحمل نبود اما آنها مجبور شدند این هزینه بزرگ سیاسی را بپردازند تا یاد بگیرند که عرض اندام شیطنت آمیز در مقابل کشور بزرگی مثل ایران حکم بازی با دُم شیر را دارد و هیچگاه بدون هزینه نخواهد بود.از آن روزهای پر افتخار بیش از 16 سال می گذرد.

16 سالی که البته انتظار بی جایی است اگر دستگاه دیپلماسی ما بخواهد همه تجربیات افتخارآمیز خود را از آن همه افتخار و بزرگی از یاد ببرد.

اکنون نیز اتفاقی مشابه اما در سطحی بسیار کوچک تر در عرصه سیاست خارجی ایرانرخ داده است و افکار عمومی انتظار دارند تا عملکرد مسئولان ذیربط را نسبت به آن ببینند.

یکی از کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس به سفر اخیر رئیس جمهور احمدی نژاد به جزیره ابوموسی اعتراض کرده و در اتخاذ موضعی توهین آمیز؛ ضمن مال خود خواندن این جزیره ایرانی، تأکید کرده است که حضور رئیس جمهور ایران در این جزیره ایرانی، نقض حاکمیت این کشور کوچک! است.

البته گستاخی برخی کشورهای کوچک حاشیه خلیج فارس امری مسبوق به سابقه است و دراذهان مردم کشور بزرگ ایران چیز تازه ای نیست.

رخداد تازه اما، موضع گیری منفعلانه و بعضاً سکوت آمیز وزارت ذیربط در امور دیپلماسی کشور یعنی "وزارت خارجه" در این زمینه است. حسین امیرعبداللهیان، معاون عربی و آفریقای وزارت خارجه کشورمان در واکنش به این اتخاذ موضع امارات عربی فقط به ذکر این نکته بسنده کرده است که سفر احمدی نژاد به جزیره ابوموسی یک مسئله داخلی است.

او البته بر این نکته نیز تأکید کرده است که روابط دو کشور باید در زمینه های مختلف افزایش یابد!و همین...در واقع روی دیگر سکه زبان گشایی دیپلماتیک حکومت کوچک آل نهیان علیه ما آن است که این اقدام آنها، در داخل ایران، لااقل تاکنون با هیچ عکس العمل جدی ودرس آموزی برای اماراتی ها مواجه نشده است.

باید دانست که بسنده کردن صرف به بیان نرم صحبت های دیپلماتیک، آنهم با کسانی که تهتک و تجری را علیه کشورمان به مرحله اعلی رسانده اندبه هیچ وجه نمی تواند اقدامی بازدارنده تلقی شود و در صورت ادامه این روند،دور نخواهد بود که روزی دیگر و از جانب قواره هایی کوچکتر از اماراتی ها هم شاهد چنگ و دندان نشان دادن به تمامیت ارضی جمهوری اسلامی ایران باشیم.

وزارت خارجه لابد نباید این فرمایش مقام معظم رهبری را از یاد برده باشد که درروزگاری خطاب به مسئولان دولتی فرموده بودند که زیاده خواهی های دشمن هیچگاه از "حدّ یقف" برخوردار نیست و هرچقدر که ما عقب نشینی کنیم دشمن تنه خود رابیشتر به جلو خواهد کشید.

زیاده گویی ها و زبان گشایی های حکومت کوچک آل نهیان و آل مکتوم که پیوندخویشی با عبدالله اردنی نیز دارند اگر به موقع و با تحکم اصولی پاسخ داده نشود انتقاداتی را متوجه وزارت خارجه کشور خواهد کرد که شاید مسئولان امر تا هیچگاه نتوانند پاسخ مستدلّی برای آنها فراهم کنند.